Burcu Kapu

Son günlerde ana gündemi Adana Demirspor maçından çok farklı olan Fenerbahçe’de dün sahaya çıkan futbolcular iştahlı bir şekilde maça başladı. İlk dakikalarda rakip kaleyi yoklayan şutlarında isabeti tutturabilmiş olsalar ilk yarıda tek gol değil gollerden bahsedebilirdik. Peki bu iştaha rağmen devre arasına nasıl 1-1’lik skorla gitti sarı lacivertliler?
Öncelikle İsmail Hoca’nın kalede İrfan Can tercihine bir soru işareti bırakmak lazım. Yedek kulübesinde üç stoperden ikisi dışında yabancısının olmadığı durumda tercihin hamle anında yabancı kuralına takılmamak olduğu aşikar. Peki o zaman neden İrfan Can sorusunun cevabını sadece İsmail Hoca biliyor ve bu tercih Adana Demirspor’a bir gol hediyesiyle sonuçlandı.
Dönelim eksiklerle sahaya çıkan Fenerbahçe’ye. Fred’in halen dönememesi, İsmail ve Mert Hakan’ın son dakika yoklukları merkezde uyumsuzluk ortaya çıkardı. Atak başlangıçlarında ortaya çıkan uyumsuzluk Dzeko’nun daha fazla enerji harcamasına, daha çok derine gelmesine sebep oldu, özellikle de ilk

Kaybettiğimiz iki hazırlık maçı, kafamızdaki turnuva 11’ini biraz daha şekillendirdi. Bu yazıdaki her cümlede “biz” şahıs ekini kullanacağım. Bunu özellikle söyleyip dönüyorum maça.

Henüz kadro istikrarı olmayan ve genç yıldızlarımızın takımlarında yeterli süre alamadığı olgunlaşmamış bir takımız. Montella bu verimli bahçeyi kendi büyütecek, dolayısıyla istediği gibi ekme şansı var.

İki hazırlık maçı da omurgayı belirlemek adına etkili oldu. Misal, Mert salmadığı maçta turnuvanın birinci kalecisiyim mesajını verdi. Savunmadan çıkarken baskı yediğimizde çok hata yapıyoruz. Çözümü geriden pasla çıkmaktan vazgeçmek mi yoksa Abdülkerim, Ferdi, İsmail gibi tercihlerle zaaflarımızı güçlendirmek mi? İlk yarıda birbirinin kopyası iki gol yedikten sonra cevap, Montella’nın kafasında netleşmiştir.

Bu kadromuz birkaç değişiklikle hem geçiş hem de pasa dayalı set oyunu oynamaya müsait oyunculara sahip. Peki orta sahamız takımı hangi oyunu oynamaya itecek? Dünkü enerji eksikliğinin sebebi,

En kritik virajının olduğu haftada Galatasaray, kendine en ters gelecek, formda Kasımpaşa deplasmanından güç bela kayıpsız döndü. Yolun sonu şampiyonluk olacaksa Vinicius bu maçta adını Midtsjö’nün, Mitroglou’nun, Aydın Yılmaz’ın yanına yazdırdı.
İki Kerem’in etkisiz kaldığı maçta Galatasaray, en çok Davinson’un topu oyuna sokuşunu ve takımı ileri itişini özledi. Bir yandan Sami Hoca’nın Berkan’ın pas opsiyonlarını kesen planı, diğer yandan stoper ikilisiyle çıkamayan Muslera’nın diktiği her top rakibe ulaşıp pozisyon başlangıcı oldu.
Takım boyu uzayan, üstüne merkezi de tam anlamıyla domine edemeyen sarı-kırmızılılar, Kasımpaşa’ya istediği ortamı verdi. Maçta perdeyi takımın sözde “veteranı” açtı.
Mertens tam da Mertens’in atacağı bir gol atarken, ev sahibi tribünlerinden gelen Ali Sami Yen’e karşı yapılan tezahüratları da kısa bir süre susturdu. Her kulübün bazı değerleri vardır; kurucu Sami Yen, büyük başkan Seba, efsane Lefter... Ölmüş bu insanlara tribünde

Şampiyonluğun ardından Galatasaray kadrosunu güçlendiremedi ama teknik heyet kendini geliştirdi. Sezon başından beri elindeki kumaşlardan oyuncularına yeni mevki kıyafetleri diken Okan Hoca, kariyer moduna yeni bir özellik ekledi, duran top setleri... Bu sezon 17 maçta duran toptan 14 gol attı takım ve buna penaltılar dahil değil. Bu 14 golün 10’u ise maçı 1-0’a getiren ilk goldü.
Sert geçeceği geçmişten belli Rize karşısına, yine iç sahada tribünün çarpan gücüyle çıkan Galatasaray bir ilke imza atıp ilk yarı 4 gol birden atarak fişi çekti. İlk demişken, takımın pili Torreira ilk kez Galatasaray formasıyla gol attığında, tribün maç sonu üçlü çektirmeye çağıracağı isme karar vermişti. Ama Dayı o esnada henüz hat-trick yapmamıştı.
Sağ beki sakat, sağ bek yerine oynayan stoperi oyunda sakatlanan Galatasaray’da ara transferde geri çağrılan orta sahası, sol stoperde oynuyorken ligin en az gol yiyen takımının dün iki gol yedikten sonra savunmasını eleştirmek doğru mu? Savunmada sakatlıktan çığlıklar,

Kadro tercihleri eleştirilen İsmail Kartal dün akşam olabilecek en ideal 11’i sahaya sürdü. Son üç lig maçında ilk golü kalesinde gören Fenerbahçe son dönemdeki kötü oyununu telafi etmek istercesine başladı maça. O iştahla da yarım saat dolmadan golü buldu. Tadic’in pasına hareketlenen Dzeko asisti yaparken ceza sahası içinde golü atabilecek dört oyuncusu vardı Fenerbahçe’nin. 8 ve 10 numarası, sağ açık ve sağ beki.
Hatayspor için söylenebilecek şeyler sınırlı. Kadrosu ve oyun gücüyle Fenerbahçe’ye zorluk çıkartabilecek bir tablo çizemedi. Ama dün özelinde sarı lacivertlilerde sevindirici iki konu var: Krunic oynamayınca merkez ayağındaki prangadan kurtuldu, Ferdi en doğru mevki sol bekte oynayınca Ferdi-Tadic-Dzeko bağlantısı iyi çalıştı.
Fenerbahçe’nin sezon başındaki görkemli oyununun temeli merkezdeki yüksek tempo ve hareketlilikti. Bu yüzden bir oyuncunun yokluğu tüm planları etkiledi. Tek ihtiyaç Fred yokken merkezde pas hızını yüksek tutacak

Sevdiğin işi yapmak büyük lüks. Hele bir de bunu sevildiğini hissettiğin yerde yapıyorsan aidiyetin ve emeğin katmerlenir. Ankara’da maçtan bir gün önce Galatasaray yönetiminin yemek üstüne tatlı niyetine dağıttığı kişiye özel mektuplar oyuncularda tam da bunu hissettirmiş olacak ki haftalardır konuşulan zemine gümbür gümbür çıktılar. Birer dakika arayla attıkları iki gol Ankara’daki defteri bir an önce kapatıp Prag uçağına binme planlarıydı.
Detaylandıracak olursak özellikle ikinci golü tekrar izleyin derim. Okan ball’un* tanımı niteliğindeydi. Rakip yarı sahada tam pres oynarken kaybettikleri topu hemen geri kazanıp forvet koşusu yapan stoperiyle de golü buldular. Fizik yıpratan Prag maçından sonra sadece ilk yarıda 8’i isabetli 19 şut atan Galatasaray oyunun büyük kısmını da rakip yarı sahada oynadı.
Emre Hoca Başakşehir’de tarihi fark yediği maçtakine benzer hataları tekrarladı. İlk sırada ise 6 numarasız maça çıkma riskini yazmak lazım. Galatasaray merkezini iki 10 bir 8 numara ile oyundan

Rakibinden sonraki gün oynamak Fenerbahçe’ye iyi gelmiyor. Telaşlı başlayan maç, kalesinde golü de görünce gergin devam etti. Sarı-lacivertliler iç sahada bir an önce ilk golü bulmak için aceleci davranıyor, bu panik çoğunlukla top kaybı ve boşuna geri koşuyla sonuçlanıyor. Bu sebepten ilk yarıda sezonun en etkisiz oyununu izlettiler. Fred’in yokluğunda Szymanski top almak için orta saha derinine kadar gelince hem takımın ikinci forveti kalmıyor hem de ceza sahasındaki adam sayısı azalıyor. Buna bir de Cengiz’in ezber denemeleri, Tadic ve Dzeko’nun düşük vitesi de eklenince ilk yarı taraftarlarını, “Nasıl kaçtı bu gol?” diye bile ayağa kaldıramadı Fenerbahçe. 
Bir oyuncu bütün takımın oyun planını, hücum çeşitliliğini, savunma geçişini etkiler mi? Etkilermiş. Fred yokluğunun ilacı Krunic transferi de olamadı. İsmail 8 numara rolünde ne yeterince yaratıcı ne de doğru topsuz koşularla iyi bir pas opsiyonu olamıyor. Krunic’in hücum desteği de zaten kısıtlı. En ideal Fred yedeği olacak iki oyuncu ise

Samsun deplasmanı sonrası Galatasaray için bir övgü yazısı da yazabilirdim. Ne de olsa son iki maçına geriye düşerek başlamış, üç puan ve iyi oyuna rağmen taraftarlar için gergin geçen iki 90 dakikadan sonra, dün 10 dakikada iki gol atıp maça başladı. Lafı buradan iyi giden şeyleri överek devam edip bitirmek de var ama gerçekçi olup eksikleri konuşmak daha iyi olmaz mı?
Galatasaray ilk yarı iki farkla öne geçtikten sonra oyunu rölantiye aldı, rakibinin topla oynamasına müsaade etti. Ama topsuz oyundaki zaafiyetleri sebebiyle de rakibi gereğinden fazla kendi yarı sahasına davet etmiş oldu. Özellikle merkezde Demirbay rakibe temas, tempo ve sertlikte eksik kalınca tüm yük Torreira’nın sırtına biniyor. Kerem Aktürkoğlu ise belki de yaşadığı mental dalgalanmaların etkisiyle dün iyi bir maç çıkarmadı. Özellikle yaptığı top kayıpları hem takımın hücumlarının olgunlaşmadan atmosferde kaybolmasına hem de rakibe kontra şansına yol açıyor.
Bu Galatasaray’ı umarım orijinal beksiz gördüğümüz son