Terör örgütünün kendini feshetme kararı almasından sonra gözler Kandil’deki elebaşlarında.
Nereye gidecekler? Bundan sonra ne yapacaklar? Elebaşlarının dışında kalan örgüt üyeleri için nasıl bir süreç işleyecek?
Öncelikle örgütün kendisini feshetmesiyle beraber açığa düşen kişi sayısı bazı kaynaklarda iddia edildiği gibi 4 binlerde değil. Yaklaşık 1300 kişi oldukları değerlendiriliyor.
Uzun yıllardır Kandil’de ikamet eden elebaşlarının yeni ikamet adresi kuvvetle muhtemel bir İskandinav ülkesi olacak. En güçlü ihtimal ise Norveç.
Kalanların Irak’ın kuzeyindeki kamplara yerleşmesine kesinlikle izin verilmeyecek. Özellikle Mahmur başta olmak üzere örgütün bugüne kadar kullandığı kamplar tamamen dağıtılacak.
Hakkında bir suç kaydı bulunmayan örgüt üyeleri için farklı bir yol izlenecek. Bunlar dışında kalanlar içinse bir yargılama süreci başlatılacak.
Bitirirse Erdoğan bitirir
Temelleri 1960’larda ABD’nin meşhur “Barış Gönüllüleri” oluşumuyla atılan iki proje terör örgütü.
FETÖ ve PKK…
İkisi de Recep Tayyip Erdoğan döneminde operasyon yapma kabiliyetini kaybetti.
Artık iplerini ellerinde tutanlar bile onların raf ömrünü tamamladığını kabul ediyor. Daha doğrusu etmek zorunda kaldılar.
Erdoğan’ı FETÖ ve PKK ile mücadele üzerinden eleştirenler şu soruların cevabını vermek zorunda…
FETÖ kime karşı darbeye kalkıştı?
PKK kime “Seni Başkan seçtirmeyeceğiz” diyerek bayrak açtı?
İki terör örgütü de Erdoğan’ın şahsında Türkiye Cumhuriyeti Devletine savaş açtı.
Erdoğan ikisini de paketledi, zehirli bir sarmaşık gibi sardıkları sistemin dışına attı.
Şimdi işimiz daha kolay.
60 yıllık emperyal bir projeyi çökerttik.
Gelecek Türkiye’nin…
PKK’yı bu sürece zorlayan 3 ana sebep
Örgütün silah bırakma ve fesih kararı almasını “Bu karar sonrası özerk ve federal bir yönetim kurulacak” yalanıyla iç siyasete malzeme yapan çevrelerin görmek istemediği gerçek şu: PKK durup dururken bu kararı almadı. Bunu yapmaya mecbur kaldı. İşte örgütü bu kararı almaya mecbur bırakan üç ana sebep…
1-Türk Silahlı Kuvvetlerinin Temmuz 2015’te İkiyaka Dağlarında başlattığı operasyonla terörle mücadele konseptini değiştirmesi, örgütün yurtiçinde harekât kabiliyetini sıfırlaması. Örgüt bu tarihten sonra aşama aşama sınırların dışına süpürüldü, içerdeki zeminini kaybetmeye başladı.
2- Irak’ın Türkiye’nin baskısıyla PKK’yı ilk kez “Yasaklı örgüt” olarak tanıması. Bu karar Türkiye ve Irak’ın örgüte karşı birlikte hareket edeceğinin dünyaya ilanı olarak kabul edildi. PKK, Irak topraklarındaki varlığını uzun süre devam ettiremeyeceğini gördü.
3- PKK’nın en büyük destekçisi konumundaki Esad rejiminin Suriye’de devrilmesi. Örgüt açısından en büyük darbe bu oldu. PKK artık üzerinde kök saldığını düşündüğü zemininin kaydığını gördü. Panikledi, çaresiz kaldı.
Provokasyonlara dikkat
Terör örgütü kanlı tarihi boyunca ilk kez silah bırakma aşamasına gelmedi. Bu süreci daha önce tam 4 kez yaşadık. Hepsi de provokasyonlarla baltalandı.
Mart 1993’te PKK lideri Öcalan tek taraflı ateşkes ilan etti. Dönemin Cumhurbaşkanı Turgut Özal’ın ani ölümü ve Bingöl’de 33 askerin şehit edilmesiyle süreç kısa sürede sonlandı.
Şubat 1999’da Öcalan yakalandı. Savunmasında PKK’ya silah bırakma çağrısı yaptı. PKK, Türkiye dışına çekilme kararı aldı. 2004’te terörist saldırılarına yeniden başladı.
2009 ve 2013 yıllarında iki kez barış iklimi sağlanmaya çalışıldı. Öcalan “Silahlı mücadele dönemi sona erdi” dedi. Ancak Temmuz 2015’te Ceylanpınar’da iki polisimiz şehit edildi. Barış çabaları yine sonuçsuz kaldı.
Ve bugün. Provokasyon mevsimi an itibariyle başladı. Türkiye’nin 40 yıllık terör belasından kurtulmasını, iç cepheyi tahkim etmesini, barış ve kardeşlik iklimini oluşturmasını istemeyenler boş durmayacak. O yüzden herkes ağzından çıkan her sözü tartarak konuşmak zorunda. Bizim bir tane vatanımız var. Bu vatanda bin yıldır olduğu gibi kardeşçe yaşamak istiyoruz.
O sebeple bu kez provokatörlerin değil Türkiye’nin dediği olsun. Kardeşlik kazansın. Aman dikkat…
