Arabesk müziğe burun kıvırmak kendini beğenmişliğin, ukalalığın ve entelektüel kibrin Allahı’dır.
Müzik para gibidir, iyisi kötüsü yoktur. Saltanatı sonsuzdur.
Nasıl kötü çiçek yoksa kötü müzik de yoktur. Her müzik iyidir. Kötü olan müzik değil müziksizliktir.
Dünyanın en fena, en tehlikeli, en korkunç, en komplocu insanları müzik sevmeyen, müziği olmayanlar arasından çıkar. Müziği olmayan insan Tanrı’ya yaklaşamaz.
Blues bugün Amerika’da yapılan hafif Batı müziğinin büyük bir bölümünün pınarıdır. Bir zamanlar beyaz Amerikalılar, özellikle burjuva beyaz Amerikalılar, bu müziğe burun kıvırıyorlardı. Çünkü köle siyahların, Amerikalıların deyimi ile Afrikalı Amerikalıların müziği idi.
Kayıt cihazlarının daha keşfedilmediği yıllarda zenciler bestecisi belli olmayan bu şarkıları Güney’in plantasyonlarında pamuk toplarken, sırtlarında hapishane üniforması, ayaklarında zincir taş kırarken hep bir ağızdan söylerlerdi.
Aynen arabesk gibi garibanların, hayatın şans tanımadığı, ezilmiş ve hor görülmüşlerin müziği idi blues.
Üst sınıftakiler burun kıvırıyor
Çatlak sesli, şeytani bir ustalıkla gitar çalan, pek okuma yazması olmayan, şapka ile para toplayan blues şarkıcılarını köşe başlarında, barlarda dinleyen beyaz gençler bayılıyordu ama bu müziğe. Onları kopya ettiler.
Elvis Presley bu kopyacılardan biridir. İlhamını blues şarkıcılarından aldı ve onların devamı oldu. Üst sınıflar Elvis’i de reddetti.
Şimdi klasik addedilen Beatles’a da genç takımı dışında çok karşı çıkan oldu.
Eminem’in bazı CD’leri üzerinde “sadece 18 yaş üstü kişiler satın alabilir” bandıyla piyasaya verildi.
Her ülkede, her zaman üst sınıflardakiler halkın içinden çıkan tarzlara burun kıvırmıştır.
Bunun bir değeri veya gücü olsaydı ne reggae, ne rap, ne funk, ne hip hop ne de bunlardan sonra gelenler olurdu.
Bir zamanlar TRT’de arabesk yasaktı. Bu yasak faşizmin müziğe uygulanmasından başka bir şey değildi. Yıllarca TRT’de “Senin ne dinleyeceğine de ben karar veririm” kafası egemen oldu. Ama bu kafa Orhan Gencebay’ın Türkiye’nin en popüler şarkıcılarından biri olmasını engellemedi.
Ben Fazıl Say severim. Sen İbrahim Tatlıses. O Sezen Aksu. Bir diğeri Orhan Gencebay.
Bırakınız çalsınlar, bırakınız söylesinler, bırakınız dinlesinler. Müzik susmasın.
Müziksiz hayat yaprak açmayan bir ağaçtır.
