Emirle kepenklerin indirtilmesi... Emre uyulmayan dükkânlarda camların kırılması, mallarının yağmalanması/tahribi... Güvenlik güçlerine taşlarla saldırılar... Molotofkokteylleriyle araçların yakılması...Olayların bütün gün ve gece sürmesi... Ve... En "düşündürücü" olanı ise, Diyarbakır'ın oynayacağı maçın bile "güvenlik sağlanamayabileceği" gerekçesiyle başka "il"e alınması... Ünal Erkan'ların, Gaffar Okan'ların alkışlandığı, omuzlara alındığı, coşkunun ve neşenin paylaşıldığı Diyarbakır Stadı mı maça kapatılıyor? .........................Hangi Diyarbakır bu?Daha birkaç yıl önce "Sokaklarına, caddelerine bayram gelmiş" diye satırlar yazdığımız Diyarbakır mı?Caddelerinin gece gündüz yeniden kalabalıklaştığı, kafelerin açıldığı, tiyatroda bilet kuyruklarının oluştuğu, sanayinin boy göstermeye başladığı, ticaretin canlandığı, tarlaların ekildiği, üniversitenin huzurla eğitim yapabildiği, 5 yıldızlı otellerin açıldığı, güvenlik güçleri mensuplarının tatil saatlerinde yerel halkla kahvelerde tavla oynadığı, lafladığı Diyarbakır mı?Bir yılda Diyarbakır nasıl oldu da "intifada"ya perde açmanın son provaları izlenimini veren şu çok esef verici görüntülerin hortladığı korku filmleri görüntülerini yansıtır hale geliverdi............................Herhalde bir "yanlış" yapıldı.Yahut... "Yapılması gerekenler" yapılmadı.Ya da... Orada birileri bir şeyler yaparken Ankara'da, devekuşları gibi tehlikeyi görmemek için "kafalar" kuma gömüldü..........................Tam bir hafta önce bu köşede şöyle yazmıştım:.........................Geride kalan haftayı değerlendirirken şu gerçek de saptanacak:"Türkiye, PKK'ya karşı silahlı mücadeleyi biliyor ve başardı.Ancak... Siyasal ve sivil alanda yeterince hazır değil. Sivil ayak topallıyor."1990'lı ilk yıllarda yaşananların bir tekrarı mı bu?O zamanlar PKK saldırırdı. Güvenlik güçleri saldırıdan sonra harekete geçerdi. Geceleri güvenlik güçleri duvarların arkasına çekilirdi, meydan PKK'ya kalırdı. İnisiyatif PKK'daydı. Ne zaman ki bu strateji değişti, güvenlik güçleri gece ve gündüz PKK'yı kovalamaya başladı. Saldırıyı beklemeden PKK'nın üstüne gitti, lojistik yollarını kesti... Resim tamamen değişti.Silahlı mücadele böyle kazanıldı.Şimdi de öyle mi? Yani... PKK siyasallaşma süreciyle birlikte sivil boyutta mücadele için ataklar yapıyor, vesileleri kullanıyor. Devlet siyaseti daha sonra tavır alıyor.Demokrasi, insan hakları, kültürel boyut için atılan adımlar bir ara devletin "ön aldığı" umudunu yaratmıştı.Fakat... Bu inisiyatif fren yaptı."Aksiyon"dan "reaksiyon"a gerileyen bir "durağan" politikayla bu duyarlı soruna çözüm üretmek zor.Bazı istekler ve sloganlarla yüz göz olunma psikolojisi, önümüzdeki aylarda, durumu çok daha zora sokacak isteklere ve onu destekliyor görüntüsünü veren "taban"a uzanabilir.Demokrasi, insan hakları, kültürel haklar, ekonomide adil paylaşım ve yurttaşlık ortak paydalarında sivil çözümler stratejisi oluşturmak zamanıdır.............................Evet... Sanıyorum eksiklik, yukarıdaki satırlarda yansıttığım gibi "PKK'ya karşı silahlı mücadelede stratejisi olan ve başaran Türkiye'nin, silahsız mücadele stratejisinin olmayışı..."Demokratikleşme, ekonomi, kültürel haklar ve diğer sivil adımlar iyi başladı ama bir süredir patinaj yapıyor.Birer saatlik Kürtçe TV yayını bile çok uzun bir süreçten süzülen iki damla...Bırakılan boşluk, başka siyasetler, söylemler ve eylemlerle dolduruluyor.Oysa... Doğa nasıl boşluk bırakmaz, siyasetin doğasında da boşluk kalmaz. Birileri doldurur.Avrupa Birliği (AB), Arap Birliği (AB) iyi de... Türkiye'nin Birliği'ni (TB) de düşünelim. g.civaoglu@milliyet.com.tr Dağlarda güvenlik güçleriyle girdikleri çatışmada öldürülen PKK'lıların cenazeleri nedeniyle Diyarbakır'dan manzaralar "karabasan" gibi.