Eskiklikler çok

Beşiktaş da, Trabzon da belirli bir planı olmayan futbol derbederliğiyle oynuyorlardı dünkü gecede...
Haydi Trabzon için, yeni bir yapılanma ile Samet Aybaba’nın kafasındaki futbol kopyalarını öğrenmeye çalışıyorlar diyelim. Gerçi Beşiktaş’a karşı adam markajıyla oynayıp, savunmayı kalabalık tutuyorlar ve de Siyah - Beyazlı hücum adamları Ahmet Dursun ve Pancu’ya nefes aldırmıyorlardı adeta... Ayrıca Fatih Tekke, Gökdeniz ve Mehmet Yılmaz gibi müthiş süratli adamlarıyla da Beşiktaş’a bayağı korkulu ataklarla yükleniyorlardı 90 dakikanın çokca zamanında...
Ancak Beşiktaş’ın göze batan önemli çapaklarına bakarsak, gerçekten garip bir dağınıklıkla yüzleşiyorsunuz sürekli... Mesela takım asla aynı ayak ve düşünce diliyle kuramıyor pas diyaloglarını... Savunma hiçbir hedefi olmayan uzun topları sürekli Trabzon defansçılarına postalarken, "neyi niçin yaptıklarından habersizdiler" adeta... Orta alanda ne yaptığını bilerek oynayan tek isim Amaral’dı Siyah - Beyazlı formada... İbrahim sol kanatta pır pır pırlayıp duruyor, ama görevli olduğu bölgede can alıcı ataklara çıkmayı hiç düşünemiyordu... Kafası önünde oynayan, sahanın bütününü her an gözleriyle denetleyemeyen futbolcu tiplerindeki bu "kör tavırlar" ligdeki her takımımızda var maalesef...
Sergen’in futbolculuk dehaları ne kadar tecrübe kazanırsa kazansın, oyunculuk karnesi küçülmeye başlıyor sanırım. Fizik gücü ve kondisyon muslukları o kadar kısılmış ki, sadece Trabzon savunmasındaki bir yanlış avantasını kovalayıp duruyordu dün... Halbuki Ahmet Dursun, Pancu gibi isimler gol sayısı bulmak için çırpınıp, dururlarken, Sergen imzalı birkaç pas ikramını ne kadar da boş yere beklediler zorlu, ama gol adına kupkuru geçen 90 dakikada...
Özetle İlhan Mansız formasına dönmedikçe, Sergen orta alanda düşünce ve teknik üstünlüklerine emek zenginliği ve alın teri katan bir işçilik hızlarını sokamadıkça, Siyah - Beyazlı on birde işlerin düzelmesi zor gibi geldi bana... Ayrıca Nouma gibi "sirk cambazlığına layık" bir ismin gol yaratma umutlarına sığınarak, Beşiktaş’ın, 100. yıl kutlamalarına sıçrayabilmesi futbolun doğasıyla da, teknik formatıyla da öylesine ters düşen bir gerçektir ki.