Serhat Ayan

Ben de onlardan oldum. Elinde elektronik postalara bakabilen bir cihaz. Nerede olduğun farketmez. GSM operatörünün çektiği her yerde tıkır tıkır gelen elektronik postalar. Söylenen bsir sürü söz. Oynanan CC ve BCC oyunları: Bana bunu neden göndermedin ötekine neden gönderdin beni To'ya koymadığın halde benden iş istiyorsun, müdürü neden CC'ye koydun, BCC'de patron varmış bana güvenmiyor musun... yıllarca sürebilecek bir tartışma. King oynaanlar bilirler, oyunun en tatlı yeri her elden sonra oturup bitmiş elin üstünden geçmektir. Bitmiş ve puanları verilmiş oyundan sonra birbirini suçlar durur oyuncular ve bir sonraki elde birbirlerinin üstüne oyanayacaklarını söylerler. Mail oyunları da öyle...

Eğer vaktiniz varsa, eğer yapacak çok önemli bir işiniz yoksa veya büyük ve kurumsal bir şirkette çalışıyorsanız mecburi olarak bu oyunlara girersiniz. Konumuz bu oyunları oynayanların iyi ya da kötü bir iş yapıyor olmaları değil. Eğer bu oyunlar bilgisayar başında başlayıp biterse yine söyleyeceğim bir şey yok. Sesimi yine

Amazon bir açıklama yaptı ve elektronik kitap okuma cihazı Kindle'dan satılan kitapların tüm basılı kitaplardan daha fazla sattığını söyledi. Bunun yanında önümüzdeki 20 yıl içinde internete girmeyen dünya vatandaşı kalmayabileceği söylendi.

Önceki gün okullar tatile girdi. Oğluma benim küçüklüğümde okuduğum ve çok sevdiğim kitaplardan birini, Ömer Seyfettin'in hikayelerini aldım. O zaman avuç içine sığan sert kapaklı Milliyet Yayınları klasikleri vardı. İlk Ömer Seyfettin'imi bu kitaplardan okumuş ve ileride becerebilirsem onun gib yazmaya karar vermiştim. O yüzden oğluma Ömer Seyfettin'i büyük umutlarla verdim. And hikayesini okumaya başladı.

Bilmediğin kelimeleri internetten ara bul ve öğren dedim ona. Çok fazla gelip gitmeye başladı yanıma. Çünkü kelimelerin anlamlarını internetten buluyordu ama neyi anlattığını, niye olduğunu anlayamıyordu. Mesela cami avlusunda altına çeşme takılmış fıçıyı çözemedi. Fıçının anlamını biliyordu ama neden böylesi bir alete ihtiyaç

Bu bakış açısı, sadece Türkiye'de vardır ve ülkemize özgüdür: İnsanımız can sıkıntısı içinde oturduğu yerde konuşurken kendi kendine der ki dünyada 6 milyarı aşkın insan var. Her biri bir dolar verse bana... Bir dolar dediğin nedir ki kimseyi rahatsız etmez... Direk dolar milyarderi olurdum. Bir daha da çalışmama gerek kalmazdı...

Geçtiğimiz günlerde aynı bu bakış açısıyla bir haberler silsilesi yayımlandı. BTK başkanı bir açıklama yaparak Türkiye'de şu anda 16 milyon ithal cep telefonu olduğunu, bunların da korkunç milyon dolarlar yaptığını söyledi. Tez olarak masanın üstüne şu kondu: Biz Türkiye'de yerli cep telefonu üretimi yapsak, bu pazarın tamamını değil, yüzde 20'sini alsak, süper milyar dolarlar cebimizde kalır.

Öncelikle kendimizi "biz bir şey yapalım 62 milyon kişinin olduğupazarın beşte birini hemen ele geçirelim" ilüzyonundan çıkaralım. Bir pazar, eski komünist rejim yapılarından birine sahip değilse öyle kolayca değişmez. Hele ki teknoloji gibi her gün yeni bir icat yapmanız gereken bir pazar

?Kafka, aforizmalarında der ki “Geri dönülemeyecek bir nokta vardır ve bu noktaya ulaşmak gerekir.

”İsveç’li şarkıcı Robyn, None of Dem isimli şarkısında;

“I’m so bored in this town (Bu şehirde çok sıkıldım)
Take me away from here (Beni başka bir yere götür)
Play me some kind of new sound (Bana yeni bir ses dinlet)
Something true and sincere (Gerçek ve içten olsun)”

Fransız filozof Jean Baudrillard çalışmasında, “Simulakrum gerçeği saklamaz, gerçeğin olmadığını saklar. Simulakrum gerçektir.”

Konu internet olduğunda anlamsız bir biçimde toplumun büyük bir bölümü internetin insanları yalnızlığa ittiğini, genrçek dünyadan kopardığını, cahilleştirdiğini söyler. Bunları söylemek için herhangi bir somut veriye, araştırma ya da bilgiye ihtiyaç yoktur. Çünkü bu evrensel gerçeği yadsımaya ne gerek vardır ki? Eğer bilgisayarın başındaysanız, yanınızda kimse yoksa bariz bir biçimde yalnızsınızdır işte...

İşin aslı böyle değildir. Öncelikle bilgisayar sadece sıradan bir alettir. Bizim yalnız kalmamıza karar veren, birileriyle konuşmamamız için inisiyatif kullanan bir kişilik değildir. Evinizdeki kahve makinesi sizi yalnızlaştırır mı? Hayır. Çünkü o bir araçtır. Biz kendi zekamız ve mantığımızla bir aksiyon alır ve yalnız kalmayı ya da sosyalleşmeyi seçeriz.

Kaldı ki bilgisayar, sizin herhangi bir fiziksel sosyalleşmeyle ulaşamayacağınız kadar çok insanı getirir karşınıza... Günde kaç kişiyle fiziksel olarak yakın olup konuşabilirsiniz? Beş? Seksen? Bir stadyum dolusu? Oysa bilgisayarla sadece bir seferde, tek bir

Bazı şeyler vardır, kazanmak için çaba sarfetmeniz gerekir: Örneğin olimpiyatlarda altın madalya uğruna 10 sene sabah erken kalkıp koşu antrenmanı yapmak gibi… Başbakan olabilmek için 15 yaşından itibaren siyasetin içinde olup özel hayatının kalmaması gibi… Bir icat yapabilmek için on yıllarca çalışmak gibi…

Geçtiğimiz günlerde ülke gündeminde suni bir biçimde bedava telefon furyası başlatıldı. Bundna yaklaşık 10 sene önce de varolan data üstünden ses taşıma programları gazete sayfalarında birileri öyle istedi diye yayımlanmaya başladı. Kullanıcıların sese para vermesi yerine dataya para vermesini “telefonlar bedava oluyor” şeklinde yorumlayan kimi basın mensupları, halkı yanlış yönlendirdi.

Aslında yanlış yönlendirmenin içinde eksik yapılan başka şeyler de vardı: Adım gibi eminim Viber isimli programcığın kullanım şartlarının içinde ne yazdığını bir Allahın kulu açıp okumadı. Bunun nelere malolabileceğini birlikte birkaç satır okuyarak bakalım:

Viber kullanım şartlarında açık bir biçimde tüm

Basına yansıyan bir haber: İŞ-KUR Facebook ve Twitter gibi sosyal medya siteleri üstünde şirketlerin ilan vererek eleman aramalarına müdahale etti. Müdahale etmekle kalmadı bunu sadece ben yapabilirim benden izin almanız lazım dedi. İzin almanız lazım demekle kalmadı 80 şirkete 10 bin liralık ceza kesti. Eğer internette yeterince uzun yaşadıysanız yakın geçmişi hakkında birkaç şey bilirsiniz. Şu anda internete girme onu bir tek ben yapabilirim diyen devletimiz, açtığı internet sitesini saat 17:00’den sonra mesai saatleri dışı olduğu için kapatıyordu 1990’lı yılların ortasında. Cumhurbaşkanlığı internet sitesinde Süleyman Demirel’in resminin adı cumbaba.jpg konmuştu. Turgut Özal’ın cenazesini canlı olarak internetten yayımlayan kurum farkında olmadan buraya “erkek ürünleri” (fazla açık konuşamıyoruz) reklamları koymuştu. Nereden geldiğimizi hesaba katacak olursanız aslında ciddi bir hızla gelişiyoruz. Artık siteler mesai saatleri dışında da çalışıyor. Ya da Cumhurbaşkanımızın resminin adını Apo koymuyorlar. Ama zihniyet tarafında ne yazık ki bir arpa boyu yol

Wiki denince Julian Assange isminde eski bir bilgisayar korsanının dünyayı aydınlatmak için internete sızdırdığı belgeler gelse de bu kavram aslında çok eski: Normalde araştırmayı seven internet kullanıcıları Wiki kelimesini wikipedia isimli ansiklopediyle bağdaştırırlar. Bu ansiklopedi, insanlara bilgileri orak paylaşım yoluyla çoğaltarak sunan bir yapı içermektedir. Bunun için para almaz, siteye reklam koymaz, tamamen bağışlarla yaşar.

Tarihte ansiklopediler, sanılanın aksine bireyler tarafından yazılan eserlerdir. Bundan 2500 yıl önce Platon’un öğrencileri tarafından yazılarak ortaya çıkan ansiklopediler, 18. Yüzyılda alfabetik bir şekilde bugünkü halini almıştır.

Bugünkü haliyle internet ansiklopedileri 1994 yılında Ward Cunningham tarafından kodlanmaya başlanmıştır. Cunningham o zaman yorumlarla bir önce yazılanın değiştirilmesini mantığını getirdi ve sistemin adını wikiwikiweb koydu. Bugün tüm hayatımızı değiştirmeye meyilli wiki ismi, Honolulu Havaalanındaki Wiki Wiki Shuttle’dan geliyor. Havaalanında bir terminalden diğerine yolcu taşıyan bu ekspres