Levent Kalkan

Hepinizi tek tek tebrik etmek lazım... Öyle kuru bir teşekkürle değil, statta tören düzenleyip, havai fişekler ve ışık gösterileri eşliğinde teşekkür edilmeli size, eserinizle yıllar boyu övünün diye...

En büyük alkışları Başkan Aziz Yıldırım toplamalı... Mükemmel teknik direktör tercihleri, transfer ettiği birbirinden yetenekli yıldızlar için göklere çıkarılmalı. Alex'i, Appiah'ı, Anelka'yı, Ortega'yı, Aurelio'yu unutturan transferleri; her sezon rüzgar gibi gençleri takıma kazandıran müthiş scout ekibi için ayrıca kutsanmalı, dakikalarca ayakta alkışlanmalı...

Başkan Aziz Yıldırım'a yaptığı her doğru işte çok büyük katkı veren birbirinden değerli yönetim kurulu üyeleri de asla unutulmamalı. O büyük törende Aziz Yıldırım ve yöneticiler el ele kürsüye çıkmalı. Gururla taraftarları selamlarken kulüp tarihine geçen bu eşsiz adamlar, gözyaşları sel olmalı...

Fenerbahçe'yi üç yıldır zaferden zafere koşturan, oynattıkları müthiş futbolla taraftarları mest eden İsmail Kartal, Vitor Pereira ve Dick Advocaat kürsüye gelirken tıklım tıklım dolu statta, "We are the champions" çalmalı... Üç hocanın kazandığı kupalar tek tek sahneye konulmalı...

Fenerbahçe taraftarına yaşattıklarınız hiçbir zaman

Başakşehir'e yenilerek, üç yıldır müzesine taşıdığı kupaya çok erken havlu atan Galatasaray'ın, formda Kayserispor karşısına çok sıkıntılı çıkacağı hesap ediliyordu günlerdir... Moral bozukluğuna; Sneijder ve Selçuk'un sakatlıkları da eklenince tehlike çanlarının sesi daha fazla duyulur olmuştu.

Ancak sarı-kırmızılıların umutla beklediği "müjdeli" haberler üst üste geldi. Önce Beşiktaş kaybetti, ardından Fenerbahçe takıldı, son olarak da Başakşehir, Kasımpaşa'ya yenilince tablo tamamen değişti. Kayserispor maçı tam bir, "hepsini topla" maçına dönüştü...

Galatasaray'ın ayağına kadar gelen bu dev fırsatı kaçırmayacağı düşünülüyordu, fakat konuk sarı-kırmızılıların da "kolay lokma" olmaya hiç ama hiç niyeti yoktu. Orta sahada sert ve dirençli, hücuma çıkışlarda bir o kadar gayretli göründüler ilk yarım saat boyunca. Tolga-De Jong ikilisinin rakibi karşılamada gösterdikleri ciddi zaafiyet de Kayserispor'un ekmeğine yağ sürüyordu...

Adım adım 'geliyorum' diyen gole, Mabiala imzasını attı. Bu gol, Galatasaray'ın bu sezon ligde yediği 11. kafa golü olarak kayıtlara geçerken, TT Arena'da kafalar ciddi biçimde karıştı; haftanın son şokunu üstelik kendi evinde Galatasaray mı yaşayacaktı? Bu

Akhisar ara transferde ilk 11'inin en istikrarlı isimleri Rodallega, N'Guemo ve Douglao'yu kaybederken; Olcan, Kofi Adu ve Samardzic'i kadrosuna kattı. Bu oyunculardan Olcan ve Adu 11'de oyuna başladı. Tolunay Kafkas, Rodallega'nın yerine Vaz Te'yi monte etti, cezalı Custodio'nun yerine de merkezde Kofi Adu yer aldı.

Akhisar'da Olcan'lı, Vaz Te'li, Adu'lu dönüşüm süreci yeni başladı fakat daha az tehdit edici ve her hattıyla çok yumuşak bir takıma dönüştüklerine şahit olduk Galatasaray karşısında. Orta sahada pres karşısında çok çabuk pes ettiler, hücuma çıkışlarda ise her atakta Rodallaga'yı arar gibiydiler. Dakikalar ilerledikçe de dağıldılar, yenilgiyi kabul ettiler, savaşmadan öldüler adeta...

Galatasaray, oyunun ilk bölümlerinde De Jong'un yokluğuna karşın topu rakip sahada tutma ve kaybettiği topları 4-5 saniye içinde geri kazanma konusunda hiç sıkıntı yaşamadı. Sneijder'in asisti tıpkı Semih'in şık kafası gibi adrese teslimdi, kaleci Fatih ve savunma izledi.

Podolski'nin, Bruma'ya verdiği gol pası da Çin veya Japonya'ya neden gitmemesi gerektiğinin belgesi gibiydi. Yasin'in golünden önceki Sneijder-Podolski işbirliği şov-kalite karışımıydı, ilk yarım saat dolarken fark 3'e

Fenerbahçe Başkanı Aziz Yıldırım'ın, Adanaspor maçından sonraki açıklamalarını takip etmişsinizdir. Merkez Hakem Kurulu, Başkan Yusuf Namoğlu ve bazı yeteneksiz hakemler hakkında söylediklerinin bir bölümüne katılıyorum. Ancak tüm bunları esasen başında bulunduğu yönetim kurulunun akıl almaz yanlışlarını kamufle etmek ve Fenerbahçe taraftarının biriken öfkesini, TFF-MHK'ye yönlendirmek için söylediğini de gayet iyi biliyorum...

15 Şubat 1998'de 1 oy farkla göreve seçilen Aziz Yıldırım geride kalan 19 senede ne yapmıştır, ne yapamamıştır? Olan biteni daha iyi anlamak için kısaca hatırlatalım...
Fenerbahçe bu süreçte 6 kez lig şampiyonu olurken, Galatasaray tam 9 kez kupayı kaldırmıştır. Aziz Yıldırım döneminde Beşiktaş 3, Bursaspor da 1 kez şampiyonluk görmüştür. Aziz Yıldırım'ın göreve başladığı 1998'de Fenerbahçe'nin 13, Galatasaray'ın 11 şampiyonluğu vardı. Yıldırım'ın başkanlık koltuğunda oturduğu ilk 5 sezonun 4'ünde şampiyonluğa ulaşan Galatasaray, 3. yıldızı formasına takan ilk kulüp olmuştur. Sarı-kırmızılı takım 2002-16 döneminde 5 kez daha şampiyon olarak yine Fenerbahçe'den önce 4. yıldızı da formasına asmıştır.
Aziz Yıldırım'ın Fenerbahçe'si Süper Lig şampiyonluğunu

Süper Lig'de 16 haftalık ilk devrenin kapanış maçı, aynı zamanda Avni Aker Stadı'na veda karşılaşmasıydı. Ezeli rakipler arasındaki onlarca unutulmaz müsabakaya ev sahipliği yapan bu nostaljik futbol arenası perdelerini kapattı, Trabzonspor'un şampiyonluk umutları Akyazı'ya taşındı...

Ersun Yanal, cezalı Bero'nun yokluğunda Castillo'ya şans tanıdı. Advocaat'ın ise maç öncesinde çözmesi gereken çok daha fazla problemi vardı. Skrtel'in cezası başlı başına büyük bir dertti zaten. Van Persie ve Hasan Ali'ye maç öncesi Volkan Şen'in de eklenmesi ise ciddi bir darbe daha vurdu Advocaat'ın kafasındaki planlara...

Trabzonspor ile Fenerbahçe arasındaki normalleşme sürecine paralel olarak müsabaka öncesi tansiyon düşüktü. İlk dakikalarda oyunu ve tribünleri ısıtan; Mustafa Akbaş'ın direkten dönen şutu ve Ali Palabıyık'ın Fenerbahçe lehine vermediği net fauller oldu. Durica'nın Fernandao'ya, Yusuf'un Lens'e ve yine Yusuf'un İsmail'e müdahaleleri çok net fauldü ama Ali Palabıyık bu ihlalleri atladı. Gole yaklaşan Fernandao için kalkan ofsayt bayrağı da berbattı...

Trabzonspor ilk yarım saatte oyunu kontrol eden taraftı. Gole daha yakın görünüyorlardı. Topla oynamada da yüzde 62'ye 38 öndelerdi

Maalesef bireysel hataların damgasını vurduğu bir maç daha izledik Süper Lig’de!.. Başakşehirli sol bek Ferhat Öztorun ve Antalyaspor kalecisi Ferhat Kaplan’ın ciddi hataları 2-2’lik skor üzerindeki en önemli etkenler olarak öne çıktı. Ferhatlar çaldı, diğerleri oynadı...
Özellikle de lider Başakşehir, “Ferhat Öztorun’a rağmen” puan almayı başardı. Çeşitli kategorilerde 64 kez milli olan ve 2002’den bu yana profesyonel liglerde top koşturan 29 yaşındaki Ferhat; ilk golde Eto’o’ya adeta asist yaptı, ikincide Deniz’i düşürüp penaltıya yol açtı. Yetmedi 80’de kırmızı kart gördü ve 10 kişilik Antalyaspor karşısında galibiyete çok yaklaşan takımına üçüncü darbeyi de indirdi...
Başakşehir’in, “İçindeki Antalyalı” Ferhat’ı aşıp, derbi öncesi liderlik koltuğunu sağlama alması çok zordu ve olmadı, altın değerinde 2 puan buharlaştı.
Hatalar maça damga vursa da sahadaki mücadeleyi, Eto’o ve Mossoro’nun ustalık eseri gollerini, harika zemini, Abdullah Avcı’nın cesur hamlelerini, Charles 72’de atılınca asla panik yapmayan Rıza Çalımbay’ı ve oyuna akılcı dokunuşlarını da görmezden gelemeyiz, tebrik ediyoruz...
Bir tebrik de hakem Bülent Yıldırım’a göndermeliyiz... Charles ve Ferhat’a

Fenerbahçe'de 8 futbolcunun forması garanti. Advocaat lig maçlarında kaleci (Volkan), savunma dörtlüsü (Şener-Kjaer-Skrtel-H.Ali), ön liberolar (M.Topal-Josef) ve golcüyü (RvP) değiştirmiyor. Artık medya da, taraftarlar da sakatlık veya ceza engeli yoksa bu oyuncuların hafta sonu 11'de sahaya çıkacaklarını gayet iyi biliyor...

Dick Advocaat, Van Persie'nin arkasındaki üçlüde ise sürekli rotasyon uyguluyor ve bana göre çok doğru tercihler yapıyor. Rakibe ve form durumlarına göre havuzdan oyuncu seçiyor, ideal 8'in üstüne 3'lüyü monte ediyor ve 11'ini belirliyor.

Haftalardır iyi sonuçlar veren bu formül Rize'de de uygulandı. Yorgun Volkan Şen rotasyona girdi, sol kanat hafta arasını boş geçiren Aatıf'a teslim edildi. Van Persie'nin hücumdaki diğer partnerleri ise Sow ve Alper oldu.

Çaykur Rizespor ilk dakikalarda çok aktif, diri ve seriydi. Jantscher orta alanda iyi servisler yaptı, Kweuke de Kjaer-Skrtel ikilisini bir hayli hırpaladı. Ufak ufak "geliyorum" diyen Rize golü, 17'de Yakoubi'nin kafasından geldi. Zaten Fenerbahçe'yi maça döndüren de bu gol oldu...

İlk 20'den sonra Van Persie daha fazla topla buluşmaya başladı; Mehmet, Souza, Aatıf ve Alper vites artırdı, tempo yükseldi ve

Riekerink cuma günü Florya'da, "Hollanda'da bir söz vardır. 'Ayıyı vurmadan, postunu satamazsınız' denir. Önemli bir derbi bizi bekliyor ve önce ayıyı vurmamız lazım..." demişti. Bu sözler Lucescu'nun yıllar önce söylediklerini akıllara getirse de Riekerink'in centilmen kimliği nedeniyle kimseyi rahatsız etmedi, Fenerbahçe'den de hiçbir tepki gelmedi...

Riekerink'in, Fenerbahçe'yi doğadaki en yırtıcı ve güçlü varlıklardan birine benzetmesi boşuna değilmiş. Kadıköy'e ilk kez gelen Hollandalı teknik adam hem defansif hem de ofansif anlamda "sert" bir kadro sahaya sürdü. 17 yıldır yenemedikleri Fenerbahçe'yi devirmek için savunmada sağlam, hücumda becerili olmak zorundaydılar ve tercihlerini de bu yönde yaptı.

Semih ve Chedjou dururken bu sezon ilk lig maçına çıkan Serdar Aziz'i, Hakan Balta'nın yanına monte etti. Hücum bölgesinde ise her türlü riski göze alarak defansif kapasiteleri düşük olan Sneijder, Bruma, Sinan ve Eren'i görevlendirdi. Peki Riekerink, Lens ve Topal sahada olsaydı bu dörtlüyü yine sahaya sürer miydi? Bence aklından bile geçirmezdi!

Fenerbahçe'de ise 11'ler açıklandıktan sonra iki soru işareti kendini gösterdi: Alper ve Roman...

Bu ikili, Lens ve Topal'ı aratmazsa