Kamil Şerbetçi

       İki yıl önceydi... Gaziantep'te vergi ve ihracat şampiyonları ödül törenindeydik. Gaziantep Sanayi Odası Kamil Şerbetçi, kürsüde, elini kolunu bağlayan Ankara'ya sesleniyordu: "3 ay sonrasını göremiyor, program yapamıyoruz. Bu duruma gelmemizde, teker teker hangimizin hatası var? Her türlü kaynağın tahsil noktası olarak görülen sanayiciler, her geçen gün daha da eritiliyor."
Bu bir kaplanın feryadıydı. Ankara'nın ilgi ve bilgisinden uzakta, yarattıkları mucizenin kabusa dönüşmesine engel olmak isteyen kaplanların. Gaziantep mucizesinin baş mimarı Kamil Şerbetçi'nin 2 yıl önce söyledikleri, bugün için de aynen geçerli... Bu da zaten kıt olan müteşebbis gücümüzün, nitelikli insanımızın, bir gün aniden aramızdan ayrılmasının yarattığı boşluğu çok iyi ifade ediyor.
Genç yaşta kalbine yenildi Şerbetçi... Mükemmel bir insan, vizyoner bir sanayici ve harika bir aile sahibi... Tesislerinde konuğu olduk. Ev tekstilinde düşündüğü yenilikleri, aile fertleriyle topyekün "üretim" coşkusunu paylaşmıştık.
Beraberce, şimdi adını unuttuğum bir tepeye gittik. Gözümüzün önünde uzanan vadide, 12 milyon metrekareyi bulan organize sanayi bölgesini inceledik. Fabrikaları dolaştık, Çin'e tekstil ürünü götüren TIR şöförlerini ziyaret ettik. Şerbetçi'ye soruyorum; Niçin Gaziantep? Nasıl başardınız? Söyledikleri, hala kulaklarımda çınlıyor;
"Rahmetli babam, yıllarını, Gaziantep'e bir devlet fabrikası kurdurmak için harcadı. İstediği, bir KİT kurulsun, Antepli insanlar burada çalışsın.. Bunu gerçekleştiremedi. İyiki de olmadı. Şayet başarsaydı ve Gaziantep'e bir KİT girseydi, bugün ben ve çocuklarım, bu KİT'te iş bulabilmek için babamızın ölerek boşalttığı işi bekleyecektik."
Bu, mükemmel bir analiz. Teşebbüs denilen enerjinin dayandığı gücü veriyor. Bir kaç bitkiden başka hiç bir şeyi olmayan Gaziantep, kendi külünden varolmanın bir örneği oldu. Rahmetli Şerbetçi, "Oda olarak görevlerimizden biri de, civar kentlerden gelenlere, tesislerimizi gezdirmek, nasıl başardığımızı anlatmak" diyordu.
Şerbetçi'nin bu "kazan - kazandır" vizyonu bugün meyvelerini veriyor. Cazibe merkezi Gaziantep, yörenin modeli haline geldi. Bir elipse benzeyen Türkiye'nin Doğu odağındaki kent bugün, 2.5 milyar dolarlık ihracatı tek başına sağlayacak noktaya geldi. İmkanlar ne olursa olsun, Ankara'ya rağmen, kıtlığa, fakirliğe rağmen, Şerbetçi gibi bir kaç iyi adam çıkıyor ve bir kentin kaderini değiştiriyor.
Anadolu Kaplanları, benim ülke gündemine sokmak için çırpındığım bir kavram. Tüm ülkeyi karış karış gezdim ve kaplanların mucizesinin yakın tanığı oldum. Kamil Şerbetçi'yi nedense hep, "kaplan babası" olarak niteledim. Bugün kaplanlar, babalarını çok genç yaşta kaybetti. Kahvelerini içtiğim yaslı ailesine başsağlığı diliyorum. Bana kahve pişirmem için hediye ettiği mangal, evimin başköşesinde duracak. Bu "genç" dostuma Allah'dan rahmet diliyorum. Nur içinde yatsın.
Celal Doğan, Mehmet Arslan... Kaplan Babası'nın dava arkadaşları... Şerbetçi'nin, beni etkileyen "gözündeki ışıltıyı, kalbindeki aşkı" yaşatmak, sizlere düşüyor. Zehir zemberek sorunların öbeğinde insanımızın, Ab - ı Hayat Şerbetçi'lerine ihtiyacı var. Onun adına, yöresel, bence küresel bir "genç girişimci ödülü" tesis edebilirsiniz. Boyu devrilesilerden kurtulmak için heykeli dikilesileri Türk insanına örnek göstermek zorundayız.
Güle güle dostum... Nur içinde yat Şerbetçi...



Yazara E-Posta: seref.oguz@milliyet.com.tr