Yaşasın okullar açıldı dediniz mi?

Büyük çoğunluğun evet dediğini duyar gibiyim. Neden böyle tahmin ettim derseniz, gözlemler, duyumların etkisi diyebilirim. Benim bu cümleyi kurabileceğim bir durumum olmadı hiç ne yazık ki çünkü çocuğum tatildeyken ben yine çalışıyordum. Yani ondan bıkacak, sıkılacak “aman okullar açılsa da kafamdan gitse” deme durumum olmadı. Olsaydı der miydim, şimdi aklımla hayır,o zamanki aklımla belki de derdim.

Bu cümlelerin kurulduğunu içten ya da sesli biçimde kurulduğunu biliyorum.

Bunu irdelemek önemli geldi bana.

İnsan çocuğu başından gitsin diye neden dört gözle okulun başlamasını bekler? Ben bunu gerçekten merak ediyorum.

Düşünürken bulduğum yanıtlar ise şöyle;

Çocukla verimi ve keyifli zaman geçirmek için ortam yaratılamıyor olabilir,

Anne çocuğunun özgürlüğünü kısıtladığını düşünüyor olabilir,

Çocuk evdeyken tüm kontrol eline geçtiği için anne bundan rahatsız oluyor olabilir..

Yazdığım kitapta da belirttiğim gibi her şey o kadar çabuk geçiyor ve özlemle, keşke küçük olsa da boyama yapabilsek demek öyle üzücü ki, şimdiyi yaşarken bezmek ve kurtulma isteği daha da üzücü..

İnsan çocuğundan hangi durumda bezer ve kurtulmak ister?

Çocukla sağlıklı bir iletişim ve ilişki yoksa; küçük ya da büyük fark etmez.

Çocuklar anne babaları parmaklarında oynatıyorlar. Yemek türü, şekli,teknoloji kullanımı vb diğer tüm konularda çocuğun istediği oluyor. Anne ya da baba kafam şişti şu oyunu bırak dediğinde kıyamet kopuyor. Onunda çaresi kulaklıklarla çözümleniyor ancak saatler boyunca bir ekrana bakan küçük gözler ve körpe beyinler anne babaya emanet aslında. Anne baba çocuğu ile sağlıklı iletişim kuramamışsa ve sınırlar, ilkeler benimsenmemişse, haydi bir çatışma belki kavga bağırış çağırış. Bu olmasın en azından azalsın diye, okulların açılmasını dört gözle bekleyen anneler var.

Çocukla yapılacak etkili, keyifli ve doyumlu bir aktivite yoksa çocuktan kurtulmak isteyen anne olabilir. Düşünün sabah kalkılıyor,kahvaltı televizyon ya da tablette iş başı yapılıyor. Anne acıktım, oğlum/kızım bırak şunu elinden, yok bırakmam…Devam eden bir didişme. Anne sözünü geçiremiyor, ama bırak şunu elinden dediği çocuk için eğlenceli cihazın vereceği hazzı ya da onu oyalayan ya da her nesinden hoşnutsa onun yerine koyacağı bir şey yok ise bu didişme sürer gider.

Çocuğunuzun yaşına göre birlikte keyif alacağınız oyun ya da aktiviteler bulabilir, zamanınızı keyfili, eğlenceli, kazanımlı bir hale getirebilirsiniz. Bulacağınız bu şey sizinle çocuğunuzun zihnine “anı” olarak kazınacaktır. Çocuğunuzla anı biriktirmek için bir fırsat olan tatilleri önceden planlayarak, değerli hale getirmeniz mümkün.

Yoksa bugün yaşasın okullar açıldı diyen annelerden olursunuz.

Öyleyseniz bile lütfen bugünden sonra; ilk tatil gününde ne yapsak bu ikimiz için de keyifli, eğlenceli ve keyif verici olur ve çocuğumla hiç unutamayacağımız bir anıya dönüşür?

Bu o kadar değerli ki, şu anda bunu yapamayacak bir anne olarak sizi çok kıskanıyorum…

Sizin yaratıcılığınıza inanıyorum, mutlaka bunu bulacaksınız, sevgi ve umutla…