Parti içi dedikoduları sevmem.
“Vıdı vıdı…
Cik cik…
Vık vık…
Vozur vozur…”
Üstelik tutarlılığı ve devamlılığı da yoktur.
Bugün böyle, yarın şöyle, bugün karşıt, yarın yandaş…
Hele sonradan katılan “devşirmelerin” daha önceki söylemlerini yalayıp yutmaları…
……………….
CNN’de Hakan Çelik’in programında Bülent Arınç’ın söylemleri bunlardan değildi.
Gene de “AK Parti bölünür mü” ya da “5’inci parti mi” gibi konulara girmeyeceğim.
Zaten Arınç da o tür sorulara kesin “hayır” cevabını verdi.
……………….
Siyaset analizi yaparak yakın tarihten izler yansıtmak istiyorum.
Liderler, hareketin başlangıcında ekibin “eşitler arasında birincisidir.”
Dava arkadaşlarıyla birlikte hareketi başlatmışlardır, diğerleri de liderden daha az önemde değildir.
Lider zamanla beraber yola çıktığı eşitlerinden hayli öne çıkar.
“Tek adam” konumuna yükselir.
Bu arada yola beraber çıktığı arkadaşları gözünde o hâlâ eşitler arasındaki “birincidir.”
Liderle rahat ve aynı göz seviyesinde konuşurlar.
Kendilerine özen ve saygı statüsü beklerler. Bulamadıklarında alınırlar. İçlerine atarlar.
İşte… Liderle aralarında görünmez ince bir buzlanma böyle başlar.
Zamanla kalınlaşır, sertleşir o buz perdesi.
Liderle aralarındaki iletişim neredeyse- kesilmiştir.
Doğa gibi siyaset de “boşluk” bırakmaz.
Liderin etrafı “eski eşitlerin” çekilmesiyle “yeniler” tarafından doldurulur.
Yeniler bir yandan liderin etrafında çember oluştururken, öte yandan da “eski eşitlere” masa altından vurmaya girişirler.
Bu süreçte buz perdesi gerisindekilerin sesleri lidere büsbütün ulaşmaz olur.
………………..
Dünyanın pek çok ülkesinde bu “ayrılan yollar” adlı oyun perde açmıştır.
Hatta…
Demokrasilerin dışında darbelerde, ihtilaller de bile…
Örneğin…
“Fransız ihtilal” sonrasına gönderme yapılarak “İhtilal önce kendini yapanları yer” gibi bir söylem “klişe” olmuştur.
Atatürk’ün İstiklal Savaşı’na ilk adımından itibaren yanında olanlardan Rauf Bey’ler, Kazım Karabekir Paşa’lar gibi bazı önemli isimler de aynı yazgıyı paylaşmadılar mı?
Celal Bayar Adnan Menderes’in Demokrat Parti’sinden kopanlarla Hürriyet Partisi’ni böyle kurmadı mı?
Süleyman Demirel’in Adalet Partisi yüzde 53 oy alarak yeniden iktidara geldiği halde, içinden kopanların kurduğu Demokratik Parti de önemli örnektir.
Demirel’in eşitler arasında birinci olduğu dönemde omuz omuza birlikte mücadele ettiği dava arkadaşlarından büyük bölümü kopmuşlardı.
Çünkü…
Demirel’le aralarında buzullanma başlamıştı.
Onların bıraktığı boşluğu partide “yeminliler” diye anılanlar doldurmuştu.
Onlar “Demirel’e bağlılık yemini etmiş” bir gruptu.
Yıllar sonra bir sohbetimizde Demirel’e sormuştum:
“Siyasette en pişman olduğunuz hatanız nedir?”
Tereddütsüz cevap vermişti:
“Bizden koparak Demokratik Parti’yi kurmuş olan arkadaşlarıma ne yapıp edip engel olmalıydım. Onları kucaklamalıydım.
Yapmadım. Bir daha hiç tek başına iktidara gelemedim.”
Demirel bu travmasını çok yıllar sonra 2000’li yılların Başbakanı Recep Tayyip Erdoğan’a bir tavsiye olarak şöyle yansıtmıştı:
“Meclis’teki tek başına iktidarın büyük grubunu bütün halinde tutmak çok zordur. Çok dikkat edilmesi gerekir.”
………………..
Ayrı parti kurmak maceradır. Erdoğan ve arkadaşları da Erbakan’ın partisi kapanana kadar beklemiş ve ondan sonra AK Parti’yi kurmuşlardır.
Eski “eşitlerin” kopup parti kuracaklarını zannetmem.
Ama…
Arınç “başka şeyler yapabileceklerinin” işaretini verdi.