Burcu Kapu

Yazı yazmak zor değildir, ama bazı maçlardan sonra yazmak zordur. Dünkü derbinin ardından ne anlatmalı sizce? Öyle bir maç başlangıcı oldu ki, daha ilk 90 saniyede iki faul düdüğü çalınacak kadar kontrolsüz, iki tarafın da bir isabetli şut bile çekemeden bitirdiği bir devre. En küçük preste ya uzun vuran, ya faul yapan her iki ekip de sezon başından beri övdüğümüz oyunlarından çok öteydi. İki hoca da beraberliğe tamam diyerek çıkmış maça. Deplasman takım hocası için belki kabul edilebilir ama tam kıta taraftarının önünde ev sahibi hoca, mutlak galibiyet fikriyle mi çıkmalıydı? Bence evet. 
İrfan Can’ın, “8 numarada daha iyiyim” demiş olmasına rağmen bu sezon hiç bir maçta, değil ilk 11, maç içinde değişiklikle bile kendisine orada şans vermeyen İsmail Hoca’nın bu büyük maça tercih ettiği orta saha, ilk yarı dönen topların çoğunu rakibine bıraktı. Hem Cengiz’in varlığıyla sağ kanat organizasyonları aksarken hem de sekenleri toplayamayan İrfan

Sezon içinde en zor maçlardan birinde rakibini hem eksik hem oyun gücü düşük yakalamak ancak birkaç yılda bir olur. Fenerbahçe’de uzun yıllardır İnönü’de yenemediği Beşiktaş’ı bir daha ne zaman böyle yakalar belli olmaz. Dünkü oyunu siyah-beyazlılar adına eleştirmek hiç adil olmaz. Çünkü kötü transferlerle birbirini tamamlamayan mevkiler, kötü yönetim, sakatlıklar derken son yılların en kötü sezon başlangıcını yapan Beşiktaş’ta taraftar hariç, rekabet gücü olan, iddialı duran kimse yok. Yeni yönetimi çok zorlu bir süreç bekliyor.
Yönetmekten bahsetmişken, takımın belki de skora en yakın oyuncusu kulübede başladı maça. Aboubakar’ın bir önceki döneminde neler yaptığını Sergen Hoca söylemiş olmasına rağmen tekrar transfer edilmiş olması, ilk günden beri sorduğum soruyu yine çıkarıp ısıtmama sebep oldu. Oyuncuyu yeniden transfer edenler mi daha Beşiktaşlı, yoksa Sergen Yalçın mı? Neden itibar etmediniz zamanında Sergen Hoca’nın

Uyku sorunu yaşayanlar için ideal bir karşılaşma oldu Pendikspor-Galatasaray maçı. Kaydedin uykunuz kaçtığında açın izleyin ilk yarı bitmeden mışıl mışıl uyuyabilirsiniz. Şampiyonlar ligi dönüşü Galatasaray’ın tempo düşüklüğü, konsantrasyon eksikliği diye bir klişeyle bakmak istemiyorum konuya. Maçın özeti, merkezi kompakt bir şekilde kapatan Pendik karşısında, Galatasaray’ın temposuz oyununun ne rakibi açabilmesi, ne de organizasyon yaratabilmesi. İlk yarım saat hiç isabetli şut olmayan karşılaşmada, tamamen bireysel yetenekler ve Okan Hoca’nın sonunda kızması gereken oyunculara gereken mesajı vermek için ikinci yarı yaptığı değişikliklerle skoru aldı sarı kırmızılılar.
Galatasaray’da herkes sadece büyük maçlarda oynamak istiyor. Ama yarışta farkı bu küçük maçlar belirleyecek. Tete, Sergio, Kazımcan belki de böyle maçların oyunu açan, skoru alan oyuncuları olacak ki, takım yarışı kazasız bitirsin. Çünkü belli ki Galatasaray ve Fenerbahçe arasında şampiyonun kim olacağını rotasyon

Tüm gün süren şiddetli yağmurla oynanıp oynanmayacağı son ana kadar belli olmayan Galatasaray- ManU maçı tarihlerine hatırlanacak bir maç daha bıraktı. Dün maçı izleyen herkes yıllar sonra “O gün berbat bir hava vardı” diye başlayacak cümlelerine ve ardından karşılıklı atılan gollerden bahsedecek.
Çoğu yorumcu tarafından favori gösterilen ama bence en kötü United’ın bile her zaman tehlikeli bir United olduğu maça çıkarken, herkesin üzerinde Bayern karşısında sergilenen etkileyici oyunun özgüveni vardı. Peki Galatasaray o oyunun bir benzerini oynayabildi mi? Hayır. Maça erken yenen iki golle başlayan sarı kırmızılılarda bu iki golün sebebini savunma üstünden veya gollerde verilen pozisyonlar üzerinden okumadan, belki de planın üzerinden değerlendirmek lazım. Yani başlangıç 11’inin ve Kaan Ayhan’ın yerinin. Galatasaray’ın başta Bayern maçı olmak üzere, bu sene kuvvetli ön alan presini yapıp sürdürmesinin en temel taşlarından biri Torreira’nın yanında Kaan’ın oynaması. Bu

Okan Buruk, Hatay mağlubiyetinin ardından vakit kaybetmeden çıkardığı dersle, Alanya karşısına rotasyonlu bir kadroyla çıktı. Şampiyonlar Ligi ve ligi birlikte sürdürdüğü sürece izleyeceğimiz kadro çeşitliliğinin başlangıcını da bu maçla yapmış oldu.
Galatasaray iç sahada maçlara kendi yarı sahasında bir tek Muslera’nın kaldığı bir oyunla başlıyor. Ardından baskı kurduğu 15-20 dakikalık periyotta golü çıkaramazsa yavaş yavaş hem fizik hem moral olarak düşüyor. Rakip takımlar ise ilk yarıyı gol yemeden bitirmek için kapanıyor ve süreyi geçirmeye çalışıyor. Bu sezon ilk defa bir lig maçında o yoğun baskıyı hiç düşürmeden ilk yarının tamamına yaydı sarı kırmızılılar. Alanya’nın hücum geçişi yapmasına fırsat vermeden 45 dakika boyunca topu rakip yarı sahada tutarak oynadılar. Bunun karşılığını da iki golle aldılar. İlk yarının yıldızı Mertens’di. Bu sezon sonu futbolu bırakmayı planlayan Belçikalı yıldız bütün kariyerini özetleyecek nitelikte bir gol attı. Belki topla çok yaratıcı bir oyuncu

Milli maç arasına gitmeden önce ligin üst bölgesindeki sıralamaları değiştirecek maçta, Fenerbahçe liderlik koltuğunun, Adana Demirspor ise üçüncülük koltuğunun peşindeydi. Bu sonuçla ikisi de istediğini aldı.
Kluivert güçlü rakibine rağmen “Benim evim, benim kurallarım” deyip takımın çoğunu ofansif karakterli oyunculardan kurgulayıp sahaya çıktı. Bunun bedeli olarak da rakibine ilk yarı 13 şut imkanı verdi. Elinde Trabzonspor maçı gibi bir referans varken, bu hücum gücü yüksek oyuncular neden ilk yarı geriden topla çıkmaya çalıştı anlamak mümkün değil. Kaleci Ertaç’ın ortaya koyduğu performans olmasa ilk yarı Fenerbahçe soyunma odasına önde giderdi. Ama sarı-lacivertliler için de şartlar uygun değildi. Hem kötü zemin, hem çıkarken yapılan top kayıpları hem de etkisiz kalan bazı oyuncular sebebiyle Fenerbahçe denedi ama golü bulamadı. Peki kim o etkisiz oyuncular?
Öncelikle Zajc. Bu sezon takımda biri eleştirilecekse mutlaka ilk sırada Zajc oluyor. Kafası

Galatasaray’ın, Bayern karşısında iç sahada oynadığı tadı damakta kalan futboldan sonra, deplasmanda da benzer bir oyunla mı oynar sorusu günlerdir aklımızdaydı. Okan Buruk bir şeyler yapacaktı besbelli, ama neydi? Adamlar evinde Şampiyonlar Ligi maçlarında en son on yıl önce maç kaybetmiş, kapanıp beraberliğe dua edelim mi diyecekti? Yoksa kaybetmek kolay, kazanmak olay deyip, ilk maçın devam filmini mi çekecekti?
Maçın ilk yarısı bittiğinde Galatasaray’ın devam filmi çektiğini anladık. Muslera ve Davinson’un ön plana çıktığı takımda, yine iyiler ve kötüler diye tahtaya adını yazdıranlar oldu. Boey ant içmiş, Premier Lig’e gidecek. Abdülkerim illa İtalya’da üst sıra bir kulüpte kendine yer bulur.
Kerem karar vermekte zaman zaman geç kalıyor ve çok top kaybı yapıyor. Bu top kayıplarını merkez yerine 3. bölgede yapsa belki bu kadar can sıkmayacak. Ama bunun en büyük sebebinin kanatta oynamıyor oluşu olduğunu da unutmayalım. Neden? Çünkü Zaha’ya yer açmak zorunda Okan Hoca. Ama maalesef ne bu

Maça çıkmayı unutan ve devre arası bittikten sonra farkına varıp sahaya ikinci yarı çıkan kırmızı-beyazlılar karşısında Beşiktaş, ilk yarısını önde kapattığı maçtan mağlup ayrıldı. Şu cümleyi anlam düşüklüğü olmadan kurmak kadar, okumak da karmaşık olacaktır. Tıpkı siyah-beyazlıların içinde bulunduğu karmaşa gibi.
Konuya ilk yarıdan başlayalım. Topun orta sahalarda dolaştığı, ilk şutun 33. dakikada atıldığı, enerjisi düşük bir ilk yarı. Bir tarafta rakip ceza sahasına sadece bir kez girmiş, hiç isabetli şutu olmayan Antalya, diğer tarafta topla daha çok oynuyormuş gibi gözüken ama topa hız katamayan, pozisyon üretemeyen, hareketsiz bir Beşiktaş. “Eyvah böyle bir maçtan nasıl bir maç yazısı çıkar” diye düşünürken, iki Beşiktaş orta sahası birden ceza sahasına girip Cenk’e pozisyon hazırladı ve siyah-beyazlılar soyunma odasına önde gitti.
Beşiktaş için olaylar da devre arasında başladı. Dönüşte yerini Rosier’e bırakan Bailly’e ne olduğunu kimse bilmiyordu. Tıpkı Aboubakar’a ne