Ali Eyüboğlu

Magazin tarihi kadar eski “şehir efsaneleri”nden biridir. Yıllardır mesleği şarkıcılık ya da oyunculuk olsun fark etmez, her kadın yıldıza ezberletilir:
“Yıldızının kaymasını, işlerinin kesilmesini istemiyorsan sakın ola evlenme… Çocuk doğurup, anne olmak mı? Unut onu… Ne zaman ki ununu eler, eleğini asarsın o zaman anne olursun.”
O dönemin şartları belki de bunu gerektiriyordu.
Artık devir değişti…
Bakın Demet Akalın’a nasıl da yıktı bu efsaneyi…
Önce şarkısını söyleyip, milyonların diline pelesenk ettiği bir hayatı yaşamaya başladı.

Madencilik tarihimizin en büyük acılarından birinin yaşandığı Soma’da NTV muhabiri soruyor, kameraman da kaydediyor:
“Bayram Bey, çok üzücü bir kaza. Bundan sonrası için ne düşünüyorsunuz? Yeniden girecek misiniz madene?”
Önce derin bir iç çekiyor madenci...
Sonra da şu yanıtı veriyor:
“Yeniden girmemiz lazım, çünkü yapacak başka bir şeyimiz yok. Kredim var... Kredi ödüyorum bankaya... Soma’da yapacak başka bir şeyimiz yok yani.”
İnsan niye bankadan kredi kullanır?
Başını sokacak bir ev, ayağını yerden kesecek bir otomobil sahibi olmak ya da değişik nedenlerle ekonomik olarak hayata tutunmanın başka yolu kalmadığı için...

Üç günlük yurt dışı seyahati, hafta sonu derken beş gün aradan sonra gazeteye geldiğimde masamın üzerine baktım, yine zarflarla dolu...
Yeni çıkan albümler, kitaplar, basın bültenleri, cezaevlerinden gönderilen mektuplar... Her zaman olduğu gibi hepsini özenle açtım. Gelen paketlerin ikisinden kitap çıktı!
Bunlardan biri DJ Arzu Çağlan’ın yeni kitabı ‘Ben’ ‘Sen’ ve O’, diğeri de ‘Bir Hayatın Hikayesi’...
Niyetim önce sevgili Arzu’nun kitabını okuyup, yazmaktı ama ‘Bir Hayatın Hikayesi’ rol çalıp, öne geçti.

NEDEN Mİ?
Çünkü 1. bölümünde şöyle yazıyordu: “Genç kadın, o gün adını koyamadığı bir coşkuyla uyandı. Baharın en güzel günlerinden biri yaşanıyordu dışarıda... Bu coşkuya katılmak için çocuksu bir telaşla hazırlandı. Sokağa çıkıp yeni gününün tüm enerjisini içine çekerken, duyduğu son şey uzun bir fren sesi oldu. (*) SON
(*) Bazı büyük hikayeler, küçük ihmaller yüzünden başlarken bitiyor.

TRT’nin ilkini 2009 yılında yaptığı “Belgesel Günleri” ve yarışmasının 6’ncısı önceki akşam Tepebaşı Stüdyoları’nda düzenlenen ödül töreniyle sona erdi.
8-12 Mayıs arasındaki “Belgesel Günleri”nde Türkiye dahil 35 ülkeden belgesel filmleri yarıştı.
Bu yapımlardan 34’ü finale kaldı ve 6. TRT Belgesel Yarışması’nın jürileri bunların “en iyiler”ini seçip, ödüllendirdi.
“Ulusal Amatör” kategoride jürinin özel ödül verdiklerinin 5 bin, ikinci seçilenin 10 bin, birincinin 15 bin lirayla ödüllendirildiği, “Ulusal Profesyonel’de bu rakamların ikiye katlandığı bir yarışma TRT Belgesel Günleri...
“Ulusal Amatör”e başvuran 104 filmden 14’ü finale kaldı ve jüri bunlardan Aydın Kapancık’ın çektiği “Fırtına”yı “En İyi” seçti.
“Uluslararası Profesyonel” kategorisine katılan 216 belgeselden 14’ü finale kaldı ve jüri Hilla Medelia ile Shosh Shalam’ın yönettiği “Web Junke” (Web Bağımlıları) adlı yapımı birinciliğe layık gördü.
“Ulusal Profesyonel” kategorisine 30 yapım başvurdu.

Cem Yılmaz’a tweet rekoru kırdıran konu hiç mi önemli değil ki, meslektaşlarımızdan kimse bunu önemsemedi.
Twitter’da 6 milyon 320 bin takipçisi olan ve geçen cumaya kadar toplam 10 tweet atan Cem Yılmaz, bu kez bir günde 5 tweet attı.
Yılmaz’ın hedefinde magazin basını vardı ve yazdıkları şunlardı:
“Bugün yine arabadan inmişim, binmişim, kaldırımda yürüyüş ve alışveriş merkezine gitmişim... Gazetede görünce fark ediyor insan... Ulan Cemo mis gibi hayatın var:) Bedava fotoroman! Beleş! Magazin haberi; kendi dünyasını, eğlence anlayışını, dünya görüşünü, ‘başkasının’ fotoğrafı ile anlatma sanatı...”
Cem Yılmaz ne de olsa eski bir medya mensubu sayılır.
Mizah dergisinde karikatüristlik yapmışlığı var.
Attığı tweetler’den anladığım o ki ‘eski magazin’e alışık Cem Yılmaz, ‘yeni magazin’ anlayışını anlamakta zorlanıyor.

Avrupa’nın hiçbir ülkesinden Kuzey Kıbrıs’a direkt uçuş yok...
Çünkü bu ülkeler KKTC’yi tanımadıkları için hava yolu şirketleri de direkt sefer yapmıyor “Yavru vatan”a...
Ama Atlasjet, deldi bu yasağı.
Nasıl mı?
Şöyle:
Kuzey Kıbrıs’a gitmek isteyen bir İngiliz vatandaşı ya da İngiltere’de yaşayan bir dünyalı, bindi mi İstanbul-Ercan seferini yapan Atlasjet uçağına, Londra’da oturduğu koltuktan Ercan Havaalanı’nda kalkacak.
Aslında Atlasjet, Londra’dan direkt uçmayacak KKTC’ye.

Almanya’dan Detlef Bierstedt ile Martin Unbach, İtalya’dan Francesco Pannofino, Hindistan’dan Shaktee Singh, Japonya’dan Yikiya Koyama’nın Tamer Karadağlı’yla ortak noktaları ne olabilir?
Ya da Rio de Jenerio’lu Marco Antonio Costa’nın…
İster inanın, ister inanmayın, ama Gravitas Docufilms bulmuş dünyanın 9 ülkesinden farklı insanların ortak yanlarını...
2011 yılında Sundance Film Festivali’nde “These Amazing Shadows” adlı yapımla en büyük ödülü kazanan Gravitas Docufilms’e göre bu insanların ortak yanları George Clooney…
Yıllarca ülkelerinde gösterilen filmlerinde George Clooney’e sesleriyle hayat veren ve ünlü oyuncunun sevilmesine katkı sağlayan bu dublaj sanatçılarından kiminin asıl işi oyunculuk, kiminin doktorluk.
Yapımcılığını Christine O’Malley ve Rivkah Beth Medov’un, yönetmenliğini Paul Mariano’nun üstlendiği belgeselin adı “Being George Clooney”.
Belgeselin ilk gösterimi Sundance Film Festivali’nde yapılacak.

İki gündür Londra’dayım. Londra seferlerine başlayan Atlasjet, bu hizmetin tanıtımı amacıyla bir “basın gezisi” düzenledi. O yüzden bir grup basın mensubuyla birlikte geldik İngiltere’ye.
Bu haber de İngiliz medyasından.
Aslında Mısır televizyonunun ortaya attığı iddiayı haber yapmışlar.
Mevzu enteresan ve bir açıdan da çok tanıdık...
Olay şu:
Al-Tahrir TV, “Arap Baharı”nın ve Suriye’deki iç savaşın arkasında Amerika’nın gizli servisi CIA’nın olduğunu iddia eden bir haber yaptı.
“Neresi enteresan bunun? Arap dünyasında Amerika’nın haberi ve izni olmadan yaprak kıpırdamaz. Bu iddianın doğruluk payı çok yüksek o açıdan” diye düşündüğünüzden adım gibi eminim ve haklısınız.