30 yıldır ne bekliyorduk? Akan kanın durmasını. Gençlerin şehit olmamasını, sakat kalmamasını.
Devletin milyarlarının savaşa değil, kalkınmaya harcanabilmesini.
Ve Güneydoğu’da dağa gitme yerine işe gitmeye başlanmasını.
İşte şimdi bunun eşiğindeyiz.
30 yıl sonra da olsa mutluluk karşımızda.
Ama bunun için elbirliği ile çalışmalıyız.
Ayrılıkları tahrik hiçbirimize yakışmaz.
***
Ama biz ne dersek diyelim, CHP ana muhalefet partisi olmak, her konuda muhalefet anlamına geliyor gibi hareket ediyor.
AKP’nin 30 yıl sonra yarattığı barış havasına adeta karşı çıkıyor.
Peki, PKK terörü böyle mi sürsün?
Sürmesin diyorsanız laf ebeleğini bırakın ve bitirmenin formülünü siz açıklayın.
Hem planınız yok, hem de bilgiçlik taslıyorsunuz.
Oysa 8 Mayıs, yani bir hafta sonrası Türkiye için “milat” sayılmaz mı?
Barış miladı.
***
Aylardır ölüm yok.
Korucular da nöbet yerlerini yavaş yavaş terkediyorlar.
Bizi bu gelişmeler umutlandırıyor.
Peki, ya sonunda bu iyimserliğimiz, bu umutlarımız suya düşerse?
Yani, PKK sözünden geri dönüş yaparsa.
O günü düşünmek bile istemiyorum.
Çünkü bu “topyekün harp” demektir.
Kan gövdeyi götürecek demektir.
Yurt çapında olağanüstü hal demektir.
Allah o günü göstermesin.
ARINÇ YAKIŞTI MI?
Siyasi yarış “kan davası” haline getirilmemeli. Yani geçmiş münasebetsizliklerin üzerine bir “şal örtülmeli”. Ve onlar olmamış sayılmalı. Yoksa kinin, intikamın sonu yok.
Bugün sen benden, yarın ben senden. Böyle gider mi? Gitmez.
Peki, Başbakan Yardımcısı Bülent Arınç’ın yaptığı ne?
“Yara kaşımak” değil mi?
Yakışır mı?
Başbakan, kardeşlik için çalışıyor, yardımcısı düşmanlık için. Hem de bu kadar tecrübeden sonra.
Hem eski Genelkurmay başkanına, hem Demirel’e ağır sözler sarfediyor. Yani hem askerlere hem bazı siyasilere vuruyor.
Vuruşu bugünkü olaylarla ilgili olsa yüreğim yanmayacak, Bülent Arınç nedense eskiyi, geçmişi hatırlıyor ve hatırlatıyor.
Yakıştı mı?
NÜKLEER ENERJİ BAKANI
Enerji Bakanı Taner Yıldız söyledi, biz bekliyoruz.
Ne zaman söyledi: 22 Ocak’ta. Yani, 3 ay önce...
Ne söyledi:
“Nükleerde karar aşamasına gelindi.”
Hâlâ açıklama bekliyoruz.
DİZİLER UZATILIYOR
Dizilere ödüller Antalya’da verildi. Türkiye’de ödül “enflasyon”u var. Onun için verilen bu ödüller beni ilgilendirmiyor.
Ben söyleyeceğim, seyirci olarak benim söyleyeceğim şu:
Diziyi zamanında bitirmek lazım. Mesela, bana sorarsanız en iyi dizilerden ikisi “Muhteşem Yüzyıl” ve “Öyle Bir Geçer Zaman ki” idi.
Hele ikincisinde, bir olayın peşine takılıp 1,5 saat işkence çekmiyordunuz. Birbirine paralel pek çok olayı seyredebiliyordunuz. Bu marifettir. Senaryo yazarının marifeti, diziyi seçenin marifeti.
Ama “Öyle Bir Geçer Zaman ki” de, “Muhteşem Yüzyıl” da artık o eski diziler değil. Zoraki uzatma hissediliyor.
Artık bu diziler için “son” denmesi daha iyi olacak.
ARTİST İKİ TİP VAR
Bizde iki tip artist var.
Önce Serdar Ortaç gibiler.
Yani “Kumarda 50 milyon dolar kaybettiğini” marifetmiş gibi reklam edenler...
Bir de kazancını “gayrimenkuller”e yatırma, geleceği düşünme becerisini gösteren Kenan İmirzalıoğlu gibi aklı başında, ciddi adamlar. Dua edelim, ikinciler çoğalsın.
