Zerdali ağacı şiiri - Cahit Külebi
Cahit Külebi, 1917’de Tokat’ta doğmuştur. Külebi’nin asıl adı Mahmut Cahit’tir. Aile, soyadı kanunu ile birlikte Erencan’ı soy ismi olarak kabul ederken, Mahmut Cahit, baba sülalesinin lakabı olan Gullebiler’den hareketle şiirlerinde kullandığı Külebi’yi, soyadı olarak tercih etmiş ve bunu 1946’da resmen tescil ettirmiştir. Şair heceye yakın bir serbest mısra üslubu ile sade ve temiz bir dil kullanmış, kendine özgü ve içten eserler vermişti. Kafiyeyi ise, şiirinde ahenk oluşturmak için kullanmıştır. Hayali değil gerçek olana odaklanan, fertçi değil toplumcu anlayışı benimseyen bir tavırla şiirlerini yazmıştı. Yani “Yeni Romantizm” olarak adlandırılan bakımı benimsemişti. Özlem şiirinde şair pastoral bir dil kullanmıştır ve bu yolla özlemini dile getirmiştir.
ZERDALİ AĞACI
I.
Havalar güzel gidiyor
Sen de çiçek açtın erkenden
Küçük zerdali ağacım,
Aklın ermeden.
Bak kurt gibi kalın yapılı
Görmüş geçirmiş ağaçlara
Küçük zerdali ağacım,
Pişman olursun sonra.
Şimdi okşar da hafif hafif
Bir gün yerden yere çalar rüzgâr
Küçük zerdali ağacım,
Bakma güzel gitsin havalar.
Sallansın dalların çocuklar gibi
Bakma güneş ısıtsın varsın
Küçük zerdali ağacım,
Sonra donarsın.
Zemheride bahar mı olur
Akşamları seyret anlarsın
Sakın erkenden çiçek açma
Küçük zerdali ağacım.
II.
Kar yine başladı yağmaya
Küçük zerdali ağacım,
Ne soran ne arayan bulunur
İnsan naçar kalmaya.
İnceydin sevgilimin bileklerinden
Daha maviydi damarların
Üşüyor musun karanlıkta
Küçük zerdali ağacım.
Düşün bir kere, yaz günlerini
İnsanlar doldurmuş sokakları
Güneşle kucak kucağa
Hafif bir toz kaplamış yaprakları.
Düşün bir kere, çiçek içindesin.
Bir kız alıp göğsüne takmış,
Düşün bir kere, meyve vermişsin
Çocuklar dallarına çıkmış.
Düşün bir kere, büyümüşsün, gelişmişsin,
Senden kayık yapmışlar;
Küçük bir bulut yelkenin sanki
Denize bırakmışlar.
Şimdiyse senin halin
Ölümden acı,
Karakış ortasında
Küçük zerdali ağacı.
CAHİT KÜLEBİ
