"Ben malvarlığımı açıklayacağım demedim, ama bugün bütün gazeteler açıklayacağımı yazıyor" dedi.Bu konuyu basın için bir "çelik çomak"a da benzetti. Ellerine bir çelik çomak geçti, oynasınlar anlamında...Başbakan Erdoğan'ın bu sözleri üç noktadan eleştiriyi hak ediyor:1 Liderlerin malvarlığı konusunu kamuoyunun gündemine getiren basın değil, Maliye Bakanı Kemal Unakıtan'dır. CHP lideri Deniz Baykal'ı yıpratmaya dönük olduğu anlaşılan ve Unakıtan'a atfedilen sözler üzerine, Erdoğan hariç diğer liderler banka hesaplarını açıklamışlardır.2 Bu tartışmalar nedeniyle Başbakan Erdoğan, AKP'nin hesap durumunun internet sitesinde yer aldığını belirtmiş, ayrıca "Kişisel noktada da ben salı günü açıklamalar yapacağım" ifadesini canlı yayında telaffuz etmiştir.3 Başbakan'ın, liderlerin, bakanların, milletvekillerinin, kamu ekonomisi ve maliyesi üzerinde yetki sahibi bürokratların malvarlıkları konusundaki tartışmalar ciddi konulardır, çelik çomak oyunu değildir. Başbakan Recep Tayyip Erdoğan, malvarlığı tartışmalarının faturasını yine basına kesti. Başbakan, liderler, bakanlar, milletvekilleri, akçalı konularda yetkili bürokratları holding yöneticisi ve sahibi gibi görmeleri yanlıştır. Akçalı konularda işadamları gibi "ticari sır" kavramının arkasına sığınmaları etik değildir.Siyasetle ticareti bir arada yürütmek siyasi ahlaka uygun düşmez. Bu nedenle gelişmiş demokrasilerde kurallar vardır. Siyasetle ticaret birbirinden kesin kurallarla ayrılmıştır.Siyasi gücü hiçbir şey yapmadan bile ticari getiriye dönüştürmenin mümkün olduğu bir ülkede, kamuoyunun liderlerin malvarlığı ve kaynakları konusunda duyarlı olmaları çok normaldir.Başbakan'ın, basının zaman öldürmek için oyalanacağı "çelik çomak" olarak gördüğü bu konular nedeniyle, Yüce Divan'da yargılanmış, yargılanmakta olan bakanlar, kaybolan parti paraları nedeniyle hüküm giymiş liderler olduğunu unutmaması gerekir.Bu örnekleri yaşamış halkın ve dolayısıyla basının duyarlılık göstermesinden daha normal ne olabilir? Holding değil Ülkeye siyasi olarak hizmet etmek, ticari olarak ödüllendirmeyi gerektirmez. Siyaset bu amaçla yapılmaz. Siyaset kurumunun doğal bir zenginleşme aracı olarak görülmesi ve bunun kamuoyu vicdanında yer bulmasını beklemek de yanlış bir yaklaşımdır.Vatandaş siyasilere, siyasi partilere ticari faaliyetleri için değil siyasi faaliyetleri için oy verirler. Devlete de kamu hizmetleri için vergi öderler. Oyun da verginin de akıbetini öğrenmek en doğal haklarıdır.Bu nedenlerle siyasilerin malvarlıklarını kaynaklarıyla birlikte açıklamaları vatandaş için bir "oyun" değildir. fbila@milliyet.com.tr Zenginleşme aracı