Teknoloji son 20 yılda aldığı hızla birlikte gelişim sürecini artık ölçülemez bir boyuta getirdi ve bizler de bu hıza ayak uydurmaya çalışıyoruz. Özellikle Z kuşağı ve Alfa kuşağı bu konuya hâkim. Benim gibi 1980’ler jenerasyonundan gelenler ve hatta 1990’lılar bile mesafeli diyebilirim. Gençler bugün sanal gerçeklik ortamında, yüz yüze görüşmeden tanışıyor. Tam katılımlı deneyimler sanal gerçeklik ortamında flört uygulamalarının izin verdiği ortamlar. Avatarını yaratanlar başkaları ile tanışıyor ve sanal gerçeklik deneyimlerini paylaşıyor. Yaşıtlarıma bu konularda yorumlarını sorduğum zaman ilk duyduğum tepki “Ne kadar garip!” oluyor. Oysa üniversite gençliği için bunlar hayatın sıradan deneyimleri; dolayısıyla diyebiliriz ki teknoloji dümene geçmiş durumda. Gençlerin bu kadar ilgi göstermelerinin en büyük sebebi, bugün dünyanın onlara sunduğu zenginlik ve güzelliklerin daha ötesine geçmek ve kendi hayal güçleriyle daha fazlasını deneyimleme arzusu diyebiliriz. Bugün çevrenize baktığınız zaman Z kuşağını gözlemliyorsanız, şunu rahatlıkla görebilirsiniz: Hep daha fazlasını istiyorlar. Sanal gerçeklik ortamı, onlara bu sonsuz seçenek deneyimini sunuyor, gerçek hayatta karşılarına çıkan engellerle hiç uğraşmadan istediklerini elde edebiliyorlar ve sanırım yeni jenerasyonların anahtar cümlesi bu olabilir, istediğini yapmak!
‘‘Avatarımı sevmişse beni sevmesine gerek yok’’
Sanal gerçeklik ortamında flört eden Atakan Yılmaz’a söz verelim şimdi. Boğaziçi Üniversitesi Bilgisayar Mühendisliği mezunu 24 yaşındaki Yılmaz, sanırım deneyimlerini bize aktardığında gerçek olaylardan yola çıkarak sanal gerçekliğe ulaşabiliriz!
*Sanal gerçeklik neden çekici bir deneyim?
Kimse memnun olmadığı bir ortamda yaşamak istemez. Ben dünyanın şu anda içinde bulunduğu şartlardan memnun olan pek kimse görmüyorum, herkes bir çıkış yolu arıyor ve sanal gerçeklik, kullanıcılarına bunu sunduğu için bu kadar ilgi görüyor. Eğer insanlar hayatlarından memnun olsalardı ve dünya daha güzel bir yer olabilseydi, kimse böyle bir arayışta olmazdı ya da çok az insan merak eder bakardı.
*Sanırım sadece dünyayı değiştirmek değil, aynı zamanda gizlenmek de bu deneyime dâhildir?
Gizlenmek diyemem, ama kendine ait farklı bir versiyonu ortaya koymak derim. Yani şöyle: Gerçek dünya denilen mekânda insanların algısıyla sınırlısın seni gördükleri anda zaten bir algıya kapılırlar ve bu yanlış bir algıdır büyük olasılıkla. Seni gördükleri zaman dünyada var olan görüntün onların algısından geçerken onlarla ilgili ön yargılara falan takılabilir; yani sen artık sen değilsindir; sadece onların kendilerine göre algılamak istedikleri bir birey olursun. Bu durum mesela benim için hep bir problem oldu; çünkü ben kendimi anlaşılmış hissetmiyordum. Oysa sanal gerçeklik ortamında böyle bir ön yargı mekanizması çalışmıyor, orada seni temsil eden avatarın bir yargısı falan yok, sadece deneyim odaklı.
*Güzellik tanımı nedir sanal gerçeklik ortamında?
Orada mevzu güzellik değil ki! Ana amaç kendini iyi hissetmek. Hatta benim kullandığım uygulamalarda çoğunlukla flörtü tanışmaya çevirmiyorum. Çünkü sanal gerçeklikte tanışıp o kadar iyi anlaşıyorsun ki, bunu gerçek hayata taşımak istemiyorsun. Gerek yok! Güzel giden şeyleri bozmaya bence gerek yok. Gerçek hayatta tanışsan belki beklentiye girecek ya da seni beğenmeyecek, senin fiziksel halin ona hoş gelmeyecek, her şey kötü gidebilir yani! Avatarımı sevmiş bir kadının artık beni sevmesine gerek yok bence!
*Sisteme nasıl dahil olunuyor?
Öncelikle sanal gerçeklik gözlükleri gerekiyor. Ben en çok oyun platformlarından tanışıyorum uygulama olarak örneğin Flirtual’da üyelik açıp, avatar yaratıyorsun ve her hafta avatarında güncelleme yapmanı istiyor; hayatında neler oldu vs ekliyorsun. Yurt dışında en çok Amerikalı kızlar buralarda takılıyor; bir de İtalyan kız arkadaşım oldu; hatta bu yaz kız gelmek istedi, ama sonra ‘büyüsü bozulmasın’ dedik. Orada takılınca gerçek hayatı istemiyorsun!
Diğerleri; Nevermet, Planet, Theta… Telefonuna indirebilir, profil yaratırsın, direkt olaya girebilirsin. Bu platformlarda yüzde 90 yabancılar karşınıza çıkıyor.
