İşte at, işte meydan

21 Şubat 1990 tarihli bir yazım var. Serlevhası içeriğinin tam bir özeti: "TÜRK TOPLUMU'NUN ÖNÜNDEKİ EN ÇETİN ENGEL: TÜRK TOPLUMU"...
Bir iki kelimesini değiştirerek alıp bugün yayınlasam kimse farketmez. Bakınız, AB üyeliğine "aday" olduk. Başda entellektüel boyutlara sahib ender devlet adamlarımızdan İsmail Cem olmak üzere diplomatik, teknik, ekonomik ve kültürel alanda emeği geçenler önünde saygıyla eğilirim!... Alt tarafı bir avuç insan, belim tutulmaz. Ama şunu da unutmayalım ki tıpkı Tengiz - Baku, Ceyhan Hattı Sözleşmesi'nde olduğu üzere bu konuda da eğer Washington ta göğsüne kadar suya girerek omuz vermeseydi biz bu statüyü, tabir - i amiyanesiyle, "nah" elde ederdik!!!!
Yani Türkiye aslında yönetici kadroları "sayesinde" değil, onlara "rağmen" bahtının rüzgarını yelkenlerine doldurarak yeni ufuklara doğru yol alıyor!
Dikkat etdiyseniz "Ulan, nedir bizim bu gireceğimiz yer?" demeye Cuma Akşamı'ndan itibaren başladık! Bütün radyo, televizyon ve gazetelerde bu konuya ilişkin olarak bilgisine başvurulanların sayısı da en fazla yedi sekiz kişi... Gerisi yok çünkü!... Sorunuz, 550 milletvekilinden en az 500'ü size AB'nin kuruluş şemasını anlatamaz! Ama tuhafdır ki o aynı "Beşyüzler" İstiklal Marşı'nı da ezbere okuyamaz! Türk Siyasi Zümresi AB mensubiyetini hep Yunanistan'la "sidik yarışı" bağlamında gördü.
Amerika bizim "aday statüsü" kazanmamız için AB'ye "emir" vermedi tabii... Gerçi endirekt olarak o tür taktikler de uygulamadı değil ucun ucun... Fakat gerçek amil, Ankara - Washington Ekseni üzerinde oluşan "stratejik işbirliği" oldu. Avrupa anladı ki Türkiye elden gitmekdedir ve Türkiye elden giderse Cenubi Balkanlar'da, Kafkasya'da, Ortaasya'da ve Ortadoğu'da hava alırlar!!! Şöyle veya böyle, neticede Brüksel dedi ki "Ey MÜSLÜMAN Türkiye, bak, biz HIRİSTİYAN Avrupa olarak kendi gölgemizin üzerinden atladık ve sana adaylık statüsü tanıdık. Bundan böyle işte at, işte meydan! Göster süvariliğini!".
Demek istediğim Ankara'daki hırpani takımının artık mazereti yok! "Efendim, onlar zaten bize düşman. Onlar ikiyüzlü!" falan, filan bütün bunlar bitdi artık!
"La hora de la verdad" der İspanyollar buna. "Saat - i hakıykat"... Yani matadorun boğaya nihai ölümcül dürtüşü yapmak üzere olduğu an!
Ekonomik kriterler işin nisbeten kolay yanı. Bu alanda Türkiye bir bakıma öbür on iki adayın hepsinden üstün seviyede. Zira AB ile "Gümrük Birliği" içinde, ki bu durumdaki yegane ülke. İşin zor yanı siyasi ve adli cebheler. O avantaları, o imtiyazları nasıl bırakacaklar? O yağma düzeninden nasıl vazgeçebilecekler? 82 milyon nüfuslu Almanya milletvekili sayısını 670'den 570'e indiriyor. Bizimkiler 400'den 550'ye çıkardı. Çalımına getirseler 800'e çıkaracaklar. İtalya 16 bakanı 12'ye indiriyor. Bizde (maşallah!) 36 babayiğit... Ferd başına yıllık ortalama geliri 21.200 Dolar olan Almanya on bin makam arabasıyla yetiniyor. Türkiye, 3.224 Dolarlık ortalama gelir düzeyiyle 82.000 makam arabasına bana mısın demiyor. Ecevit depremzedelere "lütuf"da bulunarak onları 51.000 yatak kapasiteli "kamu dinlenme tesisleri"ne davet etdi. Yani ekabir takımının bizim vergi paralarımızla beleş tatil geçirdiği beldeler!
"Var Yoksulu Türkiye" Avrupa yollarında!
Japonya Avrupalı mı?



Yazara E-Posta: yatsiz@milliyet.com.tr