Apo doktorası(!!.)
SON Diyarbakır Mitingi, “Abdullah Öcalan’ı öne çıkardı.”
DTP, “dağdakileri düze indirmeye ve silah bırakmaya kendi gücünün yetmeyeceğini” açıkça söyledi.
Sonuç almak için adres olarak İmralı’yı gösterdi.
Abdullah Öcalan’ın adını “sayın” ifadesiyle andı.
Buna karşılık... Ankara, “teröristle pazarlık yapılmayacağının” altını bir kez daha çizdi.
Zaten... 2009 Türkiye’sinde bir iktidar bunu yapamaz.
Bunca yıldır İmralı’da tek başına yatan Abdullah Öcalan hâlâ bu tartışmasız etkiyi ve gücü nasıl sürdürebiliyor?
Sorunun cevapları, kanın durması için önemlidir.
Ekonomik, kültürel, sosyal, etnik düzenlemelerle “demokratik açılım” damarından girmek ve tıkanmaları açmak çabalarına, Öcalan vakasının analizi de eşlik etmelidir.
Öcalan ile müzakere açılamayacağına göre “onun etki katsayısını aşağılara çekmek” stratejisi için bu gereklidir.
Aşağıda bu konuda bazı saptamaları yansıtacağım...
APO ANALİZİ
ALIZA Marcus’un PKK ve Kürt hareketini inceleyen kitabında(*) Öcalan’ın ve onun güdümündeki PKK’nın bazı ilginç uygulamaları yer alıyor.
Şöyle ki...
- PKK, dağ kadrolarını büyütmek için “askere almak” sloganıyla köylerden eli silah tutacak yaşta gençleri zorla topluyordu.
Zamanla bunun yanlış olduğu hissedildi.
Çünkü... Dağa çıkıp çarpışmak istemeyen kırsaldaki Kürt gençleri PKK’lılar geldiği zaman bir yerlere gizleniyorlardı.
Yakalanıp dağa götürülenlerin bir kısmı ise kaçıyordu.
Bu da PKK’nın kırsalda sivillerden destek tabanı oluşturma çabalarını olumsuza dönüştürüyordu.
Hem gençler hem de aileleri PKK’ya tepki gösteriyorlardı.
O nedenle “1999 yılında Lübnan’da düzenlenen 2. Ulusal Konferans’ta bu uygulamanın dondurulması kararı” alındı.
Kürt gençlerini zorla dağa kaçırmak uygulaması büyük ölçüde durduruldu.
- PKK, devlete hizmet veren ücretli köy korucularına caydırıcı olması için şiddet uyguluyordu.
Köy korucularına ve ailelerine infaz yaygındı.
Bunun da sivil taban oluşturmaya zarar verdiği saptandı.
Özellikle korucuların ailelerine infazlar durduruldu.
Dağ kadrolarına, rastlantısal çatışmalar gerekmedikçe korucuların da hedef alınmaması bildirildi.
Koruculara infazlar bu nedenle azalmıştır.
- Güneydoğu muhafazakârdır. Kadınların aile çemberinde ve sosyal hayatta erkek egemenliğinde olduklarını söylemek yanlış olmaz.
Abdullah Öcalan, dağ kadrolarına genç kızları alarak onlara kişiliklerini hissettirebileceğini düşünmüştür.
Kadınlar arasında sempati oluşturmanın da bir yöntemi gibi görmüştür bu uygulamayı...
Zihniyet değişiminin sivil taban oluşturmak için psikolojik getirisini hesaplamıştır.
- Şiddet uygulamanın yanı sıra kırsaldaki sivile “adil” imajı çizmenin de örneklerine rastlıyoruz.
Sözgelişi...
Örgütün parasını kendi yararına kullanan bir Kürt köylüsüne verilen cezada böyle bir ayar var.
Köylüden para cebren geri alınırken, Türkiye Cumhuriyeti’nin resmi faiz oranının uygulanması.
Bu bir simgesel olay ama Apo’nun ve örgütünün Kürtler için “adalet arayışı için dağa çıktığı” yolunda bir propagandanın kanıtı gibi kullanılmış.
- Kırsalda bir kadına tecavüz eden 4 Kürt, PKK tarafından yakalanıp infaz edilmişti. Bu uygulamalar sürdürüldü.
Amaç... Gene “adil” imajının çizilmesiydi.
........................
Bunlar ne kadar doğrudur, kitabın yazarına sanki genel bir uygulamaymış gibi tek tük uygulamalar mı yansıtılmıştır, bilemiyorum.
Ayrıca...
40 bin insanımızın ölümüne, çok daha fazla sayıda insanımızın kanının dökülmesine neden olan bir kişinin ve onun örgütünün ulusal vicdanda mahkûmiyetini ortadan kaldırmaz.
Ne var ki, kanı durduracak çözüm için bunlar ve benzeri psikolojik propaganda malzemelerinin etki katsayısı aşağı çekilmelidir.
............................
(*) Kan ve İnanç-PKK ve Kürt Hareketi/Aliza Marcus/İletişim Yayınları/2009.