İtalyan şarabı geldi ama...

İtalya'da herhangi bir orta kırat restoranda etrafınıza baktığınızda masaların çoğunlukla Chianti ya da o yörenin benzer bir orta kırat şarabını içtiğini görürsünüz. Ama siz bunlardan değil de, bir şişe Brunello di Montalcino ya da Barolo ısmarlamaya kalkın... Hemen garson masadaki sıradan cam bardakları toplar, yerine balon biçimli kristal kadehler getiriverir. Şarabınızı yanınızda törensel bir edayla açar, kristal ya da iyi kalite camdan şık bir karafa süzer... Bu güçlü şarap, bir süre havalanmadan içilebilir yumuşaklığa erişmez zira...
İtalya'nın bu soylu şarapları, dünyanın en çok şarap üreten bu ülkesinin şaraplarının en iddialıları, aslında ülkemize de gelmekteydi. Ama 5 yıldızlı otel ve turistik restoranlar dışında satılmaları yasak olduğundan, sadece buralar için az miktarda ithal ediliyorlardı. O yüzden toplum bu şarapları pek tanıyamadı.
Şimdi ise ithalat serbest ve piyasaya yeni giren bir ithalatçı, İzmirli girişimci Cemal Palan'ın kurduğu Babil Şarap Ürünleri, bu kaliteli şarapların geniş bir yelpazesini restoranların yanı sıra perakende de satılmak üzere getirdi. Palan, geçtiğimiz günlerde Çırağan Kempinski'nin Balo Salonu'nda verdiği bir tadım davetinde, şaraplarını ilgililere tanıttı.
Tadımda sunulan şaraplar, Türkiye'de şimdiye dek İtalyan şarabı adına sıkça görmeye alışık olduğumuz Chianti'ler çizgisinin üzerinde, küçük ve seçme üreticilerin gerçekten klas şaraplarıydı. Castello di Verrazzano'nun Chianti Classico Riserva'sı, bölgesinin en iyilerindendi. Veneto'lu üreticiler Zenato ile Tommassi'nin kurutulmuş siyah üzümlerden yaptıkları Amarone'leri, Barolo bölgesinin küçük üreticilerinden Lodali'nin 1998 Barolo'su gerçekten etkileyici şaraplardı. Fiyatları 70-80 euro civarında olan bu şarapların dışında ürün gamında daha uygun fiyatlı beyaz ve kırmızılar da vardı.

Değerleri bilinecek mi?
İzmirli işadamı Cemal Palan, bu şarapların uluorta satılamayacağını bildiğinden, İzmir'in Çankaya semtinde çok şık bir şarap butiği açmıştı. Benzer bir arayışı İstanbul için de sürdürüyordu. "Bu şarapların hakkının verileceği bir restoran ortamı, someliyelik mesleği, restoranların mahzen altyapıları, kaliteli düzenlenmiş şarap listeleri ve en önemlisi de bu şarapları ısmarlayacak kişilerde bunların asgari bir içim kültürü olmadan, bu şaraplar Türkiye'de haklarını bulabilecek mi?" soruma, "Haklısınız... Bunlar bizim de endişelerimiz. Onun için eğitime büyük önem vereceğiz, şaraplarımızın arkasında duracağız" cevabını verdi.

Boşuna emek mi?
Şarabın en iyisini bulup seçmek, ciddi bir parayı riske atarak bunları getirmek, işin ilk basamağı... Ama marifet, iltifata tabi! Eğer bu şarapların hedef kitlesi olan kişiler, bir şişe sıradan Chianti ile onun üç-dört katı fiyatına satılan iyi üretici ürünü bir "Riserva" Chianti Classico'nun farkını takdir edemeyecekse, onun ne kadar büyük bir damak tadı farkı yarattığını bilmeyecekse, onu bulunduran restoran şarabı sıcakta bozduktan sonra satacak, yanlış ısıda ve kötü kadehlerle servis edecekse, o şarap gelse ne olur, gelmese ne olur... Yine koca ülkede şarap butiklerinin sayısı yarım düzineyi bulmayacak, onlarda da size bu şarabı anlatabilecek tezgahtarlar çalışmayacak, süpermarketler de bunları ucuz sofra şaraplarının yanında teşhir edecekse, emeklere ziyan olacak demektir...
Rakının ve viskinin olduğu kadar iyi şarabın da tutkunu olan Ali Sirmen, "Türkiye'de şarap üreticisi, şarap ithalatçısı boş salona oynayan aktör gibi" demişti. Şarap ithalatına heveslenenlerin, salonu doldurmaları şart... Yoksa benim yaptığım gibi boş salonun bir köşesinde oturup oyunu izleyen bir eleştirmenin yazdığı bir yazıyla arşivlerde yerlerini alırlar, o kadar...