Medyasız demokrasi olur mu?

Mes­le­ği­miz ge­re­ği bir­çok top­lan­tı­ya ka­tı­lı­yo­ruz. Ba­zı­la­rın­da ko­nuş­ma­cı ola­rak, ba­zı­la­rın­da ise pa­ne­list ola­rak gö­rüş­le­ri­mi­zi ak­ta­rı­yo­ruz.
Eş, dost top­lan­tı­sı­na ka­tıl­dı­ğı­mız­da da özel­lik­le si­ya­si tan­si­yo­nun yük­sek ol­du­ğu dö­nem­ler­de biz­ler­den da­ha faz­la bil­gi al­ma­ya ça­lı­şı­yor­lar.
Ga­yet do­ğal­dır.
Çün­kü bir ga­ze­te­ci so­kak­ta­ki va­tan­daş­tan çok da­ha faz­la bil­gi bom­bar­dı­ma­nıy­la kar­şı kar­şı­ya­dır.
Fark­lı çev­re­ler­den, fark­lı sek­tör­ler­den ki­şi­ler­le gö­rüş alış­ve­ri­şi için­de­dir.
Gö­rü­nen yüz ka­dar, per­de ar­ka­sıy­la da il­gi­li­dir. Ku­lis bil­gi­le­ri var­dır. Sa­de­ce ya­şa­dı­ğı coğ­raf­yay­la il­gi­li de­ğil fark­lı kül­tür­ler­le de il­gi­len­mek­te­dir.
Olay­la­rı çok ön­ce­den gö­re­bi­lir, ge­liş­me­le­ri ay­lar ön­ce­sin­den fark ede­bil­mek­te­dir.
Bü­tün bu fak­tör­ler bir ga­ze­te­ci­yi bir adım öne ta­şır.
O yüz­den so­ru­la­rın da faz­la ol­ma­sı ga­yet nor­mal­dir. Yıl­lar­ca ben­zer top­lan­tı­la­ra ka­tıl­mış bir ga­ze­te­ci ola­rak geç­miş­ten bi­raz fark­lı bir fo­toğ­raf­la kar­şı­laş­tı­ğı­mı­zı söy­le­ye­bi­li­rim.
Baş­lan­gıç­ta soh­bet­ler nor­mal baş­lı­yor, son­ra kul­la­nı­lan ton bi­raz de­ği­şi­yor.
Med­ya­ya çok ağır eleş­ti­ri­ler baş­lı­yor.
An­lı­yo­rum; in­san­lar ger­gin...
Hü­kü­me­tin son yıl­lar­da da­yat­ma­cı, ıs­rar­cı po­li­ti­ka­la­rı, de­mok­ra­si adı al­tın­da bir ta­kım zor­la­ma­la­rı, hal­kın bek­len­ti­le­ri­ni bir tür­lü kar­şı­la­ya­ma­ma­sı ve gi­de­rek ar­tan en­di­şe­ler va­tan­da­şın gün­lük ha­ya­tı­nı bi­le et­ki et­me­ye baş­la­mış­tır.
Bi­li­yo­rum bir yan­dan kü­re­sel eko­no­mik dal­ga­lan­ma­lar, bir yan­dan si­ya­si be­lir­siz­lik­ler geç­miş­te ya­şa­nan sı­kın­tı­la­rı biz­le­re ha­tır­la­tı­yor.
Ama ger­çek­le­ri otu­rup ko­nuş­tu­ğu­nuz­da...
Öze­leş­ti­ri yap­ma im­ka­nı bul­du­ğu­nuz­da...
Olay­la­rı sa­kin sa­kin dü­şün­me­ye baş­la­dı­ğı­nız­da... Bü­tün bu ya­şa­dık­la­rı­mız için­de med­ya­yı ne­re­ye ko­num­lan­dı­rı­yor­su­nuz?
Med­ya dün­ya­nın her ye­rin­de top­lum­sal ay­na gö­re­vi­ni ya­par.
Dün­ya­yı, in­sa­nı il­gi­len­di­ren her şey ga­ze­te­nin, ga­ze­te­ci­nin ko­nu­su ol­muş­tur ve ol­ma­ya de­vam ede­cek­tir.
Esas olan ob­jek­tif ol­mak, ob­jek­tif kal­mak­tır.
Ga­ze­te­ci­ler ta­raf ola­bi­lir mi?
Med­ya­nın ta­raf ol­du­ğu ko­nu hu­kuk­tur, eşit­lik­tir, bi­rey­sel öz­gür­lük­tür, cum­hu­ri­yet­tir, la­ik­lik­tir, de­mok­ra­si­dir, sos­yal dev­let an­la­yı­şı­dır, in­san­lık­tır, çev­re­dir, sağ­lık­lı bir ge­le­cek­tir, Ata­türk il­ke­le­ri­dir...
Çağ­daş dün­ya­dır, ge­le­ce­ği­miz­dir...
Med­ya­nın eleş­ti­ri­le­cek yön­le­ri yok mu­dur?
El­bet­te var­dır.
Tür­ki­ye’de­ki her ku­rum gi­bi med­ya­nın da, ga­ze­te­ci­le­rin de öze­leş­ti­ri yap­ma­sı ge­re­kir.
Ama si­zi te­min ede­rim ki; oto­kon­tro­lün en faz­la ge­liş­ti­ği mes­lek­ler­den bi­ri ga­ze­te­ci­lik­tir.
De­di­ğim gi­bi geç­miş­te ka­tıl­dı­ğı­mız top­lan­tı­lar­da da ben­zer eleş­ti­ri­ler alı­yor­duk.
Ama böy­le­si­ne bir ge­nel­le­me ve her şe­yi med­ya­dan bek­ler bir söy­lem son üç, dört yı­lın ko­nu­su­dur. San­ki Tür­ki­ye’de­ki bü­tün ik­ti­dar­la­rın ke­fi­li med­ya ol­muş­tur. AKP’nin “ço­ğul­cu” de­ğil “ço­ğun­luk­çu” an­la­yı­şı ve po­li­ti­ka­la­rı­nı med­ya mı yap­tır­mış­tır? Kad­ro­laş­ma­yı, “on­dan, biz­den” an­la­yı­şı­nı med­ya mı yön­len­dir­miş­tir?
Mer­kez sa­ğı med­ya mı bir­leş­ti­re­me­miş­tir?
Eko­no­mi­de ya­pı­sal de­ği­şik­le­ri ya­pa­ma­yan med­ya mı­dır? Mu­ha­le­fe­ti te­tik­le­ye­cek, al­ter­na­tif ha­zır­la­ya­cak med­ya mı­dır, yok­sa si­ya­si par­ti­le­rin ken­di iç di­na­mik­le­ri mi­dir?
Cum­hur­baş­kan­lı­ğı se­çim­le­rin­de, son­ra­sın­da atı­lan tüm adım­lar­da uz­laş­ma me­saj­la­rı ve­rip son­ra unu­tan med­ya mı­dır, hü­kü­met mi­dir?
Med­ya olan­lar­la, ol­ma­sı ge­re­ken­ler­le, in­san­la, tüm can­lı­lar­la il­gi­le­nir. Dün­ya dön­dük­çe med­ya da ola­cak­tır. Ger­çek olan med­ya­sız de­mok­ra­si her za­man so­run­lu ola­cak­tır.