Kemal Biçer

Uzakdoğu’da yetişen bir tür bambu ağacı olan moso, dikildikten sonra gerekli ve yeterli bakımları yapılır.
Ama yıllar geçer, hiçbir filizlenme ve gelişme olmaz.
5 yılın sonunda aniden günde 40-45 santimetre büyür.
Sanki sihirli bir değnek, bir el dokunmuş gibi 6 haftada yaklaşık 27 metrelik boyuna ulaşır.
Yıllarca hiçbir gelişme göstermeyen, yerinde sayan ağacın hızlı bir şekilde bu boya ulaşmasının sebebi; 5 yıl boyunca toprağın derinliklerine sabırla ve azimle saldığı yüzlerce metrelik kökleridir.
ve kalıcı başarılar da böyle oluşmuyor mu?

Herkes şampiyon olmak için yola çıkıyor ama biri ya da bir takım ipi göğüslüyor.
Zirveye uzanan bu yol, sizin muhteşem kararınızla başlıyor ve azminizle sonlanıyor.
Başarı öyle gökten zembille de inmiyor.
Armut piş, ağzıma düş yok yani...
Bir bedeli olmalı.
Bunun adı; alın teri, çaba, sabır, kararlılık, risk ve inanmak hem de deliksiz inanmak...

“Neden böyle yan yan yürüyorsun yavrum?” diye sorar anne yengeç, yavrusuna...
Azarlar gibi bir tonla, “Düzgün yürüsene!” der.
“Pekala anne, sen önümden düzgün yürü, ben de seni takip ederim.”
Bu diyalog, Türk futbolunun, şu andaki konumuyla bire bir örtüşmüyor mu?
Başı da belli değil, sonu da... Ne yazık ki herkes birbirini suçluyor. Birbirinde kusur arıyorlar. Çözüm yerine, sorun üretiyorlar.
Sen-ben çekişmesi, haklıyım-haksızsın kavgası, sen-ben ikilikleri ve yol ayrımı... Yaratıcılığın, samimiyetin olmadığı yerde “yok edicilik” vardır.
Kendisini yönetmekten aciz kişi ve kişiler, yönetici olabilir mi?

Hafta başı zil çaldı, dersler başladı.
Öğrencilerimize başarılar diliyoruz.
Yarıyıl tatiline girildiğinde takdirname getiren oğlunun ısrarlarına dayanamayan baba, onu kendisininde çok sevdiği Kozbeyli yamaçlarına götürür.
Ulaş, “Haydi baba top oynayalım” der.
Taştan kaleler yaparlar ve baba-oğul başlarlar topun peşinden koşmaya...
Çocuk değerli olduğunu, sevildiğini hissettiğinden; sevinçli mutlu ve heyecanlıdır.
O an topu iki taşın arasındaki kaleye tam vuracakken, ayağını sert bir şekilde taşa çarpar, “Ahhh” der.

Yenifoçalı genç kardeşlerimin ilk maçlarına çıkarken verdikleri mesaj, beni çok düşündürdü ve duygulandırdı.
“Bacaların Gölgesinde”
Birilerinin neyi ve neleri düşündüğünü iyi biliyoruz.
Şunu da unutmuyoruz. “Dünya malı dünyada kalıyor” ve kul hakkının hesabı da her zaman soruluyor.
Yemyeşil, tertemiz bir Foça’da, sevgi dolu yaşamak varken...
Bacaların gölgesinde, sislerin içerisinde yaşamak gücüme gidiyor, içime sinmiyor.
Aslında hazmedemediğimiz neler var, neler!

“Kazanmak bana yetmez, aynı zamanda rakiplerimin de kaybetmesi gerekir.”
Bu haftanın ruhuna uygun bir söz bence.
Söz uçar, yazı kalır, derler ya.
Geçen hafta uyarmıştık, ilk maçların öneminden ve stresinden bahsetmiştik.
Olanlar oldu.
Sonu belli ama başı belli olmayan BAL Ligi nihayet başladı.
Kazananlar yine haklı, kazanamayanlar ise mutsuz.

“Hedefi belli olmayan yelkenliye hiçbir rüzgar yardım etmez.”
Başarılı insanların ortak özellikleri, amaç belirlemek, geçmişe çizgi çekebilmek ve geçmişin prangasından kurtulma becerileridir.
Keşkeleri ve acabaları hafızalarından silmişlerdir. Eğerle meğer evlenmiş çocukları keşke olmuş.
Keşkeler, geçmişin çukurunu daha da derinleştirir, bizi içine gömer.
Çırpındıkça batarız, battıkça boğuluruz yavaş yavaş... Ne heves kalır ne de bir ses...
Uzun bir moladan sonra Süper Amatör’de maçlar hafta başladı. BAL pazar günü başlıyor.
Futbolu özledik. Hafta sonlarında bir boşluk hissettik. Gözden ırak olan gönülden de uzak olur, derler ama inanmayın!

“Haydi kızlar el ele, önce okula sonra futbol sahalarına” sloganıyla yola çıktılar ve mucizelere doğru yolculukları da böylece başlamış oldu.
Pazar günü iki İzmirli BESEM ve Elitspor kadın futbol takımlarının maçlarını izledim.
2-2 lik bir sonuç elde ettiler ve puanları paylaştılar.
İzmir’de üç kadın futbol takımı var.
Konak Belediyespor 1. Lig’de oynuyor.
Balçova Elit, 2. Lig’de yoluna devam ediyor. Belediyeden destekli...
Karşıyaka BESEM ise iki takımın aksine yalnızları oynuyorlar ama Feriha Hoca ve sporcu kardeşlerimizin özverili çalışmalarıyla kulüp varlığını sürdürüyor.