Dev aynasının karşısında oturmuş elindeki taşlarla oynuyordu.Yine b"yle sıkıntılı bir anında yarattığı insanoğlu, başlıbaşına sıkıntı vesilesi haline gelmişti.Kulları aşağıda yoksul, yalnız ve mutsuzdu.Acı çekiyor, kan d"küyor, eziyor, "ldürüyorlardı. Sevgiden ziyade nefret kusuyor, sevaba değil günaha sarılıyorlardı.Şeytan, zulmün bayrağını dikmişti yerküreye... "Bıktım" diye mırıldandı Kainatın Efendisi, "...yoruldum asırlardır aynı filmi g"rmekten! Bilseniz kaç nesilde b"yle kaç savaş, kaç yangın izledim ben". Kederle avucunda çevirdiği taşları, yerküreye doğru attı.Taşlar, karanlıkta alevli ışıklar saçarak süzüldü aşağı...* * * ™nceki gece, kutsal katında sıkkındı Tanrı... Kainatın ışıkla dansı başlamıştı.Bu ışıltılı "yıldız yağmuru" na türlü çeşit manalar vehmettiler.Toprağa yan yana uzanıp g"zlerini g"kyüzüne diktiler ve kayan her yıldız için ayrı dilek tuttular: "Sevdiğime kavuşayım" dedi biri, "Yoksulluktan kurtulayım" diye yalvardı "teki...G"kyüzünün "taş yağmuru" nu, yeryüzü "dilek yağmuru" ile yanıtladı sanki: "Acı çekmeyeyim", "Yalnız kalmayayım", "Mutsuz olmayayım".* * * Acı acı güldü Tanrı yukarıda... "Ah kullarım" dedi, "Buradan ne kadar da zavallı g"rünüyorsunuz.G"ktaşları, g"zyaşlarını dindirir mi sanıyorsunuz.Bu mu onca asırda yaratabildiğiniz uygarlık?Yağanın taş olduğunu biliyor, ama hala o taşlardan medet umuyorsunuz. Derdinizin devasını onlarda arıyorsunuz.Oysa attığım taşlardan duvarlar "ren sizsiniz. Birbirinin "nüne setler çeken siz...Alçakg"nüllülük istedim sizlerden; g"nülsüz davrandınız, geriye kala kala sadece alçaklık kaldı"."Ah zavallı ümmetim" diye dertlendi Tanrı, "Yıldızlara baktığınız kadar, birbirlerinize baksanız çok daha mutlu olacaksınız.Benimle konuştuğunuz kadar birbirlerinizle konuşsanız, hiç de b"yle yalnız kalmayacaksınız.G"kyüzünde arayıp durduğunuz çareyi kendinizde, birbirinizde bulacaksınız".* * * Sonra efkarla dev aynasına çevirdi yüzünü... Yalnızlığını savmak için onunla dertleşmeye başladı: "Onca kalabalıkta kendilerini yalnız sanıyorlar. Asıl ebedi yalnızlığa mahkum olan benim, bilmiyorlar" diye iç geçirdi.Aynada kendini süzdü uzun uzadıya...Sonra aşağıya baktı.Yeryüzünde çaresiz g"zbebeklerinden uçsuz bucaksız bir samanyolu vardı.Milyonlarca çift g"z, yalnızlığından kurtulmak için umutla kendisine çevrilmiş bakıyordu.Aniden aynasını çevirip dünyaya tuttu.Milyonlarca ışıltılı g"zbebeği yansıdı g"ğün yüzünden...İnsanlar, g"kkubbenin aynasında kendi g"zbebeklerinin ışığını g"rüp, takımyıldızı sandılar. "Tanrım, bu ne mucizevi güzellik, keşke biz de yıldızların gibi ışıldayabilsek" diyerek hayran hayran dilek tutup duaya daldılar.Bulutlandı Tanrı'nın yüzü...Tuvalindeki resme kızan bir ressam gibi; çevirdi aynasını geri...S"ndü g"kkubbenin ışıkları...Sabah oldu. candundar@superonline.com Aşağıda umutla pencerelere üşüştü biçare Ademoğulları...
