Bakın, İstanbul Serbest Muhasebeciler ve mali Müşavirler Odası’nın yaptığına...
Memlekette zengini, fakiri ayırmış.
Varsılların bol keseden harcamalarını...
Yoksulların alamadıklarını araştırmış.
* * *
Ortaya ilginç sonuçlar çıkıyor.
Türkiye’de fakirin derdi; gıda, barınma ve yakıt.
Zenginlerin de gıda harcaması var ama araç alımı, cafe, bar, restoran giderleri de mevcut.
Yoksul eğitime, kültüre, eğlenmeye para ayıramıyor.
Tek lüksü sigara.
Ondan vazgeçemiyor.
Hani bir dönemin “orta direk” tabiri aileler var ya, onlar da yoksul sınıfına doğru ilerlemekte.
* * *
Ülkede 18 milyon 808 bin 172 haneye göre harcamalar tespit edilmiş.
Görünen ilk gerçek; zenginin araba masrafı, fakirin gelirinden fazla.
Zengin yılda 7 ayakkabı alıyor, fakir en ucuzsundan sadece bir tane.
Fakir kendini sigorta yaptıramıyor.
Sosyal amaçlı hizmetleri alamıyor.
* * *
Zengin ile fakirin harcamaları arasındaki fark:
Eğlence ve kültürde 90 kat.
Konaklamada 94 kat.
Sosyal hizmetlerde 108, sigorta hizmetlerinde 480 kat.
Araç alımında ise 1772 kat.
* * *
Zenginin keyfi, fakirin çaresizliği zaten tescilli.
Odanın tespitiyle tazelenmiş.
Peki, çare ne?
Oda Başkanı Yahya Arıkan’a göre, adaletsiz vergiler.
Gelire bakılmaksızın, “zengin-fakir” demeden aynı oranda alınan vergiler, haneler arası uçurum yaratıyor.
Sınıf farkını derinleştiriyor.
Eğer...
Gelirlere dayalı hareket edilirse; garibanın sırtındaki vergi yükü hafifletilirse, adalet sağlanacak.
Fakir insanımız dünyada eğlence ve tatilin olduğunu bilecek, öğrenecek.
* * *
Yapılacak iş; vergilendirmede adaletli yeni düzenleme.
Acilen, gerçekçi, dengeli.
* * *
Mali Müşavirler Odası’nın analizleri harcamalara göre yapılmış.
Zengin kim, fakir kim?
İnsanımız hangi gelir çıtasına göre ayırt edilmiş?
O belirtilmemiş.
Yine de fark etmez.
Nasıl olsa, kişi başı milli gelirimiz 15 bin dolara yaklaştı.
Devlet büyüklerimiz öyle diyor.
* * *
Yılda cebine 15 bin dolarlık refah girmeyen var mı?
Kim yalan söylerse, şeytan çarpsın!
