Dünden bugüne değişen, elbette sadece bayramlar değil.
Hediyeler de çok değişti, çocuklar da!
Fazla değil, 15, 20 yıl öncesine kadar, bir çift spor pabuç, yeni bir elbise, sıradan bir bisiklet ve hele hele elektronik bir hediye onları uçurmaya yeterdi de artardı.
Biraz daha gerilere gittiğinizde, hediyenin boyutu küçüldükçe, sevinci artardı. Şimdi ise tam tersi.
Bugünün çocuklarına ne alırsanız alın, ne yaparsanız yapın dudak büküyorlar.
Teşekkürleri bile kerhen.
Çünkü artık her şeyi çok kolay elde edebiliyorlar ve hemen her çocuk, kendi ölçülerinde sahip olmak istediği her şeye sahip.
Eskinin anne, babaları mı daha cimriydi yoksa çocukları mı daha bir çocuktu?
Ya da tersten bakarsak, bugünün ebeveynleri çok daha cömert ve çocukları da daha bir aç göz mü?
Kesinlikle hayır.
Türkiye düne göre çok daha büyük olanaklara sahip.
Ve aileler çocukları için yapabileceklerinin en iyisini, en fazlasını yapmaya çalışıyorlar.
Sorun çocuklar, aldıkları hediyeleri daha eskitmeden, yenisi gelince bıkkınlık geçiriyorlar.
Genelde de kendi istediklerinden çok, ailelerin ilgi ve beğenisine göre hediye alındığı için.
Öyle ya da böyle, bugünün çocuklarına alınacak en iyi hediye ya da bırakılacak en iyi miras, gelecekleri için yatırımdır.
Bu bir kitap, bir müze gezisi, bir bilgisayar, çok özel bir okul, yurtdışı olanağı veya yine kendilerin geliştirecek farklı bir açılım...
Ama eminim ki bütün bunlar, onlara çok anlamsız gelecek ve o zaman sen seç dediğinizde de, derin bir öff çekeceklerdir...
Nereden mi biliyorum?
Çevrenize bakın yeter...