Sadece Amerikalıları güldürüyor ve sıkıyordu. Artık küresel güldürüyor ve küresel kabus oldu.
Daha önce DEVLET'i yazan, kara mizahçı Jacob Weisbergin yeni kitabı BUSHİZM'den ilk satırlar böyle. Weisberg'e göre:
"ABD ikiye bölünmüş. Başkan Bush'a gülenler... Bush gülerse gülenler. (Bu ikinciler Bush'un çevresi... G.C.)
Ya dünya?
Avrupa onu - yarım okuryazar - moron, Teksaslı fanatik dindar, at sırtındaki Burt Simpson (resimli band kahraman, komik) diye tanıyor."
BUSHİZM kitabında Bush'un konuşmalarından seçmeler sıralanmış. Bazı incileri yansıtayım:
"Körfez ülkelerinden Mısır Başkanı ve Ürdün Kralı ile iyi ilişkilerim var."
Washinton DC, 29 Mayıs 2003
..........
"Gazete okurum."
(Okuma alışkanlığı bağlamında bir soruya verdiği cevap. New Hampshire.)
.........
Washington DC. 19 Mayıs 2003
.......
"...Ve en önemlisi, Colin Powell'ın sekreteri Alma Powell da bizimle." (Alma Powell, Dışişleri Bakanı Powell'ın sekreteri değil, eşidir.)
Washington DC 30 Ocak 2003
.........
"Devlet benim. Yönetmeyi iyi bilen birine sahipsiniz."
Arkansas 4 Kasım 2002
......
"Buradaki kölelerin Amerika'ya dini inançları, özgürlük tutkuları ve Amerika'da değişime katkıda bulunacakları için gittiklerini düşünmek çok ilginç."
Dakar - Senegal, 8 Temmuz 2003
.........
"Bu insanların tankları yok. Gemileri yok. Mağaralarda saklanıyorlar. İntihar eylemcilerini oradan gönderiyorlar."
Partmouth, 1 Kasım 2002
.......
"Amerika'nın sığacağı kadar derin ve saklanacağı kadar karanlık mağara yok."
Oklahoma, 29 Ağustos 2002
Bush ve onunla başlayan BUSHİZM süreci, küresel bir kötü şaka gibi...
Ancak genellikle paylaşılan görüş "tıpkı bozuk saatin bile günde iki kez doğru zamanı göstermesi gibi - Irak'a müdahalenin doğru olduğu..."
Tartışmalar, müdahale değil, müdahale sonrası için...
"Bush'un yetersizliği nedeniyle, müdahale sonrasının iyi götürülmediği, ABD'nin aşınacağı, işlerin karıştığı, sorunların tehdit haline geldiği..."
Bush'un arkasında üç ay öncesinin kamuoyu desteği artık yok.
Bir yıl sonra yapılacak başkanlık seçimi için kamuoyu yoklamaları "kuşkulu" işaretleri veriyor.
Kamuoyu dayanağını zayıf hissettikçe Bush ve şahinleri için Irak'ta etkin politikalar uygulamak zorlaşıyor. Irak'ta hafif kaldıkça daha sertleşiyorlar. Karşı eylemler tırmanıyor. ABD'ye iyi haberler veremiyorlar. Böylece daha da destek yitiriyorlar.
Panik başlangıcı diye algılanan görüntüler var.
Örneğin New York Times'ta Richard W. Stevenson "Son basın toplantısını, Bush, Beyaz Saray İletişim Direktörü ve Basın Sözcüsüne 'Birkaç saat içinde basın konferansı istiyorum' talimatıyla düzenletti diye yazıyor."
ABD'nin Türkiye'ye çelişkili tutumlarını yeniden düşünüyorum.
Bu ülkenin BUSHİZM sürecinde "istikrarlı politika" zor. Türkiye, sık sık karşılaşacağı tutarsızlıkları ve sürprizleri hiç gözardı etmemeli. Irak'a asker göndermek bağlamında ABD'den son çelişkili sesler bu izlenimi doğruluyor. ABD ile uygun adım yürüyüşe fazla kaptırırsa Türkiye, bir anda kendini yolda yalnız bulabilir.
ABD, iyi yönetilmiyor. Irak'ta savaş sonrası politika ise daha da kaygı verici. Irak politikasının arkasındaki destek eriyor. ABD'de karşıt güçler tırmanışta.
Türkiye, ABD'yi karşısına almayacak kadar beraber, her türlü sürprizi karşılayacak kadar mesafeli olmalı.
Bush, rafadan yumurta gibi alelacele oluşturulan son basın toplantısında "ABD, Irak'ta kalacaktır. Dünya, benim liderliğimde daha barışta ve güvende" dedi.
Bir kez daha acı acı gülümsetti.