Bizler acının ne olduğunu biliyoruz

* PKK’lı Berat Kaya’nın annesi İslim Kaya: Berat, askerden geldikten sonra 24 yaşında dağa çıkmıştı. Babasına yani eşime çok işkence yapılıyordu. Berat çocukluğundan beri bunları görerek büyüdüğü için dağa gideceğim diyordu ama hiçbirimiz gideceğini düşünmüyorduk. Gittikten sonra bizim için acılı günler başladı. Öyle bir sıkışmış haldeydik ki oğlumuzun bile peşine düşemedik. Hiç haber almadık. Nevruz’da Abdullah Öcalan’ın mesajı okunurken ağladım. Aklıma oğlum geldi. Dağdaki de askerdeki de benim çocuğum. Yüreğim dayanmıyor buna. Barış istiyorum, Türk’ün de Kürt’ün de evladı ölmesin istiyorum.

* PKK’lı Berat Kaya’nın ağabeyi Muhittin Kaya: “Devlet babamı almıştı. Ona hakaret edip rencide ettiler. Daha 13 yaşındaydım askerden dayak yedim. Ama barış her şeyin ilacıdır. Benim bir kardeşim Kars’ta askerlik yaparken bir kardeşim de PKK’nın dağ kadrosundaydı. Düşünün ne acı bir şey. Birbirlerini vurabilirlerdi. İmralı’da ne konuşulmuşsa odur, inancım tamdır. Benim için ölen asker de olsa PKK’lı da olsa kardeşimdir. Barış için Edirne’ye de Ankara’ya da giderim, herkese anlatırım. Ben acının ne olduğunu iyi bilenlerdenim, Allah kimseye yaşatmasın. Bağımsız bir Türkiye olarak birlikte yaşamaktan başka bir şey istemiyoruz.”

* Şehit Polis Abdulgafur Erkan’ın amcası Ali Erkan: Kardeşimin oğlu Abdulgafur, özel harekat polisiydi. Tunceli’de yola yerleştirilen mayının patlaması sonucu şehit düştü. Bizim ailede herkes devlete çalıştı, polis, memur.. Şu anda polis de bizim kardeşimiz, dağda ölen de, asker de bizim evladımız. Hepsine ağlamayan insan değil. Abdulgafur’un annesi üzüntüden felç oldu. Eşi ne yaptı bilmiyorum, sormaya dilimiz varmıyor. Evlense yeridir, çok gençti. Ondan da ölse ağlıyoruz, bizden de ölse ağlıyoruz. Bu savaş bitsin, daha fazla ağlamak istemiyoruz.

* Şehit Polis Abdulgafur Erkan’ın kuzeni Abdullah Ferit Erkan: Şehit Abdulgafur, amcamın oğluydu. Biz yıllardır Kürt, Türk içiçe yaşıyoruz. Her iki taraftan ölenler bizim kardeşlerimiz. Burada Kürt, Türk ayrımı yapan olmaz. Biz burada akrabadan yakınız. Kimimiz Türk, kimimiz Kürt’üz. Ama önce insanız hepimiz. Kardeşi dağda ölen adam benim en yakın arkadaşım, sabah akşam beraberiz. Gerekirse biz diğer şehit ailelerine de gidelim. Yeter ki barış için herkes bir şeyler yapsın. Bizim çok canımız yandı, istiyoruz ki başkalarının da canı yanmasın. Barışa çok ihtiyacımız var.

* PKK’lı Mustafa Ayalp’in ablası Meryem Urucu: “Kardeşim Mustafa Ayalp, 18 yaşında çalışmak için yurtdışına gitti. 12 yıl Almanya’da çalıştı. Sonra bir binbaşı geldi ve Mustafa terörist olmuş dedi. Biz onun yurtdışında çalıştığını sanıyoruz. 12 yıl önce de kardeşimin ölüm haberini aldık. Maraş’a gittik cenazeyi görmek için. O zaman cenazeyi getirmek yasak olduğundan oraya gömdük. Her yıl oraya gidiyoruz, yanıyoruz, ağlıyoruz. Asker olsun, PKK’lı olsun hepsine ağlıyorum, gözlerim kalmadı. Artık kardeş kardeşi vurmasın. Trabzon’da cenaze olunca biz de ağlıyoruz. Kız kardeşim ve çoçuklarım Türkiye’de yaşadıklarından dolayı Paris’e gitti. 8 yıldır göremiyorum. Artık kimse üzülmesin, barış gelsin.”

* PKK’lı Mustafa Ayalp’in kuzeni İbrahim Ayalp: “Bizim ailede 6 kişi dağa çıktı ve hepsi hayatını kaybetti. İki tanesinin cenazesini bile getiremedik. Öteden beri bayrak elden gidiyor deniliyor. Bu bayrak bizim bayrağımızdır. Bayrak sorunumuz yok. İngilizler, Fransızlar Çanakkale’den girerken, Maraş, Antep, Adıyaman, Diyarbakır, Erzincan’da birlikte savaştı dedelerimiz. Oraya giderken şehit taşlarımıza bak; hepsi Hasodur, Hamodur. Biz Türk, Kürt kardeşiz. Asker, PKK’lı, polis, sade vatandaş ölünce devlete ne yarıyor? Eğer batarsak hepimiz batarız.”

* Şehit Mehmet Yılmaz’ın ablası Teyri Demir: “Kardeşim Mehmet Yılmaz askerliğinin bitmesine 40 gün kala Şırnak’ta çatışma sırasında şehit oldu. Biz diyoruz bu dava bitsin. Biz üzülmek istemiyoruz artık. Bir Mehmetçik öldüğünde de başsağlığına gidiyoruz, PKK’lı öldüğünde de. Fark yok, hepimiz kardeşiz. Biz televizyonda görüyoruz, asker ölmüş, PKK’lı ölmüş, yüreğimiz daralıyor, dayanamıyoruz artık. İnşallah barışı görürürüz.”