Dün kiminle konuşsam aynı şeyi söylüyordu.. Kızıyorlardı:
Bu nasıl bütçe görüşmesi.. En az konuşulan paraydı..
Âdet böyledir dedim.. Her mesele konuşulur, tartışılır, kavga bile edilir.. Bütçe ele alınmaz..
Nedeni de bellidir..
Hatipler boş lakırdı etmemek için bütçe işine girmezler..
Geçen yıl bu zamanlar Meclis’te yine bütçe görüşmeleri vardı.. Maliye Bakanı bir yığın hedef açıklamıştı..
Mesela 2009 yılında yüzde 4 büyüyecektik.. Bütçe açığı 10 milyar lirada kalacaktı..
Aradan bir yıl geçti..
Yüzde 4 büyümediğimiz gibi yüzde 6 küçüldük.. Açık 10 milyar lira hedefleniyordu 62 milyara çıktı..
Yani, geçen yıl bütçe üzerine yapılan bütün görüşmeler boş lakırdı olarak kaldı..
Bu yıl da hedef konuldu.. Yüzde 3,5 büyüme, 50 milyar lira açık..
Geçen yılın rakamları ortadayken, tahmin etmeme rekoru kırılmışken, ne söylendiyse tersi çıkmışken çene yormaya değer mi?
* * *
Diyorlar ki ama global kriz vardı..
Bütün dünyada hesaplar altüst oldu..
İyi de.. Geçen yıl bütçe görüşmeleri yapılırken kriz yok muydu? 2009’da dibe vuracağımız belli değil miydi?
Belliydi..
Başbakan teğet geçecek dediği için teğete endeksli bütçe hazırlandı.. Başbakan’ın hoşuna gitsin diye.. Milletin gözünü boyayalım diye..
* * *
Dünyada eşi benzeri görülmüş mü?
Yüzde 4 büyüme hedefle, yüzde 6 küçül..
Bu yüzden 2010 bütçe rakamlarını kimse ciddiye almadı..
Terör, demokratik açılım, DTP’nin kapatılması, sokak çatışmaları, dağa çıkma tartışmalarıyla idare ettik..
Kongar’la Barlas farkı
Bütçe görüşmelerindeki bağırış çağırıştan sonra NTV’deki Yorum Farkı’nda Emre Kongar ile Mehmet Barlas’ı izledim..
Valla ruhum dinlendi..
Sinirlerim yatıştı..
Kongar ile Barlas da tartışıyor.. Birbirlerini suçluyorlar, kızdırıyorlar.. Taban tabana zıt görüşteler.. Ama bağırmıyorlar çağırmıyorlar.. Hakaret etmiyorlar..
Hangisinin olmasının hiç önemi yok.. Biri Başbakan, diğeri muhalefet lideri olsa..
Türkiye bir yılda normalleşir..
İki farklı Başbakan!
Başbakan’ı bütçe görüşmelerinde dinliyorum..
Farklı bir ses yükselince kızıyor.. Aykırı bir fikir ortaya atılınca parlıyor..
Duymak bile istemiyor..
Şöyle bağırıyor..
Fikrini kendine sakla.. Sen ne anlarsın.. Daha önündekini okumayı beceremiyorsun.. Sana mı soracağım..
* * *
Fakat her zaman böyle davranmıyor.. Muhalefet, Başbakan’ın uyarısını dikkate alıp fikrini kendine saklayınca da kızıyor..
Kürt açılımı sürecinde gördük..
Böyle muhalefet olur mu dedi.. Önerin ne gel anlat dedi.. Düşünceni, çözüm yolunu söyle, katkıda bulun dedi..
Hal böyle olunca ortaya iki farklı Başbakan çıkıyor..
Muhalefet de ne yapacağını şaşırıyor!
Şahin’e on üzerinden sıfır
Bakanlık yaparken iyiydi.. Hükümet içinde de parti içinde de güçlü görünüyordu..
Gerçi Adalet Bakanı koltuğunu dolduramadı ama en azından idare etti..
Yerel seçimlerde ‘bize oy vermezseniz Ankara’da işiniz görülmez’ sözünün dışında büyük bir gafa imza atmadı..
Ne olduysa Meclis Başkanı seçilince oldu..
İki de bir Başbakan’dan azar işitiyor..
Bakanlık yaparken en azından herkesin önünde duymadığı sözleri TBMM Başkanı olunca duyar oldu..
İlk azarı 10 Kasım’da işitti.. CHP pankart açınca oturuma ara verdi ama yetmedi.. Başbakan sert bir dille uyardı: ‘Böyle Meclis yönetilmez’
İkinci uyarı bütçe görüşmelerinde geldi..
Muhalefet sıralarından sesler yükselince Başbakan yine kızdı:
“Sen mi susturacaksın ben mi susturayım’
Şaşırdı kaldı.. Meclis Başkanı ile böyle konuşmaya hakkınız yok bile diyemedi.. Hatibi saygılı olmaya davet edemedi..
