Fikir tartışmasının bir amacı ve anlamı vardır. Amaç görüş ve bilgi alışverişi, yeni fikir arayışıdır. Bizde ise tartışmalar adeta karşıdakini susturmaya, etkisiz kılmaya yönelik oluyor. Kavga gürültü eksik olmuyor.
Bir dostumuz bunun sebeplerine şöyle değiniyor...
- Ülkemizdeki kutuplaşma sonucu siyasi görüşler kimlik haline gelmiş, bireyler kendilerini bir fikrin savunucusu olmaktan çok, bir tarafın askeri gibi görür olmuşlardır. Bu durumda hoşgörü kaybolur, diyalog yerini ses yükseltmeye, nezaket ise yerini aşağılama diline bırakır. Aynı fikirde olmamak, bir toplumu zayıflatmaz; aksine çoğulculuğu besler ve ortak aklın gelişmesini sağlar. Aynı fikri paylaşmadığımız birini, sadece bu yüzden dinlemiyor, dışlıyor ya da küçümsüyorsak; demokrasiyi de reddediyoruz demektir.
- Peki biz neden böyleyiz...
- Çünkü eğitim sisteminde eleştirel düşünme yok: Ezberci sistem, farklı fikirlere açık olmayı değil, tek doğruya bağlı kalmayı öğretiyor. Kutuplaşma sonucu siyasi kimlikler neredeyse birer “inanç” gibi sahipleniliyor. Medya yapısı partizan: Tarafsız ve çoğulcu medya eksik olduğu için fikirler özgürce değil, kamplar arasında kavga şeklinde aktarılıyor. Kültürel gelenekte yer alan: “Büyük sözü dinlenir” gibi otoriteye dayalı bir anlayış, eleştiriye kapalı bir ortam yaratıyor. Kendimizi geliştirmek için çok çalışmamız lazım...
SiRMEN
Geçen yıl kaybettiğimiz Ali Sirmen dostumuzun zekice soruları olurdu.
Cumhuriyet’teki son yazısında toplumun selameti için alkol yasağını önerenlere bir soru sormuştu:
“Alkol bütün kötülüklerin anası olarak yasaklanmalı” diyorsanız, alkolü yasaklamayan toplumların, yasaklayan toplumlara oranla tarımda, sanayide, eğitimde, sanatta, teknolojide olduğu gibi spor alanlarında da daha ileri olmasını, daha üstün bir yaşam kalitesi yakalamalarını, daha demokratik bir ortamda yaşamalarını ve konulara toplumsal barış açısından yaklaşımda daha başarılı olmalarını nasıl açıklıyorsunuz?”
Alkol, hele de ölçü kaçarsa, sağlığa zararlı bir içecektir.
Ancak yukardaki sorunun da bir açıklaması olmalı...
iMTiHAN
Gelir dağılımının bozulduğunu herkes cebinde ve (varsa) banka hesabında hissediyor... Ama kimse buna bir çare bulamıyor. Hoş çare arayan da pek yok gibi. Oysa bu yöndeki gelişme vahim ötesi...
İktisatçı Mahfi Eğilmez kişisel blogunda yazıyor:
“Türkiye’de nüfusun 17 milyonu Portekiz ortalamasında yıllık gelire (kabaca 27 bin dolar), 17 milyonu Brezilya düzeyinde yıllık gelire (kabaca 10 bin dolar), 17 milyonu Tayland düzeyinde (kabaca 7 bin dolar), kalan 35 milyonu da Ürdün düzeyinde (kabaca 4 bin dolar) yıllık gelire sahip durumda.
Buna karşılık örneğin özel okulların yıllık ücretleri Portekiz’de yıllık 6 bin dolar, Brezilya’da 5 bin dolar iken Türkiye’de 20 - 30 bin dolar dolayında bulunuyor. Özel okul ücretleri yıllık kişi başına geliri Türkiye’nin 4 katı dolayında olan Fransa, Almanya ve İtalya’da 20.000 dolar dolayında.
Türk’ün şimdi pahalılıkla imtihanı var gündemde. Yıkıcı bir imtihan...
GIDAMIZ
Gıda Tarım ve Orman Bakanlığı, halk sağlığını tehdit eden ve tüketiciyi yanıltan gıda listesine yeni ürün ve markalar ekledi. Yeni listede özellikle zeytinyağı, tereyağı ve peynir üreticileri yanında 7 sucuk firması da markaları verilerek teşhir edildi.
Niyet iyi... Ama bir işe yarıyor mu?
Birincisi... Bu ürünler örnekler alınıp analizler bitene kadar çoktan tüketilmiş oluyor.
İkincisi, firma sahiplerine en çok para cezası verilir. Mahkemeye giden üreticiler davayı uzatır, sonunda küçük bir miktar ya öder ya ödemezler.
Dahası yeni etiket bastırır, başka markayla üretime yani halkı aldatmaya devam ederler.
Yıllardır bu böyle oluyor.
Firma sahipleri küçük para cezaları dışında zarar görmüyor.
Caydırıcı cezalar uygulanmıyor.
Halk sakat ürünleri yediğiyle kalıyor.
TOST
İki buçuk yıl önce bir tost makinesi satın almıştık...
Türkiye’de en çok satılan marka idi.
İki buçuk yıl sonra bozuldu.
Yenisini alalım dedik...
Geçmişte 2 bin 500 liraya almıştık
Fiyatlara baktık.
Şimdi 7 bin lira olmuş.
Ancak indirimli 5 bin liraya satılıyor.
El insaf, dedik...
Bozuk makineye tamirci aramaya başladık.
