Çocukluğun soğuk günleri...

Tüm sempatikliğine rağmen insanın içini acıtıyor. İstanbul’da o zamanlar kışlar çok sertti, soğukta ısınamazdın. Ekmek, gaz, odun kuyruğuna girilirdi. Çocuklar da beklerdi kuyruklarda, annelerin verdiği kuruşlarla evin ihtiyacını almak için... Eve gidince de ısınmak için tarhanaya kaşık sallardın. Yoksulluk vardı ama gönüller zengindi...