Pres.. Pres...

İki takım için de inanılmaz önemli maçtı. Var ya da yok anlamı taşıyordu. Galatasaray ilk yarıdaki 6-0’lık skorun etkisiyle ilk yarı rakibinin o kadar üzerine geldi ki, Fenerbahçe ilk kornerini 40. dakikada atabildi. Fatih hoca arkada üçlü alan savunması yapıp, orta sahayı çok kalabalık tutarak, forvette Lukunku ve Ümit Karan’ı kullandı. Maçın başından itibaren sağdan, soldan, her yerden ortalar yaptılar ve üst üste 4 - 5 pozisyon yakaladılar. Rüştü iki tane yüzde yüz golü çıkardı, üçüncüsüne birşey yapamadı. Golden sonra baskı devam etti, presle kazanılan bir pozisyonda Ümit Karan’ın uzaktan şutuyla farkı ikiye çıkardılar.
İlk yarının tamamında Galatasaray mükemmel futbol oynadı. Aşırı pres altında kalan Fenerbahçe iki pas yapamadı, bu nedenle de devre Galatasaray’ın bariz üstünlüğü ile kapandı.
İkinci devre bu tempo nasıl sürer diye merak ediyordum. Gerçekten fizik olarak Galatasaray düştü, yorgunluk kendini çabuk gösterdi. Bu nedenle kontrollü oyunu tercih ettiler. Fenerbahçe’de Hakan Bayraktar oyuna girdikten sonra pas yüzdesi arttı ve oyunda üstünlüğü ele aldılar. Galatasaray kendi yarı alanına kapanıp Fenerbahçe’nin bol pas yapmasına izin verince, tehlikeli pozisyonlar da gelmeye başladı. Bunların ilkinde Tuncay kaleciyi geçtiği halde Mondragon’un ikinci hamlesiyle golü kaçırdı. Fenerbahçe açısından baktığımızda ilk yarıda baskıdan sinen, ikinci yarıda ise biraz da Galatasaray’ın düşen temposundan yararlanarak oyuna denge getiren bir takım vardı. Maçın tamamında Galatasaray galibiyeti hakeden futbol oynadı. İlk kez ayrı bir taktik anlayışı ve herşeyden önce Ergün, Cihan ve Volkan gibi koşan oyuncuların biraraya gelmesiyle farklı bir görüntüye kavuştular.
Hakem Selçuk Dereli iyi maç yönetti. Sadece ilk dakikada Mirkoviç’e gösterdiği kart yanlıştı.