Doğal olarak tavsiye

Kendi hallerinde, usulca, küçük dozlar zerk ederek müzik dünyasına şarkılarını yapan, konserlerini veren gruplar arasından her daim dikkat çekecek, takibe alınacak isimler çıkıyor. Çıkmasa zaten müzik dünyası için işler hiç de iyi gitmiyor demek zorunda kalırdık. Çıkıyor ve en azından bu bakımdan müzik dünyasında işler iyi gidiyor denebilir halde. Modern Nature, küçük çaplı bir süper grup. Bir Paul Banks’leri yok Interpol hayranlarını arkasına alacağı ama Modern Nature’un ana kadrosunu oluşturan üç müzisyen başka ekiplerle de indie şemsiyesi altında faaliyet göstererek kendilerine isim yapabilmiş bireyler. Jack Tobias, Will Young ve Aaron Neveu. Gruplar da Ultimate Painting, Beak ve Woods. İsimler sıralayarak bir satırı heba ettik, fakat bunu seven bunlara da bir kulak versin misali bir referans noktası olması açısından isimler saymak bazen fena olmuyor. Bu fena olmadığı paragraflardan biri. Modern Nature’da tam da adlarındaki iki kelimeyle alakalı şekilde, modern indie dünyasının akustik, pastoral tınıları mevcut. Bu ‘cici’ kulak dostu öğeleri, yaylılar ve nefeslilerle zenginleştirip caza ve deneysel müziklere göz kırpıyorlar. Bütününde rahatça dinlenen, ama bir şeyler peşinde olduklarını da birkaç dakikada bir ima eden şarkılar, kayıtlar. Yaza giriş yaptıkları mini albümleri “Annual”, ya da geçen seneki marifetleri “How To Live” ikisinden birine mutlaka zaman ayırmayı tavsiye eder bu satırlar. Israrcı biraz bu satırlar farkındaysanız, her zaman bu kadar ısrar edilmez bu köşede. Modern Nature
konusunda ediliyor.

Yetenekli Bay Banks

Geçen ay Joy Division’u, “Love Will Tear Us Apart”ı bol bol andık. 40. sene kutlamaları vesilesiyle. O arada Joy Division’un müziğinin zamana aşımına uğramadığından da bahsettik, bahsedildi. Bu zaman aşımına uğramama özelliğini kazandıran şeylerden biri de 2000’lerle birlikte 70’li yılların sonu, 80’li yılların başına öykünerek, özenerek müzik yapan çok iyi grupların karşımıza çıkmasıydı. O gruplar, zaman yolculuğu yaptırdı Joy Division ve akranlarının müzik estetiklerine, onları 2000’lere de ait kıldı. Interpol bunlardan biriydi. Hani biraz ‘gıcık’ olsak, az ekmeğini yemediniz siz de Joy Division’un diyebiliriz Interpol tayfasına. Öte yandan, kendi ayakları üzerinde gayet başı dik duran bir grup da ortaya çıkardı Paul Banks ve arkadaşları. O Paul Banks farklı projelerle de haşır neşir. Julian Plenti adıyla bir solo albüm yapmıştı, 2009’da. Wu-Tang Clan mitinin RZA’sıyla Banks & Steelz adlı hip hop coşkulu bir başka işe imza atmıştı. Bu sene de bay bariton Paul Banks’i Muzz adı uygun görülmüş grubuyla dinliyoruz. Bay Banks yetenekli, sesiyle de kalabalıklardan ayrılmayı anında başarıyor. Muzz da bu iki öğeden nasibini alıyor. Banks’in yanında The Walkman ve Fleet Foxes kadrolarında gördüğümüz davulcu Matt Barrick ve Anaïs Mitchel ile Bonny Light Horseman’i kuran, adı da epey geçen (nerede? Pitchfork gibi mecralarda) Josh Kaufman var. Kaufman’ın Grateful Dead yadigarı Bob Weir’le yaptığı çalışmalar da akılda bulundurulması gereken şeyler. Onu da buraya not düşelim.

Muzz, iddiasız ama iddialı bir albüm yapmış. Sakince ortaya, oraya bir yere dinlenmek üzere bırakılmış, keşfeden ve seveni iyi hissettirecek bir albüm. Hafif depresif, akustik tarafı güçlü, dünyayı değiştirmeyecek ama içinizde bir şeyleri kıpırdatacak şarkılar yapmışlar. Banks’in sesi her zamanki gibi başrolde, alıp götürme görevini üstleniyor. Tabii sizin de gönlünüz varsa.

* Yazının tamamı Milliyet Sanat dergisinde.