Abbas Güçlü

O’nun için çok şey söylendi, söylenmeye de devam edecek.

Tanıdıkça, anladıkça, kazandırdıklarını kaybettikçe değerini çok daha iyi anlıyoruz.

Onun için detaylar çok önemliydi.

Zincirin ilk halkası gibi son halkası da aynı dirence sahip olmalıydı ki atılan adımlar sürdürülebilir, ülkesi ve milleti de her daim güçlü olsun.

Bunun yolunun da eğitimden, bilimden geçtiğine inanıyordu.

Bu yüzdendir ki “Söylediklerim bilimle çelişirse, söylediklerimi değil bilimi esas alın” demiştir.

Bugün bunu kaçımız canı yürekten söyleyebilir, dahası kaçımız sözün ötesine geçip, bu söylemlerimizi hayata geçirebiliyoruz?..

O, çocuk ve gençleri çağdaş ölçülere göre yetiştirmeden modern Türkiye’nin kurulamayacağını çok iyi biliyordu.

Birleşmiş Milletler’in Mısır’da düzenlediği İklim Zirvesi COP27’den kaçımızın haberi var? 6 Kasım’da başlayan ve 18 Kasım’a kadar sürecek olan zirve, sadece bizi değil, tüm dünyayı yakından ilgilendiriyor.

Niye mi?

Sonunda kuraklık, yoksulluk, sefalet ve ölüm var.

27’ncisi gerçekleşen zirveye, siyasetçiler, bilim insanları, sivil toplum örgütlerinin temsilcileri katılıyor. Zirve, hayati derecede önem taşısa da alınan kararlar hep havada kalıyor. Yoksa bu noktaya gelinir miydi?

Son yılların en büyük kuraklığını yaşayan Avrupa, günah çıkartmaya devam etse de ABD ve Çin, küresel ısınmaya neden olan sera gazı salımında kara delikler açmaya, yani dünya iklimini bozmaya olanca hızıyla devam ediyor.

Felaketler yüzyılı olarak nitelendirilen içinde bulunduğumuz yüzyıla, yaşanan doğal felaketler yetmiyor gibi bir de savaşlar, daha çok kazanma ve daha çok güçlenme hırsı eklenince ortaya korkunç senaryolar çıkıyor.

Dünya giderek ısınıyor, denizler sürekli yükseliyor, akarsular hızla

Eğitimde ciddi sorunlarımız olduğunu kabul etmeyen yok gibi.

Bu durum bizde böyle de bizim gibi genç nüfusa sahip ya da çağa ayak uydurmaya direnen ülkelerde farklı mı?

Kesinlikle hayır.

Eskiden bilgiye ulaşma kaynakları sınırlı, yavaş ve yeterince ulaşılabilir değildi şimdi ise adeta sınırsız.

Bir iki tuşa basarak herhangi bir konuda ansiklopedi dolusu bilgiye ulaşmanız mümkün.

İşte bu yüzden eğitime yönelik tarifin, beklentilerin ve sonuçlarının, geleceği de dikkate alarak günümüz koşullarında ele alınması gerekiyor.

Anayasa değişikliği yönündeki çabalar hatta daha fazlası yeni bir eğitim sistemi için de gösterilmelidir. Çünkü yeni Anayasa’yı hayata geçirecek olanlar da o eğitim sisteminin yetiştirdiği yurttaşlar olacaktır.

Eğitime sadece sınavlar çerçevesinde bakan “şaşı bakış” açımızı artık değiştirmeliyiz.

2023 eğitim bütçesine yönelik rakamlar çok çarpıcı.

Her ne kadar genel bütçeden en büyük pay eğitime ayrılsa da yine yetmiyor, yetmiyor, yetmiyor…

20 milyonu aşkın öğrencimiz var.

Bizimle eşdeğer nüfusa sahip en gelişmiş ülkelerin bile böyle ağır bir yükün altından kalkması hiç de kolay değil.

Cumhuriyet tarihi boyunca gelen her iktidar eğitime hep en büyük bütçeleri ayırdı ve büyük yol kat edildi.

Eğitimde erişilebilirlik sorunu ortadan kalktı. Okul öncesinden üniversiteye okullaşma oranlarımız 100 yıl öncesine göre neredeyse 100’e katlandı.

100 yıl önce diplomalı birini bulmak mümkün değilken, şimdi diplomasız olan yok gibi!..

Sorunlar yok mu, elbette var.

Eğitimin amaç ve hedeflerini çok sorguladık ama görünen o ki daha çok uzun yıllar sorgulamaya devam edeceğiz.

Bu bizde böyle de dünyada farklı mı?

Kesinlikle hayır.

Her şey öylesine hızlı değişiyor ki eğitimin buna ayak uydurması zaman alıyor!..

Yaşam hakkından sonra en temel haklardan biri de eğitim hakkı.

Zorunlu eğitim bu yüzden var.

Hem bulunduğunuz ülke için iyi bir yurttaş olacaksınız hem aileniz için iyi bir evlat hem öğretmenleriniz için başarılı bir öğrenci hem de kendinizle barışık, mutlu bir insan yaratacaksınız.

Bu hedeflerden biri öne çıkıp diğerleri göz ardı edildiğinde, ki çoğu zaman öyle oluyor, elde edilen sonuç birilerini memnun etse de diğer paydaşlarda derin hayal kırıklıkları yaratabiliyor.

Cumhuriyet üzerine dün çok sözler söylendi.

Bugün, yarın ve sonraki günler ve yıllarda da çok şeyler söylenmeye devam edecek. Oysa Cumhuriyet’i uzakta aramaya, yeni açılımlar getirmeye hiç gerek yok. Cumhuriyet bizim, biz olma sevdamızdır. Milli Mücadele’nin halkımıza en büyük armağanıdır. Dünü bırak, bugüne bak, diyenler olsa da dünü dünde bırakamayız, dünü unutamayız. Bizler bugün dünü unutturursak, yarın da birileri çıkar, bizi ve bugünleri unutur!.. Cumhuriyet’in ne olduğunu anlamak için çevrenize bir bakın!

En önemli koltuklarda oturanlar, eğitimden sağlığa her türlü olanağa sahip olanlar, acaba Cumhuriyet olmasaydı, yine aynı konumda olurlar mıydı?

En önemlisi de ailenizin bugün içinde bulunduğu şartlar ile Cumhuriyet öncesi kuşakların durumunu kıyaslayın.

Okul, hastane, cami, medeniyet, Cumhuriyet’le birlikte Anadolu’ya yayıldı. Cumhuriyet’le birlikte halk çocukları hemen her alanda ben de varım dedi. Peki, Cumhuriyet ve onun yarattığı

Hangi kriteri kıstas alırsanız alın ilk 10’a giren kentlerimizden biri de Mersin.

Eğitimde, üretimde, yaşam standartlarında, sosyal ve kültürel etkinliklerde, sivil toplum örgütlenmesinde, gastronomide, ticarette, turizmde, tarımda ama özellikle de “Öğrenci dostu kentler” sıralamasında hep en ön sıralarda yer alıyor.

Uçaktan baktığınızda ya da kente yaklaştığınızda her karesi adeta bereket fışkırıyor. Tek yakışmayan, ülkemizin her köşesi gibi giderek betonlaşması. İlk uzun bina yapıldığında çok tepkiler olmuştu. Şimdi bahçeli yatay mimariden eser kalmamış. Adeta gökdelen tarlasına dönüşmüş.

Dünyanın en uzun sahil kentlerinden biri. Güney Fransa kentlerine çok benziyor ama oralar turist kaynıyor, burada ara ki bulasınız. Birkaç sihirli dokunuşla çok daha iyi noktalara gelmesi işten bile değil.

Kozmopolit bir kent. Eskiden emekli cenneti olarak bilinirdi. Ülkemizin her yerinden emekli akınına uğrardı. Şimdi en zengininden orta hallisine Suriyelilerin ve Rusların ilk tercihleri arasında yer alıyor.

Diğer kentlerle hele ki bulunduğu coğrafyadaki

X, Y, Z kuşakları derken şimdi onlara bir de gergin kuşak eklendi. 

Gençlerimizi öylesine bunalttık ki adeta burunlarından soluyorlar. 

Kolay sinirleniyor, kolay öfke kusuyorlar. 

Kabahat onlarda mı? 

Kesinlikle hayır. 

Okul öncesinden itibaren kendilerine öylesine yükleniyoruz ki ne çocukluklarını yaşayabiliyorlar ne de gençliklerini. 

Kendilerine tek hedef koyduk. 

O da üniversite.