Lanetli hanedan

Dünyanın en zengin ailelerinden Fiat'ın sahibi Agnelli'nin kızı babasını reddedip Rusya'ya gitti. Oğlu ise geçen hafta köprü altında ölü bulundu


Fakirleri haline şükrettirecek, "Bir gram aşım, ağrısız başım" dedirtecek bir öykü bu.
İtalya'nın kraliyet ailesi kabul edilen Fiat'ın sahibi Agnelli kardeşler, 3 yıl ara ile oğullarını kaybetti. Fiat tahtına bir mirasçı bulunması için Başkan Gianni Agnelli, aday olarak münzevi annesi ile Rusya'da yaşayan torunu John Elkann'ı seçmek zorunda kaldı.
Gianni Agnelli, yakın dostları George Bush, Kennedy'ler olduğu için, bir sanayiciden çok devlet adamı kabul edilen bir figür. Komünizmden nefret eden Agnelli, 1980'de 30 bin işçiye birden yol verince. gaddarlığı ile de nam salmıştı.
Ancak ailenin tarihçesine bakıldığında baba Agnelli de oğlu gibi kaderin kurbanı kabul edilebilir. Anne - babasını küçük yaşta kaybedince Fiat'ın kurucusu dedesi tarafından yetiştirildi. 20'li yaşları Rus cephesinde -37 derece soğukta savaştı. Karısı Marella ile el ele dolaşamadan evlendi.
Ünlü İtalyan gazeteciler tarafından yazılan ailenin biyografisinde Marella Agnelli kocasını şöyle anlatıyor: "Biz hoş bir çift olduk ama aile olamadık. Birbirimize gösterdiğimiz özeni çocuklarımıza gösteremedik. Herkes biliyor ya, onları dadı elinde büyüttük. Kocam tam bir monarşist bir babaydı."

Kızı Rusya'yı seçti
Aile sıcaklığı olmamasından olsa gerek çiftin 1955 doğumlu kızı Margarita 18 yaşına basar basmaz Fransız yazar Alain Elkann ile evlendi. Ailenin kaderinin değişeceğinin ilk sinyalleri de Margarita'nın düğünü ile geldi. Tüm İtalya, prensesin görkemli düğününü beklerken genç kız küçük bir kır partisi ve çiçekli bir elbise ile evleniverdi.
Yaşamı boyunca hiç makyaj yapmayan, İtalyan markalarını kullanmayan Margarita evlenir evlenmez kendine kocaman bir aile yaptı. 39 yaşına kadar tam 8 çocuk doğurdu.
Dahası lüksten ve tüketimden uzak duran genç kadın yaşamak için de Rusya'yı seçerek herkesi şaşkınlık içinde bıraktı.

Çevreci oğul
Geçen hafta Torino'da bir köprünün altında cesedi bulunan ailenin tek oğlu Edoardo, kızkardeşinden bir yaş büyüktü.
New York'ta doğan, Princeton tarih bölümünü bitiren Edoardo Agnelli, çocukluğundan beri hassas ve seçkin bir kimlik sergilemiş. İlgi alanını güç ve tüketim üzerine değil, bilgi ve barış üzerine kurmuş.
Okuldan sonra kendini tümüyle Doğu felsefesine veren Edoardo'nun Müslüman olduğu dedikodusu da bir ara ortalığa yayılmıştı.
Genç adam aslında yaşamı boyunca akıntıya kürek çekmiş, gerçeği aramıştı. Çevreci olmuş, amaçsız teknolojinin insanı yok ettiğini savunmuş, Fiat'ın kapısından adımını atmamıştı.
Gösterişi küçümseyen, kibiri bilmeyen, spaghettisini kendi pişiren Edoardo yerel giysiler içinde Kenya'da dolaşırken bir gazeteciye şöyle diyordu: "Babam her şeyin net algılandığı bir neslin insanı, benim neslim ise neyin değerli neyin değerli olmadığının hesaplaşmasını yapıyor. Yani ikimiz de haklıyız."
Bu modern zamanlar prensi, yaşamı boyunca en çok Armstrong'un "What a wonderfull world" şarkısını (Bu ne harika dünya) sevmiş. Öldüğünde pantalonunun altından pijamaları çıkmış.