Suskun kramponlar

Topun kazanılması, pas sürecinin başlatılması, son 2 aşamaya yani final pası ile final vuruşuna geçmek bütünün, emeğin, aklın, becerinin ürünü. Altınordulu futbolcular ise bu evrelerde aşırı bonkör. Nasıl olsa atarız duygusu mu egemen olan acaba? Neyse, oyun başladı. Altınordu tam 9 dakika karşı alanda pas yapıyor, top çeviriyor ama bir türlü çerçeveye yönelemiyor.

Buna karşın Adana, ilk atağında Mbilla, sert köşeye vuruyor, iyi ki Erhan kornere çeliyor. Ve neredeyse ilk yarının tümünü Altınordu denetliyor ama 39’da gole yaklaşan taraf Adana oluyor. Ne garip çelişki, değil mi? İlk yarıda rekor sayıda topa sahip olma, atak sayısında açık ara önde ve de gol ayakları suskun, tık yok. İkinci yarıya Adana hızlı giriyor. Yükleniyor, daha dinamik. Belli gol istiyorlar. Ancak onlar da net gol üretiminde yetersiz. Altınordu bu yarıda 5 oyuncu değişikliğini tamamlıyor. Adana, ikinci yarıya hızlı girmenin yorgunluğunu 72’den sonra duyumsamaya başlayınca Altınordu yeniden sazın tellerine vurmaya başlıyor.

77’de ikinci yarıda oyuna katılan Muhammed, günün en sert gollük vuruşunu yetenekli sol ayağıyla çerçeveye gönderiyor. Ona da Adana kalecisi izin vermiyor. Oyun da başladığı gibi bitiveriyor. Yine de Keçiören karşısında yaşanan trajediyi anımsayınca Adana’nın boğucu sıcağında kazanılan bu 1 puana da hiç yoktan iyidir diyoruz.