Demokrasinin kaleleri!
Hesabı şöyle yapmışlar.
Türkiye’de 43’ü gezici, toplam bin 118 kütüphane var.
Geçen yıl kütüphaneye giden toplam okuyucu sayısı 18 milyon 826 bin 715 olmuş.
Kütüphanelerin kapalı olduğu resmi tatiller ve pazar günlerini çıkarıp, ziyaretçi sayısına bölünmüş önce...
Sonra da kütüphane sayısına.
Ve sonuçta:
Kütüphanelerin günlük ortalama ziyaretçi sayısının 55 kişi olduğu çıkmış ortaya!
İşte bu tabloya...
Bak bak ağla!
* * *
Mahalle arasındaki bir bakkalın veya pazarda don satan bir esnafın ya da bir sokağın köşe başında duran seyyar köftecinin bile müşteri sayısı 55’ten fazladır oysa.
Kütüphaneye giden az da, kitap alan çok mu?
Son araştırmalara göre, Türkiye’de 15 milyon kitap satılıyor bir yılda.
75 milyonluk nüfusun sadece 45 milyonunu hedef kitle olarak alsanız dahi, üç kişiye bir kitap düşüyor.
Tek kelime ile...
Rezalet!
* * *
Merak ederseniz -ki etmelisiniz- yine araştırmaların ortaya koyduğu başka veriler var elde.
Örnekse...
“Kitap Türkiye’de ihtiyaç maddeleri sıralamasında 235’nci sırada yer alıyor.
Japonya’da toplumun yüzde 14’ü, ABD’de yüzde 12’si, İngiltere ve Fransa’da yüzde 21’i düzenli kitap okurken, bizim ülkemizde sadece on binde bir kişi kitap okuyor.
Türkiye’de günde ortalama beş saat televizyon seyredilirken, kitap okumaya yılda sadece altı saat ayrılıyor.
8 milyon nüfuslu Azerbaycan’da kitaplar ortalama 100 bin tirajla basılırken, 75 milyona yakın Türkiye’de bu rakam ortalama 2 bin-4 bin dolayında.
Bir Japon yılda ortalama 25, İsviçreli 10, Fransız 7 kitap okurken, Türkiye’de bir kişi on yılda bir kitap okuyor.
Kitap için Norveçli 137, Alman 122, Belçikalı ve Avustralyalı 100, Güney Koreli 39 dolar ayırıyor yılda. Dünya ortalaması da 1,3 dolar. Ülkemizde ise bir kişi kitaba yılda ancak 45 sent ayırabiliyor.
Biz Türklerin kitap okumaya ayırdığı zamanı, Norveçli 300’e, ABD’li 210’a, İngiliz 87’ye, Japon 97’ye katlıyor.
BM’nin insani gelişim raporunda ülkeler kitap okuma oranına göre sıraya dizilmiş, Türkiye 86’ncı sırada.”
HHH
Bir Fin atasözü der ki:
“Kitaplıklar demokrasinin kaleleridir.”
Ve bizim kalelerimiz...
Boş, tenha, ıssız; velhasıl sahipsiz.
Tek karelik ihtiyaç!
