Ebeveynler,ergenlik dönemini siz aşın..

Her çocuk aynı gelişimsel dönemleri geçirirken neden bazıları “ERGEN” olurken bazıları bu süreci doğal akışında atlatabiliyorlar.

Ergenlik dönemi denilen ve gittikçe abartılıp etiketlenen bu dönem ailelerin kabusu haline gelmeye devam ediyor.

Demem o ki ergenlik dönemi denilen doğal süreci bizler, olduğunda başka bir hale sokarak çocuklarımızın elinde oyuncak mı oluyoruz?

Ben bunu 2008 yılında katıldığım bir sertifika programında Doç Dr Nevin Dölek’in dersinde ergenlik döneminin sorunlarının önemli bir kısmını bizim yüklediğimiz anlamla yarattığımızı anladım, aydınlandım.. Nevin hoca şöyle yaklaştı ” sizlerin annesi kaç yaşında evlenmiş kimimiz 15 kimimiz 17,kimimiz 20 dedik…Peki ya onların anneleri ne zaman evlenmişler, 12 yaşında,14 yaşında…Peki o zaman ki çocuklar ergen olmuyor muymuş diye sordu?” gerçekten o zaman kadar hiç böyle düşünmemiştim..

Onlar çocuk ya da genç kız /erkek olmadılar mı? Onlar çocukluktan yetişkinliğe geçişteki bocalamayı nasıl yönettiler? Büyük şehirlerin dışında durum son 15 yıla kadar yine benzerdi belki ancak artık bilgi çok hızlı yayılıyor, paylaşılıyor ve tüketiliyor. Yaşamlar, görüntüler, davranışlar kopyalanır oldu.

“Ergenlik döneminde yapılmaması gerekenler”, “ergenlik döneminde şunlara dikkat edin” gibi yaklaşımlar özünde olumlu niyete sahipken, bu dönem hem aile hem de genç tarafından farklı algılanıyor. Hatta genç bunu kendi lehine de çok rahat kullanabiliyor.

Demek istediğim şey şu; ergenlik dönemi denilen temelde fizyolojik değişikliklere bağlı olan duygusal, zihinsel ve ruhsal değişikliklerin doğal ve bir o kadarda normal olduğunu bilmek, ona göre bu durumu yönetmek noktasında bilinçlenmek gerektiğidir.

Bedensel değişim yaşamakta olan hem çocuk hem yetişkin gibi olan ya da görülen bireyin arada kalmışlığı, bocalaması, daha önce hissetmediği şeyleri hissetmesi, vücuduna yabancılaşması gibi durumların doğal ve geçici olduğunu bilmek, anne babanın yanında olduğundan emin olmak ve aslında en kritik olanda “sevgi” nin kayıtsız şartsız hissettirilmesi ile ergenlik sorunları aşılabilir mi? kesinlikle aşılır..

Elbette biz anne babaların bu durumun yönetilmesi gereken bir durum olduğunu bilmesi ve bu bağlamda daha anlayışlı, esnek ve yaratıcı olabilmesi önemlidir. Şu bir gerçek ki çocukları için gerçek emek harcayan anne/babalar ergenlik dönemi ile ilgili ekstra sorun yaşayacağına inanmıyorum. Gördüğüm ve yaşadığım örnekler de bunu destekliyor.

12-13 ya da 14 yaşında bir çocuk düşünün bu çocuk hep birey olarak kendisini hissetmiş ve değer görmüş olsun. Kastım her istediği alınmış, her dediği yapılmış değil, gerçek ilgi görmüş bir çocuk yaşadığı değişime nasıl tepki verir?

Bu çocuk beni sevecekler mi? Acaba artık eskisi gibi olmayacak mı gibi kaygılar yaşamaz. Sağlam ve güvenli bir duygu ortamından gelen çocuk için bu durum aile ile birlikte yönetilebilir olur. Eğer aile ve çocuk arasındaki ilişki ve iletişim sağlam değilse bahsi geçen pek çok “sorun” ya da “sıkıntı” yaşanabilir.

O halde ergenlik sorunları dediğimiz şey aslında bir “durum” yani kişilere, koşıllara bağlı olarak değişen standart ve evrensel olmayan bir durum..

“Ergenliğe girdi çocuğumu tanıyamıyorum, bambaşka bir çocuk oldu” söylemi karşında ilke merak ettiğim şey şu; peki siz ebeveyn olarak neler yapmaktasınız, sizin hayatınızda ne değişti? Çocuğunuza olan davranışlarınız nasıl değişti?

Dikkatimizden kaçırmamamız gereken nokta ise hepimizin ortak özelliği olan güven ve değer arayışıdır. Elbette psikologların çok daha bilimsel açıklamaları olacaktır,bununla beraber en temel olan sevgiyi bir ilaç ve araç olarak önermekten çekinmiyorum:)

Çocuğunun ergenlik sorunları olduğunu düşünen ve bu durumda bocalayan ebeveynlar için bazı sorular hazırladım, işinize yaraması dileğiyle?

Ergenlik dönemine girecek çocuğunuz varsa lütfen kendinizi bir gözden geçirin;

ü Davranışlarınız nasıl? Onu eleştiren, yargılayan hatta suçlayan bir diliniz mi var yoksa daha yapıcı, ilham verici, sabırlı ve onu anlayan bir diliniz mi var?

ü Artık büyüdü, kendini kurtardı mı diye düşünüyorsunuz, eski özeni göstermiyor musunuz?

• Ortak zevkleriniz, ilgi alanlarınız ve paylaşımlarınız nasıl? Ona ne kadara zaman ayırıyorsunuz ve bu zaman ne kadar gerçekten sizin?

• Çocuğunuzdan beklentilerinizin ne kadarı onun da istediği, beklediği ve hedeflediği şeylerle ilgili?

• Çocuğunuza kullandığınız üslup ne kadar yapıcı ve sevecen?

• İş özel yaşam dengeniz nasıl ? Öncelikleriniz ne?

Tüm bu sorularla çocuğunuzla olan ilişkiniz hakkında epey önemli farkındalıklar kazanabilirsiniz.

Millet ergenlikteyken siz çocuklarınızla şahane anlar geçirin:))

Sevgilerimle