ABD alarmı "AMERİKA MEYDAN OKUYOR" adlı kitapta, daha 1960’lı yılların sonlarına doğru verilmişti.
Kitap, o yılların Komünist Doğu - Kapitalist Batı ideoloji aynalarından çarpıtmalar olmaksızın, ABD’yi Peter Drucker, Alvin Toffler türü gelecek bilimci gözüyle yansıtıyordu.
ABD, Avrupa’ya ve Moskova öncülüğündeki Sovyet Bloku’na tur bindirecek kadar öndeydi. Araştırma bütçesi bu alanda küresel bütçelerin birkaç katıydı.
ABD teknolojik üstünlüğüyle dünyaya egemen olacaktı.
Adeta 3’üncü Roma İmparatorluğu...
Avrupa’yı "kendine gel" diye sarsan bu kitabın yazarı, bir gazeteciydi; Jean - Jacques Servan - Schriber.
En çok satanlar listesinde tepeye oturmuştu.
Schriber usta gazeteciliğinin yanı sıra renkli kişilikti. İyi pilottu. Savaşmıştı. Otomobil yarışcısıydı. Kadınların beğendiği adamdı. Yakışıklı ve kültürlüydü.
Parlamentoya da girmişti.
Ünlü L’experss haber dergisinin kurucusu ve genel yayın yönetmeniydi.
Aslında bu yazının konusu onun L’experss’i kurarken yaşadığı heyecanlı geceyle başlayan büyük aşkın kadını Françoise Giroud’dur Paris’in gözde gazetecisi Shcriber bir davette ELLE dergisinin yönetmeni Giroud ile tanışır.
Birbirlerine yaklaşırlar. Çıkışta Schriber, Giroud’ya geceyi birlikte sürdürmeyi önerir.
Aldığı cevap şöyledir:
"İyi otomobil pilotu olduğunu işittim. Benim otomobilimi yakalayabilirsen belki..."
Sabaha karşı Paris’in boş ve ıslak caddelerinde müthiş bir yarış başlar. Vites değiştirmeler, motor homurtuları ve cıyak cıyak fren sesleri. Sonunda Giroud yakalandı mı, bilerek mi teslim oldu?
Bilemem.
Fakat büyük bir aşk başlamıştı.
Françoise Giroud, basın rezaletleri adlı kitabıyla ün yapan usta gazeteci Pierre Lazareff’in ELLE dergisinde zaten meslekte derinleşmişti.
L’experss dergisinde Schriber’den sonra ikinci isim oldu.
Fransa’nın etkili, iyi, saygın gazetecilerinden biriydi.
"Gazeteci olmaz. Doğulur" diye bir söz vardır. Giroud’un genleri gerçekten gazeteci kökenlidir.
Babası Osmanlı Haberler ve Ajansı’nın kurucusu ve genel yayın yönetmeni Salih Bey’di. Annesi ise bir Rus...
Ancak... Giroud, Cenevre’de doğmuştu. Sonra Fransa’ya gelmiş.
Sinema yapımcılarıyla çalışmaya başlamıştı. 20’den fazla senaryoda imzası vardı.
Malraux, Camus, Gide, Saint - Exupery ile dostluklar, özel üniversite eğitimi oldu.Savaş yıllarında Naziler’e karşı gizli direniş örgütünde çalıştı.
Giroud mesleğini ölesiye severdi.
Öyle ki... Oğlunu bir otomobil kazasında yitirdiği gün gazetedeki toplantılarını sürdürdü. Yazısını yazdı. Öğle yemeğini hiç şaşmayan programı gereği bir politikacıyla yedi.
Ölesiye sevdiği Schriber başka bir kadınla evlenince intihar girişiminde bulundu.
Tedavisini ünlü psikiyatrist Lacan üstlendi. Giround’nun kendini yeniden yapılandırdığı iç yolculuğunu anlatan yazıları, pek çok kadına yeniden yaşam sevinci kazandırdı.
Politikaya girdi. Kadın Sorunları Bakanlığı ve sonra da Kültür Bakanlığı yaptı.
Yıllar geçti. Yaşlanmıştı. Ama aynı tempo sürüyordu. Her hafta Le Nouvel Observateur dergisindeki yazıları... Sanatsal, siyasal ve sosyal etkinlikler... Aralarında kadın gazetecilerin ve televizyoncuların bulunduğu kendi mangasıyla öğle yemekleri... Akşam üstü şarap keyifleri...
Ve geçen hafta gazetecilik dünyası onu, yaşamın kalbinin attığı bir ortamda yitirdi.
Opera - Comique’nin merdivenlerinde düşüp öldüğünde 84 yaşındaydı.
Onun gazetecilik derslerinden birincisi şuydu: "Eğer gazetecilik yeteneğiniz yazının beşinci satırındaysa ve okuyucu yazınızı dördüncü satırda bırakmışsa boşuna..."
Belki de o nedenle yazıya güncel girdim. Irak’a saldırısı bağlamında ABD’nin meydan okuyuşuyla...
Böylece yazıya devam ettiyseniz, asıl isteğim Giroud’u anlatmaktı.
Giroud, bir dahaki doğuşunda dünyaya kedi olarak geleceğini inanırmış.
Acaba bir yerlerde bu yazı bir kedinin gözüne ilişir mi?
