Üslup

Güneri CİVAOĞLU

Dikkatlerden kaçan, ya da yeterince altı çizilmemiş bir "insanlık haline" işaret edelim.
Başbakan Mesut Yılmaz, bilinen siyaset üslubunda keskin bir "U" hareketi çizdi.
Kavga etmiyor...
Biberli - baharatlı, söylemleri bir yana bıraktı. Suçlamalar sıralanıyor.
Hatta...
Çiller takıntısı" da artık yok gibi.
Siyasetin bütün kuvvet vektörlerini dikkate alan uzlaşmacı formüller oluşturuyor.
Bundan kısa bir süre önceydi. Eşinin de bulunduğu bir topluluktaydım. Bir yakınım Berna Yılmaz'ın çok yakın arkadaşına şöyle bir yürek açışına tanık olmuş:
"Yılmaz'ı bugünlerde neredeyse saat başı arıyorum. Lütfen - kızma, sinirlenme - diyorum. Bu ara çok yoruluyor. Bir patlama yapmasından korkuyorum. Sinirleri siyasetine de, sağlığına da zarar vermemeli..."

Fransızlar'ın "chercher la femme" (yani "kadını aramak" diye) bir sözleri vardır.
Bir erkeğin, başarısının ya da başarısızlığının arkasında mutlaka kadının aranması gerektiği yolunda bir atasözüdür.
Gerçi çok abartılmış bir söz.
Ama...
Kadının eşinin çizgisi üzerindeki katkısı hiç de azımsanamaz. Nitekim... Bizde de kadın, "erkeği rezil de eder, vezir de" diye bir söz vardır.
Anavatan karşıtlarını Berna Yılmaz'ın sevecen bir karizması vardır. Sanıyorum Yılmaz'ın siyaset üslubunun değişiminde bu katkının altı çizilmelidir. Tıpkı, Yılmaz'ın giyiminde, insan ilişkilerinde değişimlere katkısı gibi.
Aslında yine de Yılmaz'ın hayli mesafeler alması gerekir. Fakat gene de Türkiye'de, siyasetin, sivil iklim normallerine geçiş diyebileceğimiz şu duyarlı döneminde, Yılmaz'ın, bir zamanlar Özal'ın uyguladığı hoşgörülü ve ılımlı politikaya nispeten yaklaşması iyi olmuştur.
Refah Partisi de Anayasa Mahkemesi'nin dava sürecinde söylemlerindeki köşeleri törpülemiş, hırçınlıkları bir yana bırakmış görünüyor. Siyasi partiler yelpazesinde şimdilik sadece Çiller öfkeli... Kavga arıyor gibi.
Bu tavır daha önce Yılmaz'a kaybettirmişti.
Şimdi de, Çiller'in zaten aşınmış olan puanlarını büsbütün aşağıya çekiyor.

Yılmaz'ın bu tavrında hükümetin diğer ortağı Ecevit de Yılmaz'la aynı paralelde. Hatta polemik ustalığının acısını, mizahın lezzetiyle harmanlayan ve hardal lezzeti kazandıran Hüsamettin Cindoruk da hırçın ve saldırgan değil.
Peki...
Bütün amaç iktidara gelmekti... Ve bir kez iktidar olunduktan sonra, geçmişe sünger mi çekildi?
Yılmaz, Ecevit, Cindoruk iktidar olduktan sonra, bir zamanlar soracaklarını ilan ettikleri hesapları, rafa mı kaldırdılar?
Hayır...
Ancak...
Demokrasilerin, gereği olan görevli kurumlar devrededir.
Başta Başbakanlık Denetleme Kurulu olmak üzere bütün kurumların denetim grupları sessiz, derin ve yaygın bir araştırma içindedirler.
Defterler, hesaplar tek tek elden geçmektedir.
Ama... Bu bir cadı kazanı kaynatarak, adeta sürek avı yapılarak olmuyor.
Devletin ağırbaşlılığı ve hukuk devleti ilkesi korunuyor.
Doğru olan da budur.
Her iktidara gelen, her gücü eline geçiren eğer "yargısız infaza" yönelirse... Kuşkuları, müfettiş iddialarını "kesinleşmiş suç" gibi açıklansa... Bu, hem siyaset ortamını gerer.
Hem de hukuk devleti çerçevesinde yeri yoktur.
Yılmaz ve iktidarı paylaştığı liderler bundan kaçınıyorlar.

Ancak...
Bütün bunlar olası bulguları yargıya intikal ettirilmeyeceği anlamına gelmez.
Yahut Meclis araştırma soruşturmalarının "aradan bir yıl geçmedikçe yenilemez" hükmü gereği duyarlı bazı konularda Meclis araştırmalarının önümüzdeki şubatta yeniden açılmayacağı yolunda bir kesin karar yok.
Ne var ki...
Öyle bile olsa herhalde önce bu tür araştırmaların Sayıştay'tan ilgili birimler tarafından yapılması ve araştırma komisyonuna bu tarafsız kurumun rapor sunması... Siyasi yargı ve çoğunluk lincini önleneceği bir hukuki ortamın yaratılacağı beklenilmelidir.
Yahut...
Özellikle akçalı konularda, eğer, dokunulmazlıklar kalkacaksa... Bu konuda doğrudan doğruya yargılanıp Yargıtay'da özel bir daire tarafından gerçekleştirilmesi için Anayasa değişikliği vicdanları rahatlatacaktır.
Aksi halde kim iktidar olursa, diğerini oy çoğunluğuyla Yüce Divan'a sevkeder... Ya da kendini böyle bir durumda kurtarabilir.
Hukuk devletinde, adalet böyle dağıtılmaz.
Yılmaz'ın bu üslubu hem politikada hem kişisel söylemlerinde doğru olandır.
Herkes için geçerli olan şey rüzgar ekenin fırtına biçeceğidir. Türkiye siyaseti yumuşatacak, dinleri, dilleri, mezhepleri, inançlarıyla, nesilleriyle, parti flamalarıyla insanlarımızı sararak birbirine yaklaştıracak Türkiye'nin melteme ihtiyacı var.



Yazara EmailG.Civaoglu@milliyet.com.tr