Bir örnek Kıbrıs. Nihayet Başbakan ve Dışişleri Bakanı KKTC lideri Denktaşa destek vermeye başladı. Oysa hükümetin doğal lideri Erdoğan eleştiri bombardımanını sürdürüyor. Erdoğana göre Kıbrısta Annan planını esas alan çözümün mutlaka sonuçlanması gerekiyor. O zaman neden hükümet farklı konuşuyor, bunu anlamak mümkün değil. Kısacası bu ikili görüntü hiç de hoş olmuyor. Vatandaş da şaşırıyor.Beklenen ise şu; hükümetin bir yandan Denktaşa destek verirken, diğer yandan müzakerelerden net bir sonuçla kalkılmasını telkin etmesi. Ama nerede öyle basiretli hükümet!Bir başka örnek memur sayısının azaltılması konusunda yaşanıyor. Hükümet 60 yaşının üstündekileri emekli etmek istiyor. Tabii konu Dışişleri Bakanı Yaşar Yakışta takılıp kalıyor. Yakış haklı. 60 yaşında büyükelçi emekli edilir mi? Edilmez tabii. Nitelikli ve deneyimli emekliler ordusu yaratmanın ne anlamı olabilir ki? Ancak yine de Tayyip Erdoğan el altından konuşmayı sürdürüyor.Bir diğer örnek Irak politikası konusunda yaşanıyor. Hükümet ABDden yana mı, değil mi belli değil. Bir yandan Ankarada barış zirvesi düzenliyorlar, diğer yandan ABD Dışişleri Bakanı Powellla Davosta fotoğraf verirken bir çift söz söylemek akıllarına gelmiyor. Anlaşılan hükümet birkaç göstermelik barış çabasından sonra fiilen ABDnin yanında yer alacak. Kıbrıs konusunda aslan kesilen Tayyip Erdoğanın Irak konusundaki patinajının nedenini anlamak mümkün değil.Bütçe de bir başka rezalet. Erdoğanın arzuları doğrultusunda bozulan bütçe disiplinini şimdi IMFnin talimatlarıyla Maliye onarmaya çalışıyor. Öte yandan, Başbakan Yardımcısı Abdüllatif Şener ise "bizim tedbirlerimiz acı olmayacak" diyor. Sanki acısız iğne var da! Kısacası, popülist politikaların her an kapı aralığından sızabileceği izlenimi giderek yaygınlaşıyor.Şimdi bu denli yalpalayan, bu denli sendeleyen hükümete yeterince muhalefet yapılmaması yadırganıyor. Oysa CHP dışındaki partiler Meclis dışında kaldılar. Yani özürlüler. Fakat Mecliste grubu olan CHPnin sessiz kalması hiç anlaşılamıyor. Üstelik aksine milletvekillerinin grup yönetiminden izinsiz demeç vermeleri bile yasaklanıyor!Hatırlayalım; 1999 seçimlerinden sonra CHPde seçim hezimeti nedeniyle lider değişikliği gündeme gelmiş ve eski lider halefini belirlemişti. Ancak kısa bir süre sonra, o "seçtiren lider" halefini yeterince etkin muhalefet yapamadığı gerekçesiyle al aşağı edivermişti. Gerçekten de parlamento dışı kalan CHPnin sesi o dönemde biraz cılızlaşmıştı.Ama şimdi bu cılız ses muhalefet bekleyen toplumda tepki yaratıyor. "Sahi muhalefet nerede" diye sürekli soruluyor. Yoksa CHP yine barajın altında kaldı da haberimiz mi yok! hgunes@milliyet.com.tr Bu hükümet kısa sürede kevgire dönmüş gemi gibi oldu. Her yanı su alıyor. Çoğu konuda kararsızlar. Daha doğrusu cesaretsizler. Ne yaptıkları belli değil. Çünkü yönleri belli değil. Ya tepki çekmekten korkup dengelere teslim oluyorlar, ya da kendi içlerinde çatlıyorlar. Bazen de bizzat kendileri dengeleri bozuyorlar. Kısacası, tek başına iktidar olan AKPye açılan kredi hızla aşınıyor.
