Keşke acılarda birleştiğimiz kadar, mutlu günlerimizde de bir araya gelebilsek.
Keşke, her faciadan sonra olduğu gibi normal zamanlarda da bonkör olabilsek. Soma’da artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Gidenler geri gelmeyecek, acılar da dinmeyecek.
Ve geride kalanlar için çığ gibi yardım yağıyor.
Ne güzel.
Türkiye, dünya onları konuşuyor.
Ama keşke, acılarını değil, güzelliklerini konuşuyor olsalardı.
Bu ilginin yüzde biri, facia öncesinde gerçekleşseydi, sorunlarına sahip çıkılabilinseydi, belki de bugünlere hiç gelinmezdi... Konuşuldukça acılar azalmıyor, daha da artıyor. Soma için zaten yüreğimiz yeterince yanıyor.
Daha fazlasına da, tahammülümüz yok. Ne olur artık herkes sussun.
Yaşanan acılara saygı gösterilsin...