Abbas Güçlü

Bazı yıl dönümleri var ki insanın içini cız ettiriyor.
Vatana, millete, ülkeye, demokrasimize yapılan hain saldırıları hatırlatan 15 Temmuz da öyle günlerden biri.
Allah bir daha böylesi günler yaşatmasın...
Ülkemiz ne kadar güçlüyse, biz de o kadar güçlüyüz.
Bu yüzden ülkemizi, devletimizi, milletimizi rencide edecek, demokrasimizi zaafa uğratacak her türlü hain oluşumlara karşı çok daha uyanık olmak zorundayız.
15 Temmuz, büyük acıların yanı sıra, ülke olarak hepimize çok önemli dersler verdi.
Peki, bu hain darbe girişiminden hepimiz yeterince ders alabildik mi?

Hemen her konuda, saygı, olmazsa olmazların başında geliyor. Ama insana saygı, müşteriye saygı, çok daha da önemli. Çünkü biri en temel insan hakkı, diğeri de en temel müşteri hakkı!

‘Müşteri velinimetimizdir” diyen bir kültürden geliyoruz. Kul hakkı, affedilmeyen, telafisi zor, en önemli sorumluluktur. Keşke, 7’den 70’e herkes ve her kurum, buna riayet edebilse ama nerdeeee...

Müşteri velinimetse yaşananlar nedir?

Uçak biletinizi günler öncesinden alıp sabahın köründe bir yere yetişmeye çalışıyorsunuz, zamanında havaalanında oluyor ama uçamıyorsunuz! Niye?

Fazla bilet satılmış ve size yer kalmamış!

Aynı durum, Hindistan’a ilik nakli ameliyatı için giden bir başka yolcunun da başına gelmiş! O da uçamamış!

Sonradan öğreniyoruz ki bu fazladan bilet satış işi rutine binmiş ve tüm hava yolu şirketleri yapıyormuş! Hem de sıkça!..

Online check-in yapsaydın diye akıl verenler var! O yol da kapalı çünkü bir gün önce bile bu işlem mümkün olmuyor!

Üç tarafımız denizlerle çevrili ama denizi görenimiz, girenimiz çok az! Yüzyıl öncesine dayanan deniz seferleri ise artık yok gibi! Önceki yıl, tarifesini görmüştüm, Trabzon’dan kalkan gemiler Paris’e kadar her ay düzenli olarak sefer yapıyormuş!
Şimdi hayali bile zor!

Prof. Dr. Haluk Kabaalioğlu, Avrupa Hukuk Fakülteleri Dekanlar Kurulu Başkanlığı da yapan, uluslararası hukuku ve denizciliği çok iyi bilen bir hukukçumuz. Öylesine değerli bilgi notları göndermiş ki, hepimizin kulağına küpe olması gerekir!..

Yabancı gemiler!

‘Yıllardır yabancı gemilerin sahillerimizin kaymağını yemesi hiç içime sinmiyor. Turizm konusunda da yazdığınız için konuya eğilirsiniz diye kullanabileceğiniz bazı argümanları takdim ediyorum. Artık turist gemileri de yüzer otel niteliğinde. Girişimcilerimizin konuya el atması çok iyi olacaktır. Türkiye sahilleri her yönüyle cruise dedikleri gemi gezileri için ideal limanlar içeriyor. Düşünebiliyor musunuz, Antakya’dan başlayan, Mersin, Antalya, Marmaris, Kuşadası, İzmir, Dikili, Çanakkale, Mudanya-Bursa, İstanbul, Sinop, Samsun, Ordu, Trabzon limanları ne kadar çok tarihi ve turistik yerlere ulaşmak için ideal uğrak yerleri olabilir.

Eskiden S/S Tarı vapuru, daha sonra M/V Akdeniz, M/V Karadeniz gemileri İstanbul’dan İskenderun’a kadar gidip, çeşitli limanlara uğrayarak dönerdi. Bu gemiler yolcu + kargo tipi olduğu için gezi gemileri değildi. Tarsus isimli lüks yolcu gemimizi kış aylarında Yunanlı Chandris firması kiralar ve Karayip Adalarında geziler düzenlerdi. Tahtından feragat eden Britanya Kralı ve Amerikalı eşi bu gemiyle New York’a seyahat etmişti. Ankara vapuru da sahillerimizde çok güzel geziler düzenlerdi.

Bir İngiliz firması Swan Hellenic Cruises adı altında Ankara gemimizi kiralıyor ve çoğu Türk limanları olmak üzere bir iki Ege Adasına da uğramak suretiyle arkeoloji ve tarih meraklıları için geziler düzenliyordu. Swan firması, Türk gemisiyle Türk limanlarına yabancı turist getiriyordu. Bu arada Yunanistan’ın Stella Maris, Stella Solaris, Jason, Atlas gibi çok sayıda gemisi sahillerimizin kaymağını yemekteydi. Kış aylarında bizim Ankara vapuru Haliç’te bağlarken, Yunan gemileri nisan-ekim ayları dışında Karayipler’de tur düzenlemekteydi.

Ege Adaları mı, Yunan Adaları mı?

Bugün için sadece ülkemizin değil, dünyanın en önemli sorunlarından biri de işsizlik.

İşsizliğin çaresi ise üretimden, üretimin yolu da üretken insan yetiştirmekten geçiyor!

Ne yapıp edip eğitim sistemimizi sınav odaklı olmaktan kurtarıp, üretim ve çözüm odaklı hale getirmemiz gerekiyor!

Peki, bu o kadar zor mu?..

Üretim ve çözüm odaklı bir eğitim sistemini daha önce Köy Enstitüleri ve meslek liseleriyle denedik ve çok başarılı olduk.

Anadolu liseleri ve fen liseleri de dejenere edilmeden önce, çok başarılı örneklerdi!.

Sonra ne olduysa oldu, çocuklarımızı eğitimden, üretimden kopartıp, sınavların ve dershanelerin kucağına attık.

Gelinen son nokta ise tam bir bataklık. Elini veren kolunu kurtaramıyor!

İşsizlik rakamları tavan yapmış durumda. Özellikle de diplomalı işsiz sayısı! Neredeyse 10 milyona dayanacak!

Bu durum, bir yandan iyi, bir yandan da kötü.

Okullaşma oranları hızla yükseliyor, üniversite mezunu sayımız rekora koşuyor ama gel gör ki iş artık aslanın ağzında değil, adeta midesinde. Oradan onu alıp çıkarmak için mucizeler gerekiyor.

Madalyonun öteki yüzünde ise bambaşka bir tablo var.

Ülkemizin en önemli sorunlarından biri de yeterli donanıma ve yetkinliğe sahip iyi yetişmiş insan gücü olmaması!

Hangi işverenle konuşsanız, aradığı nitelikte eleman bulamadığından yakınıyor.

Haksızlar mı?

Kesinlikle haklılar. Çünkü rotamız yanlış çizildi!

Gelecekte, fazla değil 15 yıl içerisinde, yani bugün okula başlayan öğrenciler üniversiteye gittiklerinde, diplomanın pek de önemi kalmayacak.

Peki, yerini ne dolduracak? Olmazsa olmazların başında ne gelecek?

Hiç tartışmasız, kazanımlar yani yetkinlikleriniz!..

Diploma odaklı eğitim anlayışı çoktan iflas etti.

Şu anda, işsizlik sıralamasının en tepesinde üniversite mezunlarının bulunması bu yüzden.

Diplomalar da tıpkı sınavlar gibi öğrenciye çok fazla bir şey kazandırmadı.

Örneğin bir ya da birkaç yabancı dil öğretti mi?

Örneğin herhangi bir mesleki donanım kazandırdı mı?

Çağdaş dünyanın referansı, eğitimdir, bilimdir, fendir!

Atatürk, “Benim söylediklerimle, bilim arasında bir çelişki varsa, bilimi esas alın” der ve hayatta en hakiki mürşidin ilim olduğunu söyler. “İlim Çin’de de olsa gidip alın” diyen bir dinimiz var. Bunu hep böyle bildik, böyle gördük...

Akıl ve bilimin temel esaslarından biri de sorgulamaktır. Yani yeri geldiğinde bilimi de sorgulayacaksanız, sorgulamalısınız da.

Tıpkı aşağıda olduğu gibi...

Bilimin ne olup olmadığını, kimin, hangi amaçla nasıl kullandığına geçmeden önce, isterseniz gelin, eğitime, bilime ve bilim insanlarına yönelik, şu çok çarpıcı sözlere bir göz atalım:

Dışarıdan müfredatlar, kitaplar, dersler yoluyla sürekli olarak propagandist bir tarzda verilen eğitimsel içeriklerin, aslında insan ruhunu toksik bir etkiyle nasıl bozduğunu, çürüttüğünü çok net bir biçimde görüyoruz.

Bugünkü bilimin neye hizmet ettiği ve sermayenin güdümünde bizi nereye doğru ittiği konusunda bir sorgulamaya ihtiyacımız var.

Dünyadaki büyük ekonomik krizleri en büyük üniversitelerde eğitim alanlar çıkartıyor.

Çek Cumhuriyeti’nin (Çekya) nüfusu bizim onda birimiz kadar ama neredeyse bize gelen kadar turist ağırlıyorlar. Çoğunluk Avrupalı ve çekik gözlü. Arap turist sayısı da bir hayli fazlaydı...

Prag, hemen her seyahat severin, görmek istediği Avrupa başkentlerinden biri. Farklı ama bir Paris, Roma, Londra, Berlin ya da Viyana değil. Peki, o zaman niye bu kadar turist çekiyor, neden bu kadar ilgi görüyor?

Tarihi, kültürü, yeme içme çeşitliliği ve en önemlisi de gülen yüzleri dikkat çekiyor. Kolay bir kent. Bütün ülkeyi, üç günde, Prag’ı ise iki günde rahatlıkla gezebilirsiniz. Tek de gitseniz, turla da gitseniz, mutlaka çevre ülke ve kentleri de içine alan kapsamlı bir rota çizmekte yarar var...

Biz, bu kez, iş için gitmiştik ama dönüşte, uçakta turla giden çok sayıda yerli turist vardı. Anlattıklarına göre, seyahat acentelerinde, dünden bugüne değişen bir şey yok. Turlar ucuz ama ekstra minik turlar pahalı ve gitmeden de olmuyor!..

Sokak gösterileri

Avrupa kentlerine ya da dünyanın herhangi bir yerine gittiğinizde, turistlerin ilgi odaklarından biri de sokak gösterileri. Kimileri çok profesyonelce, kimileri de cep harçlığı çıkartmaya yönelik amatör şovlar.

Prag’da da sanat ve sporla yoğrulmuş pek çok sokak gösterisine rastladık. Müthiş şovlardı. Azim, emek, estetik ne ararsanız vardı.