Kan tutması
Türkiye’nin güncelini yansıtan filmler vizyonda. “NEFES - Vatan sağ olsun” bunlardan biri...
PKK’ya 7 şehit verdiğimiz Tokat saldırısının “erken uyarı” gibi görüntüleri ve Yüzbaşı Mete’nin söylemi şöyle:
Kuzey Irak harekâtı sırasında, sınır ötesiyle haberleşmeyi sağlamak üzere bir “röle” istasyonu konuluyor, onu korumak üzere sınır karakoluna 40 kişilik birliğiyle Mete Yüzbaşı gelmekte. Gecenin ileri saatlerinde karakola 50 metre mesafe...
Burada “gözleme” mevzii var. Mete Yüzbaşı, karakoldaki askerlerine olası bir PKK hareketlenmesi ya da baskınına karşı erken uyarıda bulunmakla görevli mevzideki askeri uyurken yakalıyor.
PKK baskın yapsa, karakola rahatlıkla varacak, içeridekileri öldürebilecek...
Bunun üzerine, tüm askerleri dışarıya içtimaya çıkarır.
Hazır oldaki askerlerin tek tek isimlerini söylemesini emreder.
Ve her birinin önünde durarak “Sen öldün” diye haykırır.
“Sen öldün...
Sen öldün...
Sen öldün...
Çünkü gözlem mevziinde arkadaşınız uyumuştu.
PKK bassaydı, hepiniz ölmüş olacaktınız.
Sonra da televizyonlarda süslü bir spiker ölümlerinizi haberde okuyacaktı.
Birkaç görüntüyle 45 saniye ekranlarda görünecektiniz.
Sadece 45 saniye... “
O sahne öyle lazer ışınları gibi beyazperdeden yüreklere ulaşıyordu.
45 saniye değil
Gazetelerde ve televizyonlarda PKK’nın pusu için seçtikleri yer anlatılıyor.
Karakola kuş uçuşu 500 metre mesafede...
Karakolların etrafındaki gözlem mevzilerine çok yakın.
Gene de görünmeyebilirler... Gözlem mevzilerinde uyku ya da dalgınlık gibi bir iddia ya da imada kesinlikle bulunmuyorum.
Benim bu sahneyi yansıtmakta asıl amacım, Türkiye’deki psikoloji değişiminin altını çizmek.
“Tokat’ta pusu ve 7 şehit 3 ağır yaralı” ardından olay TV’lerde 45 saniyeyle, gazete sayfalarında birkaç sütunla geçiştirilmiş değil.
Onların acısı Türkiye insanın yüreklerini dağladı ama bunun da ötesinde tepkiler tsunami dalgaları gibi kabardı.
Gazete sayfaları ve TV ekranları bu psikolojiyi yansıtıyor.
PKK ve onun siyasi uzantıları bu siyasal psikolojiyi algılamalı.
Ateşle oynadıklarının farkına varmalılar.
Cenazeleri TV’lerde uzun uzun naklen yayınları cami önlerinde biriken binler de onlar için “ön uyarılardır.”
Nelerin yaklaştığının ayak seslerini duymalılar.
Demokratik çözüm kanallarını tahrip etmek sadece kendileri değil artık silahların susmasını isteyen Türk ve Kürt “kan tutmuş” tüm topluma ve gelecek nesillere ihanettir.
Bakınız son Tokat pususunda şehit düşmüş Güneydoğulu ve büyük olasılıkla Kürt kökenli dal gibi gencin babası ve akrabaları cenaze töreninde ne diyordu:
“Vatan sağ olsun...”
Bu bir mesajdır ama ardından şu söyledikleri de:
“Dursun artık bu kan. Ankara’daki liderlerin oğulları şehit düşüyor mu?”
Yani bir yandan PKK’ya “Oğlumu şehit verdim ama vatan sağ olsun” mesajı var, öte yandan Ankara’ya “Durdurun şu kanı” dileği...
İLETİŞİM GENÇLERİ
Aydın Doğan Vakfı tarafından her yıl düzenlenen Genç İletişimciler Yarışması Ödül Töreni gene canlı ve renkliydi.
Umut dolu gençlerle beraber olmanın hoş enerjisiyle aktı saatler.
Hepsi de ilk meslek ödüllerini almanın keyfini yaşarken, geleceğin soru işaretlerini de yansıtıyorlardı.
“İş bulabilecekler miydi?
Mesleğin hangi dalında çalışmalıydılar?
Çok sayıda iletişimci okulları bitiriyordu ama medyada aynı sayıda işyeri açılıyor muydu?”
Bunlar her yıl karşılaştığım sorular.
Önce birlikte fotoğraf çektirirler sonra da ayaküstü sohbette böyle konulara girerler.
Fakat ilk kez bazılarından, başka önemli kaygıları dinledim: “Türkiye’de medya üzerindeki baskı kalkacak mı?.. Gazetelerde ve TV’lerde haberler ve yazılarımız, TV’lerde programlarımız özgürce yayımlanabilecek mi?”
Onlara “ikilem felsefesi” ile cevap verdim:
“Çirkin olmasa, güzel olmaz... Kötülük olmasa, iyilik olmaz... Karanlık olmasa, aydınlık olmaz... İnsanlık tarihinde hep bu ikinciler kazanmıştır. Baskı ve sonrasında özgürlük de böyle bir süreçtir.”
En azından dileğim budur...
Elbette çirkinden güzele, kötülükten iyiliğe, karanlıktan aydınlığa, baskıdan özgürlüğe geçilir ama neler pahasına...
Felsefenin ötesindeki bu yaşam gerçeğini vurgulayarak gençlerin bu güzel gecedeki hayallerini bozmak istemedim.
