ŞÜKRÜ Elekdağ'ın "Güneydoğu için vergi" isteği ilgililerin vurdumduymazlığını da bana hatırlattı.
Özel vergi önerisi, 31 Ağustos 1992 günü de bu köşede "Güneydoğu vergisi" başlığı altında yer almıştı.
Vatandaşlardan lehte, aleyhte pek çok da tepki gelmişti. Yetkili çevrelerden de ilgilenmeler olduğu halde müspet bir sonuç çıkmamıştı.
İnşallah bu kez çıkar
* * *
"GÜNEYDOĞU vergisi"ni savunurken o tarihte özetle şunları belirtmişiz:
"Güneydoğu ve Doğu Anadolu'da, yatırımların durma noktasına geldiği bir gerçek.
Doğu ve Güneydoğu'nun 1990'da % 34, 1991'de % 17 olan teşvikli yatırımlardan aldığı payın bu yıl % 4'e kadar indiği gözleniyor.
Doğu ve Güneydoğu'nun kalkındırılması için geçmiş yıllarda temeli atıldıktan sonra atıl bırakılan sanayi tesisi sayısının 130 kadar olduğu hesaplanıyor. Faaliyetteki tesislerinse düşük kapasiteyle çalıştığı görülüyor.
Devlet her şeye rağmen altyapı yatırımlarına devam ediyor. 1992 rakamlarına göre devlet kişi başına en çok harcamayı Güneydoğu ve Doğu'ya yapıyor. Fakat bunlar yetmiyor.
Terör, yatırımı kaçırıyor, yatırımın yokluğu teröre uygun zemin yaratıyor. Bu fasit daireyi kırmanın bir yolu yok mu?
Var, 'Güneydoğu vergisi' derde deva olabilir.
Güneydoğu'da büyük kitlenin sancısı ekonomik önlemlerle giderilebilir, amaç 'ayrılık' değilse, yeni vergi işe yarayabilir.
1991 yılı itibariyle Türkiye'de vergi gelirleri tahakkuku 95 trilyon 125 milyar lira.
Bunun 5'te biri oranında yeni bir ek yük, bir 'Güneydoğu vergisi' bu yöreye yıllık 20 trilyona yakın kaynak sağlayabilir. Bu küçümsenemez rakam olumlu sonuçlar yaratmak için başlangıç olabilir. 60 milyonun mutluluğu, ülkenin bölünmezliği için bu fedakarlık fazla sayılmaz."
* * *
BU yazının yazıldığı 1992'den bugüne 6 yıl geçti. Tabii bazı şeyler yapıldı ama, elde 10 plan paketi olduğu halde yine de özlenen noktaya gelinemedi.
Bu arada başarılı operasyonlarla terörün hızı kesildi.
Yani; Güneydoğu için "işte tam yatırım zamanı" denilecek noktaya gelindi.
Bu fırsatı değerlendiren bazı yatırımcılar da oldu.
Mesela EGS; Adıyaman, Kahta, Diyarbakır, Şanlıurfa, Kızıltepe, Mardin'de, 6 yerde 12 tekstil ve konfeksiyon fabrikası kurdu.
Buralarda 1400 genç çalışıyor. Çoğu o yörenin kızları.
Ürettikleri tekstil ve konfeksiyonun tamamını Almanya ve Belçika'ya ihraç ediyorlar.
Benzerleri diğer şehirlerde de filizleniyor.
Güneydoğu'yu da, Türkiye'yi de bu müteşebbisler; o yörenin üretici olan gençleri kurtaracak.
Ortalama vasıfsız işçi ücreti İstanbul'a, İzmir'e göre Güneydoğu'da çok düşük.
Ama bu ücreti alan genç kızlar memnun, çünkü Batı'daki pahalılık oralarda yok.
Sağlanan güven ortamının üstüne doğan yeni ışık, yatırım ve iş.
Güneydoğu bölgemiz neden üretim ve kazanç fışkıran bir huzur bölgesi olmasın?
Bu amaca bir an önce ulaşmak için yeni bir vergi gerekiyorsa bu millet ona da katlanır...
Yazara E-Posta: d.heper@milliyet.com.tr
