Baba biz mememizi açıp denize girdik!

Yine böyle bir gündü, bu kez işi abartıp güneş doğarken varmıştık ıssız kumsalımıza. Transistörlü radyomuzu açmış, Kundu FMin türküleri eşliğinde atmıştık kendimizi denize. Derken şeytan aklıma girmişti. "Hadi" demiştim Hacere, "Şimdi sırasıdır; çıkaralım bikinilerin üstünü." "Aa! Vallahi olur" dediğinde çoktan serin sular bedenlerimizi sarmıştı. Bu arada Hacerin oğlunu, sırtı denize dönük kuma gömmüş, ufukta belirecek bıyıklara karşı gözcü yapmıştık. Güzeller güzeli 17 yaşındaki Duygunun, "Ben de çıkarayım, nasıl olsa suyun içindeyim" yalvarmalarını da haykırarak reddetmiştik. "Hayııır. Sen gençsin olmaz." O ne demekse... Ama cüce Ezgiyi serbest bırakmıştık. Çünkü o henüz 3 yaşındaydı ve benim adamımdı. Böylece üç "kadın" el ele denizin keyfini çıkarmıştık bütün bir gün. Belli ki o anlar, hayatımın değişik tatlarından biriymiş. Aynı günün akşamı da öyle. Hacerin evine girdiğimizde, kocası karşılamıştı bizi. Ve o esnada cüce dile gelmiş, ilk lafı da şu olmuştu: "Biliyor musun baba, biz kadınlar bugün memelerimizi açtık denize girdik." Baba her medeni ve karısına güvenen erkek gibi bir tek, "nerede açılıp saçıldığımızı" sormuştu o kadar. Tabii ki Kundudaydık yani bizim sahilimizde. Ama şimdilerde o sahil ne bizim ne de bizim gibi insanların. Orası, yukarıda adı geçen yasalarla; ağaçlar arasına inşa edilmiş tatil köyleri ve aktiviteleri ile artık sıradan bir Antalya kıyısı. Ve ben bu yüzden hep o ıssız, büyülü cennetimizi özleyeceğim. Bir de güzel komşularımla yaptığımız üstsüz kaçamakları.***Kontesi kim öptü?Bu bir fıkra adı. Fıkraya göre; kitap yazmak isteyen Temele yayınevi sahibi yol göstermiş: "İçinde mutlaka soyluluk, hayret unsuru ve biraz da seks olmalı..." Temel de sonunda bu başlığı bulmuş. Ben de köşenin kalan bölümünü "doğru bir iş çıkarmak için" sadık kalınması gereken "kurallara" ayırdım. İşte altın kurallar: Önce yaptığınız iş ne olursa olsun bir stratejisi olacak. İster kitap veya köşe yazın, ister TV programı veya reklam kampanyası hazırlayın, isterseniz de gazete çıkarın. En önemli maddelerden biri; risk almayı bileceksiniz. İçinde zeka pırıltısı olmayan hiçbir iş yapmayın. Mutlaka insanca tavırlara yer verin. Yani insandan alıntılar ve insani değerler taşısın. Sadece gündelik ve satışa yönelik olmasın, uzun süreli ve akılda kalıcı olsun. Yardımcı öğelerle besleyin. Alaycı olmayan bir mizah, bayağılık kokmayan bir harcıalemlik ve pespaye durmayan bir erotizm... İçinde hafif cinlikler olmalı mesela ya da insanı keşfe zorlayan küçük gizemler içermeli. Tabii ki güzel bir başlığı ve logosu olmalı. Buram buram menfaat kokmamalı. Ayrıca hafif dokundurmalara yer vermelisiniz. İşiniz, sizi ve muhataplarınızı sürekli yükselen değerlerle ifade etmeli. Cesaret ve korkuyu dengede tutabilmelisiniz. Ne deli cesareti ne de pısırıklık insanı hedefe götürür. Ve son olarak hayata dair üslubunuzu kaybetmeden, doğru ve güvenilir olmalısınız. SİT alanlarının yüzde 5 imara açılması ve B-2 kabusuyla birlikte kalbime ince bir sızı düştü. "İnşallah Kunduma daha fazla dokunmazlar" dedim içimden. Kundu, Antalya yakınlarında bir balıkçı kasabası. Uçsuz bucaksız sahili, nehirle denizin birleştiği yerdeki minik tekne limanı ve nadide çamları ile harika bir doğa parçası. Benim içinse, hayatımın en kötü günlerini geçirdiğim Antalyada mütevazı bir sığınak... Vefakar komşum Hacer ve üç çocuğuyla hafta arası buraya kaçardık. Hacer evde domates-peynir takviyeli azıklarımızı hazırlar, ben de eski Golfe bir avuç benzin bulur, düşerdik yollara. Plaj şemsiyemizi de bakkal Emin amca verirdi, kulakları çınlasın. NOT: Hani neredeyse ucuna "yakışıklı ve zengin" sözcüklerini eklesem, ideal koca tarifine bile uyacak bizim kurallar. Di mi kızlar? Yazara e-mail