Bağımsızlığa az kaldı

Rock öldü, yaşasın hip - hop" diyenlere inat, safkan rock albümleri art arda geliyor. Red Hot Chilli Peppers, Pearl Jam ve Audioslave’den sonra şimdilerde de Foo Fighters düştü dükkân raflarına. Nirvana’nın eski davulcusu Dave Grohl’un hafiften pop’a meylettiği grunge projesi Foo Fighters, delikanlının pek bir kişisel kaygıları ve becerileri çerçevesinde tesis edilen gayet istikrarlı bir grup olarak yine sağlam bir albümle çıkageldi. ‘Nirvana’nın sulandırılmış devamı’ olarak nitelendirilme ve ağzıyla kuş tutsa Rolling Stone Dergisi’ne yaranamama tehlikesini bertaraf etmek için "Ben onlara sadece eşlik ederdim," dese de, Grohl’un Cobain efsanesinde önemli bir payı bulunduğunu (ya da tersi) bir kez daha anlıyoruz. Nirvana’nın 1994’teki malum intihar vakasıyla tarihe karışması ertesinde bir süre ortalarda görünmeyen Grohl, 1995’te bu kez davulcu olarak değil, besteci, vokalist ve gitarist olarak Foo Fighters’ı kurma cesaretini gösterdiğinden bu yana gayet makul bir olgunlaşma süreci yaşıyor. Grubun dördüncü albümü "One by One", bilhassa Grohl’un araya sığdırdığı Queens Of the Stone Age deneyiminin katkısıyla gitarların daha bir renklendiği, temaların pek karambole gitmediği, en başta da Grohl’un vokalinin ustalaştığı on bir pop - grunge şarkı içeriyor.
Grohl’e ek olarak, basta Nate Mendel, davulda Taylor Hawkins, gitarda da Pat Smear’dan müteşekkil grup, belli ki ‘hızlı’ bir albüm yapmak istemiş. Gitarlar da (yine QOST etkisiyle olsa gerek) daha bir konuşkan. Ne var ki baştan sona neredeyse aynı vokal ve tempoyla ilerleyen şarkılar, melodilerin yer yer zayıf kalmasının da katkısıyla, tekdüzelik tuzağına düşüyor. Bunu özellikle üçüncü parçadan itibaren hissetmek mümkün. "All My Life"ın ilk single seçilmesi ve açılışa konması bu anlamda zekice; çünkü kafasında Nirvanavari tema arayışlarıyla albümü dinlemeye başlayanlar, "Hah işte olay bu!" diyor. İzleyen "Low" ve "Have It All" ile silikleşen Nirvana gölgesi, "Disenchanted Lullaby" ve "Come Back" ile yeniden beliriyor. Brian May’li psikedelik "Tired of You" ve zayıf temanın gitar ve davul ataklarıyla tanzim edilmeye çalışıldığı "Halo" ile biraz ‘dinleniyoruz’. "Lonely As You" ve "Overdrive" ise, ‘70’lerin Britrock melodilerini sevenlere. Üç yıl önceki "There Is Nothing Left To Loose"a göre daha az fire içeren albüm, Grohl’ın özellikle enstrümantasyon ve vokal düzenlemeyi hızlı öğrendiğinin açık kanıtı. Üstelik muhtelif işbirlikleri sayesinde Cobain’in ruhunu da uzaklaştıracak gibi. İlle de safkan ‘rock’ diyenler "One By One"ı kaçırmasın.

Foo Fighters
BMG