Elif Yetgil

Çok çeşit kadın olmasına rağmen her kadının şaşkınlık içinde izlediği, en dikkat çeken karakter kesinlikle eline iğne bile batsa dünyayı ayağa kaldırıp herkesi etrafına toplayanlar. Ortamlarda hep aynı sözler. Yazarken bile bizim kızların söyledikleri kulaklarımda.

'Nasıl oluyor?'

'Olamadık şöyle kadın!'

'Böyle olan yaranır!'

....

Bu kadınlar güçsüz mü? Tartışılır. Ama daha çok kriz yönetme ve sorumluluk alma duyguları gelişmemiş gibi. Birileri onlar için hep hayatı kolaylaştırmış. Elini taşın altına koyma zahmetinde bulunmamış ve sonucunda kocasının prensesi, babasının vıttırı vızzığı olmuş.

Bazı kadınlar ise evdeki ampülü değiştirmiş, bozulan musluğu tamir etmiş, gevşeyen vidayı sıkmış ve kendi hayatını çok rahat tek başına yaşar hale gelmiş durumda. Parazit gibi yaşamaktansa dik duruşu ile her sorunu kendi çözmüş, kimseden yardım talep etmemiş kadınlar.

Dün kızlarla görüntülü konuşurken hangi kesimin daha kıymetli olduğu tartışıldı. Bana göre önemli olan insanların size verdiği kıymet değil kendinize olan saygınız. Tek başına

Her insan gibi her kadın da kaderinde yazanı yaşıyor. Aldatılırsın çocuğunun elinden tutar arkanı döner gidersin, şiddet görürsün yine çocuğunun elinden tutar arkanı döner gidersin. Zor zamanlarının limanı olur haberi olmadan. Üzüntülerin, kaygıların, korkuların bir süre sonra dert olmamaya başlar. Sorumluluğun büyüktür. Tam yıkılmaya karar verirsin içeriden seslenir ‘Anneeee!’…

Seni ayakta tutan, yaşadıklarına katlanmanı sağlayan en büyük desteğin. En iyi yol arkadaşın hep yanındadır. Bilirsin ki ellerin hep sıcacık bir çift el ile doludur. Yapılan tüm haksızlıkların karşılığında dünyayı yakmak istersin ama hep evladını düşünerek adım atmak zorundasındır ve bir bakmışsın hırsların, nefretin, kinin hepsi uçup gitmiş aslında seni doğru insan yapmış.

Bir de elleri o sıcaklıktan uzakta buna hasret yaşayan kadınlar vardır. İmtihan bu ya, yakacak ya Rabbim kulunu.. Herkesin imtihanı farklı seni de buradan tabii tuttu sınavına belli ki..

Ve son dönemde çevremde çocuk sahibi olamayan kadınların sayısı çok arttı. Konuşmak istedim. Ne yapmalıyız? Nasıl davranmalıyız? Kalplerini kırmadan neler yapabiliriz? Farkında olmadan yaptığımız hatalar neler?

Ben bu gibi durumlarda fazlaca

Farklı olanı kabullenmenin ilk adımı empati. Sizlerden ricam eleştirel yanınızı cebinize koyun ve sonuna kadar tüm ebeveynlik duygunuzla kendi çocuğunuz ile yapılmış bir röportaj gibi okuyup bir gencin neler yaşadığını öğrenmeye çalışın. Hem kim bilir belki yıllar sonra aynı röportaj sizin çocuğunuz ile yapılacaktır.

21 Mayıs Salı akşam üstü saat 17.00 suları. Anlaştığımız gibi Şafak bize geldi. Bende merak, heyecan, endişe ve bir sürü şey daha… Kapıyı açtım ve başlarda elini ayağını nereye koyacağını bilemeyen, biraz utangaç, biraz tedirgin bir delikanlı. Öyle sandığınız gibi gözler fel fecir okumuyor. Çakallık desen bu çocuğun yanından geçmez. Benden tam 11 yaş küçük. Pırıl pırıl ama gerçekten pırıl pırıl bir çocuk. Ben karşımda hafif asi, biraz ağzı bozuk birini görmeyi beklerken edebi ile beni şaşkına uğrattı. Şafak 18 sene Van’da ailesi ile yaşamış. Zorlukları, ailesinin kabullenmemesi, şiddet aklınıza ne gelirse başına gelmiş. Ama kendinin bile farkında olmadığı olayın çok dışında bambaşka bir detay olarak o ailenin ve içinde büyüdüğü kültürün etkisi ile öyle terbiyeli bir çocuk olmuş ki bunu tanımadan anlamanız imkansız.

Konuşurken bıyık altı tatlı bir gülümsemesi

Anne olduktan sonra en çok kimi sever insan? Kimi koşulsuz kabul eder hayatı boyunca? Hiç karşılık beklemeden kimin mutluluğu için uğraşır? ‘Gerçek sevgi’ denildiğinde aklına ilk kim gelir? Uyurken en çok kimi özler? En çok kızdığı, en çok kırıldığı, en çok içini yakan o olduğu halde yine en çok nasıl onu sever? Evlattır ya hani... Canından bir parça derler hani. İçindeki okyanusta büyütmüşsündür nasıl sevmezsin...

Eş, dost, akraba, herkesi ve her şeyi siler insan ama evlat.. ‘Ah be oğlum/kızım!’ dedirtirde yine de en çok sen üzülürsün.. Annesin çünkü..

Yine tam bunları düşündüğüm zamanlar. Karşıma bir ayet çıkıyor. ‘İnsana şöyle emrettik; ‘Bana ve anne, babana şükret. Dönüş yalnız banadır.’ LOKMAN SURESİ 14. AYET.

Tam bunu gördükten sonra yüreğime su serpilmiş öyle sosyal medyada gezinirken Süreyya’nın profilini gördüm. İnceledim, didik didik ettim, tüm blog yazılarını okudum. Sonra dedim ki; ‘Bu surede bahsedilen anne ben olamam! O tam olarak Süreyya!’.. Zerre kadar tereddüt etmeden mesaj attım hemen. İçeriği çok önemli değil ama dünya tatlısı bir dönüş aldım ve hayal dahi edemeyeceğim muhteşem bir dost kazandım. Şimdi iyi ki diyorum o gün mesajı göndermişim ve

'Gönül Kolat Susam kimdir?' desem herkesin aklına ilk olarak tasarımları, markası, ürünleri gelir. Sonrasında eşi Yasin abi, annesi Nurten teyze ve çoğu zaman en son kızı Amine...

Göz önünde büyütmek istemeyen, 'Her çocuk gibi olsun!' isteyen, Amine'nin rahatlığını ve huzurunu her şeyden önde tutan bir anne Gönül... Ağır başlı ve kibar görünümünün altında her zaman rahat, eğlenceli ve esprili biri vardır. Biraz benim sorularım, biraz ortamın rahatlığı sayesinde az sonra okumaya başlayacağınız röportajda esprili ve rahat Gönül'ü göreceksiniz. Buyrun bakalım...

Biraz anne Gönül'ü tanıyalım artık :) Kaç yaşında anne oldun, nasıl öğrendin hamile olduğunu?

26 yaşında anne oldum. Öğrenme olayımız çok enteresan :) Bir gün canım çok garip şekilde kumru istedi. Ben normalde sakatat tarzı şeyleri çok yemem. Bunu ben bir güzel yedim. Ketçaplı, mayonezli falan ama Elif görsen nasıl yediğimi :) O ara Cadde'de olan mağazayı yapıyoruz akşam anneme davetliyiz. Bende bir mide bulantısı ama öyle böyle değil. 'Kesin zehirlendim!' dedim. Eşimle hemen doktora gittik. Kan almalar, serumlar falan 'Zehirlenme yok' ama yaptığımız testler sonucu 'Hamilesin!' dediler. Zehirlendim diye gittiğim

Ali Mirza doğmadan önce makyajsız bakkala gitmeyen ben, doğumdan sonra tam olarak tövbe estağfurullah bir tip oldum. Geçerken aynaya bakıyorum Allah affetsin bu nasıl bir çirkinlik, bakımsızlık. Hiç bir şey yapmak içimden gelmiyor. Tam o sıralar bu kaş, göz, kalıcı makyaj olayları patlamış. Ben sosyal medya hesaplarımdan bunları yaptıran insanlara bakmakla falan yetiniyorum sadece. Hakkında merak ettiğim bir sürü şey var ama araştırmaya takdir edersiniz ki vaktim hiç yok.

Altımda gri eşofmanım, tepemde anne topuzum, kusmuklu pijama üstüm ve ben öyle ekranlara bakıp iyice dibe batarken Feride Güner ile tanıştık. Bakın ben her zaman pozitif ve neşeli bir insanımdır az çok tanıdınız artık. Ama Feride bu hayatta bence görebileceğiniz en pozitif ve doğal kadınlardan biri. Ben tam olarak diplerde çirkin çirkin dolaşırken 'Bu halin ne senin ya!' dedi ve beni uyandırdı. Kadın hayata neşe saçmak için gelmiş resmen. Uzaktan sana bir gelişi var tam o sırada dünya yansa 'Ay ne kadar güzel yanıyor ya çıtır çıtır!' dersin.

Bu derece pozitif ve eğlenceli bir insan ile röportaj yapıp milyon tane seçenek arasında kalmış biz kadınlarımızın kafa karışıklığını gidermezsem çatlardım. Çaldım

Kaç yıldır tanıyorum bilmiyorum. Bildiğim tek şey eleştirenlerin aksine ne zaman görüşsem karşımda hep aynı Ebru'yu buldum ben. O hiç değişmedi. Belki bir yerlere geldikçe insanlar bunu istemedi ve takip edenleri değişti, farklılaştığını iddia edip moralini bozmak istediler. Bu açıdan düşünmek lazım biraz. Sizler için oturup anneliği ve hayatı ile ilgili konuştuk bu sefer. Her zaman aynı samimiyet ve içten cevaplar. Herkesi olduğu gibi tabiki Erbu'yu da sıkıştırdım :) Buyrun devamı röportajda...

Kaç yaşında anne oldun? Osman kaç yaşında :)

Ben 20 yaşında doğum yaptım, Osman şu an 11 yaşında.

Nasıl bir çocuk Osman?

Osman çok uysal, çok olgun bir çocuk. Büyümüş bir şekilde doğdu yani anne karnında sanki üniversitesini okudu adam oldu ve öyle doğdu :) Çok şükür hiç çekmedim Osman'dan.

Peki senden kaynaklı mı, Ahmet abiden kaynaklı mı sence? Kimin karakteri böyle?

Herkes aslına rücu eder ben buna çok inanırım. İsminden gelen bir asaleti ve sakinliği olduğunu düşünüyorum. Osman Salih adı. Kesinlikle aslına rücu ediyor kanından gelen, dedesinden gelen bir asaleti var.

Size göre Zeruj veya Zehra ama Şeker ve Şirin'e göre 'Anne!'... Çok uzun zamandır başarılı bir iş kadını, koşturması hiç bitmeyen, rakiplerini sürekli geride bırakan, yenilikçi işlere imza atan bir kadın. Bana Zehra'yı iki kelime ile anlat deseler; 'Merhamet ve vicdan' derim. Öyle içten, öyle anaç bir kadındır ki bir derdin mi var mesela dağ gibi durur arkanda. Çenesi patlayana kadar konuşur, inandığı doğruyu sonuna kadar savunur ve sen tam aksini düşünsen bile olayın sonunda öyle güzel ikna olursun ki başta düşündüğün tüm yanlışları yıkıp kalkarsın masasından. Hayatına öyle güzel dokunur ki hani çizgi filmlerde periler vardır. Ellerinde sihirli değnekleri, dokundukları her yeri ışıltı saçarak güzelleştirirler tam olarak öyle. Bakmayın böyle sürekli neşeli ve hareketli olduğuna bir çoğumuzun yaşasa yıkılacağı şeyleri tek başına öyle güzel göğüslemiş ve üstesinden gelmiş bir kadındır ki duysanız şaşıp kalırsınız. Dürüstlüğünden zerre kadar şüphe duymadan, ee birazda samimiyetimize güvenerek anneliği hakkında merak ettiklerimle zorladım kendisini. Buyrun bakalım karşınızda 'Anne Zehra!'...

Bize anne Zehra'yı biraz anlatır mısın?

Sorunlu bir evlilik yaşayıp kadınlığımı unutmuş