Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel, "dördüncü parti desteklerse, Meclis çalışır. Siyasi istikrar dördüncü partiye bağlı" demiş.
Yani...
Hükümeti taşımanın yanı sıra, Meclis'in çalışması yükünü de CHP'nin sırtına vurmuş.
Satır aralarında "rejimi taşımak" mesajı da seziliyor.
Gerçekten...
CHP'nin desteğini çekmesi halinde, "hükümetin ayakta kalamayacağı... Meclis'in Vergi Reformu ve İrticayla Mücadele Yasaları'nı çıkaramayacağı... Siyasi bunalımın yeniden gündeme geleceği" yolundaki kaygılar, pek de yanlış sayılmaz.
Bu açıdan bakıldığında...
Gariptir... Ama...
"istikrarsızlığın istikrar olduğu bir takvim", sisteme nefes aldırmış sayılır.
* Temel yasalar çıkıncaya kadar, CHP'nin, oylarıyla destek vermesi...
* Hükümetin yıl sonuna kadar görevde kalacağının bilinmesi...
* Ocak 1999 başında Mesut Yılmaz'ın istifa etmesi ve bir seçim hükümetinin kurulması...
Bunlar, önümüzü görmemizi sağlıyor.
10 aylık istikrar!..
Fakat...
Yıl sonunda gideceği belli olan bir hükümetin yönetiminde, bürokrasi çalışır mı?
Başbakanlık'tan istifa etmek, Mesut Yılmaz'ın elbette hakkı.
Ama...
Demirel'in bu istifa üzerine 6 ay sonrası için iradesi ve anayasal yetkileri, şimdiden ipotek altına alınabilir mi?
Yolcu bir hükümetle, ocaktan itibaren meçhul bir gelecek arasında çalkalanacak olan Türkiye, istikrarsız görüntüler çizmeyecek midir?
İşte...
İstikrarsızlıkla örülen bir istikrar takvimi...
Neyse...
O da olmayabilirdi.
Öte yandan...
Temel yasaların bazıları, CHP desteğine rağmen çıkacak mı?
Örneğin...
"Kaymakamların yüzde 60'ının kadın eli sıkmadığı ve bunların değiştirileceği" yolundaki saptamalara karşın...
Hızlandırılmış Sistem Yasası'nın geçeceği, çok kuşkuludur.
Yani...
İki müfettişin raporuyla devlet memurunun görevden alınması...
Bırakınız CHP desteği için Demirel'in sözlerini bir yana...
Anavatan, bu yasaya destek veriyor mu?
İrticayla Mücadele etiketli pakette, böyle nedametli başka yasalar da var.
Bunların çıkmaması, Meclis'in çalışmaması mı olacak?
Vergi Reformu Yasası'nda bazı maddelerin geçme şansı ise - neredeyse - yok gibi...
Kısacası...
Hızlandırılmış bir yavaşlık...
Seçim sistemi ve Siyasi Partiler Yasası, sistemin "eski tas, eski hamam"ıdır.
Onlar aynı kaldıkça, Nisan 1999'da milletvekilleri değişmiş ne farkeder?..
Bu seçim yasasıyla, sandıklardan bir kez daha "yöneten demokrasi" değil, "yönetemeyen demokrasi" çıkabilir.
Kaygı şudur:
"Partiler arasında ittifaklar kurulmasına olanak verilmezse, bu haliyle, gene bölük pörçük ve dağınık bir Meclis oluşmayacak mı?"
Öte yandan...
Siyasi Partiler Yasası değişmezse...
Yazgıları, demokrasinin apoletsiz komutanları diye anılan siyasi parti liderlerinin iki dudakları arasındaki milletvekilleri ne olacak?
Onlara güçlü bir kişilik kazandıracak...
Ve liderler karşısındaki savunmasız konumlarını güçlendirecek bir Siyasi Partiler Yasası çıkmayacak mı?
Bunların düzenleneceği yolunda bir işaret yok.
CHP'nin desteği, Meclis'i "çalışıyor" gösterse de, Meclis çalışmıyor olabilir.
İşte...
Bu puslu görüntüler arkasından, demokrasinin doğası, kendi çözümlerini üretme sancıları çekiyor.
Seçim yasası değişikliğiyle ittifakların önü açılamasa da, sistem bloklar yaratıyor.
Örneğin...
İlk Genel Seçim'e Anavatan - DTP - DSP, kamuoyuna, "koalisyon hükümetini sürdürecekleri" yolunda bir bildirimle girebilirler.
Bunun için oy isterler.
Seçmen, kendi partisine istediği gibi oy kullanır.
Fakat...
Bilir ki...
Bu üç parti, çoğunluğu sağlarsa, ortak hükümet kuracaklar.
En büyük oyu alan partinin lideri, Başbakan olacak.
Benzer bir bloku Fazilet Partisi ile Büyük Birlik Partisi oluşturabilir.
Siyaset kulislerinde DYP - FP - BBP ekseninde, küçük sağ partilerin de katılacağı bir sağ blok projesi dile getirilmekte...
Sahi...
"Demokrasi içinde çareler tükenmez" diyen "Bir Bilen" vardı.
İşte çare(!)... Öyle mi?
MHP, bu kez, şansını yanlız denemek niyetinde.
CHP de öyle...
Demokrasinin ürettiği değil, demokrasinin ilkelerini tüketebilecek bazı beklentilere ise girmiyorum.
İşte, CHP desteğiyle istikrar!
Yazara E-Posta: G.Civaoglu@milliyet.com.tr
