Başbakan 2014’te üç seçim olacağını ilan etti.. İkisinin yeri belli.. Oynatma imkânı yok..
Yerel seçim martta olacak, Cumhurbaşkanı seçimi haziran veya temmuzda..
Peki, genel seçim ne zaman?
Ona geliriz., bir de referandum meselesi var.. Uzlaşma komisyonunda anayasa değişikliği çıkmayacağı belli.. Temmuz başına kadar oyalanacaklar..
Sonra..
AKP kendi teklifini verecek.. 330’u bulmaya çalışacak.. Başbakan da bunu söylüyor.. 330’u bulacaklarını umut ediyor.. Riskli olduğu için Türk Usulü Başkanlık sistemini getirmeyecekler.. Cumhurbaşkanı seçilen partisinden istifa etmek zorundadır ibaresi kaldırılacak, o kadar..
Bu da adı konulmamış yarı başkanlık demektir.. Üzerine sürece yönelik, demokratikleşmeye yönelik birkaç madde ilan edilir..
Barış paketi diye sunulur..
Meclis temmuzda çalışırsa referandum ekim sonuna yetişir.. Başbakan’ın dediği gibi bu yıl olur..
*
Gelelim önümüzdeki yıla.. İki seçimin tarihi belli dedik, üçüncüsü ne zaman?
8 Mayıs’ta bir yazı kaleme almıştım.. İddiam şuydu.. Yerel seçimle genel seçim bir arada olur..
Genel seçimin 2015’te olması imkânsız demiştim; Başbakan da o ihtimalden bahsetmedi..
Yerelle genel bir arada olur tezim şu temele dayanıyordu..
Cumhurbaşkanı seçiminden üç ay önce yerel seçim zorunlu.. Genel seçimle cumhurbaşkanı seçimini birleştirip milleti seçim yorgunu, seçim bıkkını yapacaklarına yerelle geneli birleştirirler..
Başbakan, cumhurbaşkanı seçimine tek başına çıkar..
*
Başbakan seçim startını Amerika’da verdi.. Bir yıl yok.. On, on buçuk ay sonra seçim var..
Sadece CHP’nin sorunu değil
Her parti için böyle de CHP için daha fazla.. Aslında CHP’nin başarılı olup olmaması sadece CHP’nin sorunu değil..
Demokrasinin sorunu..
Muhalefeti güçlü olmayan bir demokraside Meclis’in nasıl çalıştığına.. Fren ve denetim mekanizmalarının işlemediğine.. Sayısal fark nedeniyle muhalefet sözcülerinin dinlenmediğine tanık olduk..
Demokrasilerde iktidardan daha önemli ayağın güçlü muhalefet olduğunu anladık..
Demem şu..
CHP’liler bugünden tezi yok, omuz omuza vererek gece gündüz çalışmak zorunda.. Her kapıyı çalmak zorunda..
Kendileri için değil, sağlıklı demokrasi için, iki bacaklı demokrasi için..
Cebir ve şiddet aranıyor?
Ergenekon’da Mehmet Haberal son savunmasını yaptı..
Mahkemeye söyle seslendi; iddia makamıyla birlikte 185 soru sordunuz, içinde şiddetle, cebirle, terörle, darbeyle ilgili tek soru yok.. Suçun şudur, bu nedenle tutuklandın demediniz..
Dört yıldır tutuklu..
Peki, neyle suçlanıyor?
‘Cebir ve şiddet kullanarak hükümeti devirmeye.....’
*
Tuncay Özkan da son savunmasını yaptı..
Beş yıldır tutuklu..
O da ‘Cebir ve şiddet kullanarak hükümeti devirmeye.....’ diye başlayan meşhur maddeyle suçlanıyor..
Sormuş; cebir ve şiddet nerede? Dediği şu.. Legal faaliyetlerim suç sayılmakta..
*
Mustafa Balbay da benzer şeyler söyledi.. Cebir ve şiddet kullandığına ilişkin hiçbir somut delil olmadığını belirtti..
Beş yıldır tutuklu..
Ergenekon hâkimlerinin işi zor.. Bakalım altından nasıl kalkacaklar?
Cumhurbaşkanı da 4+4+4’e karşı mı?
Cumhurbaşkanı Gül, iktidar adına özeleştiri yapmış.. Birçok alanda reform yaptık ama maalesef eğitimde bunu gerçekleştiremedik demiş..
Çok bakan değişti, doğru insanı bulamadınız mı, görevde uzun süre kalamıyor diye devam etmiş..
Bu sözlerden ben şunu anlıyorum..
BİR: Gül, AKP iktidarı süresinde görev yapan hiçbir bakana geçer not vermiyor..
İKİ: 4+4+4 sistemi içine sinmemiş.. Reformdan saymıyor..
Gerçekten de öyle..
8+4’ten 4+4+4’ e hiçbir hazırlık yapılmadan geçildi.. Paldır küldür..
Daha doğrusu değişiklik; eğitimde yeni bir modele geçmek için, reform yapmak için, çağın ihtiyaçlarına cevap vermek için değil, imam hatip ortaokullarını açmak için yapıldı..
Böylece 28 Şubat’ın intikamı alındı..
Bunun böyle olduğunu sağır sultan bile biliyor..
*
Durum eşitlendiyse.. 1-1 olduysa, gelin eğitimi ele alalım.. Arada sıkışan çocuklara yazık olmasın.. 4+4+4’ün yürümediği ortada..
