Trabzon izlenimlerini sizlerle paylaşmaya bu hafta da devam ediyorum.
Yıllardır medya tarafından bizlere ateşli taraftarlar olarak tanıtılan Trabzonsporluların yönetimin saha içerisindeki anons sistemi ile takımlarını desteklemeye davet edilmesi üzerinde durulması gereken bir ayrıntıydı. Yönetimler, futbolun endüstrileşmesi sürecine vurgu yapacak olan yeni bir taraftar (müşteri) profilini tribünlere yerleştirmek istiyorlar.
Bu taraftar ya da müşteri tükettiği ölçüde takımına daha fazla yararı dokunan ve yeni dönemin futbolunun olmazsa olmazları.
Öte yandan aynı yönetimler, yeniledikleri stadyumlarını “cehennem” olarak tanıtmayı da sürdürüyorlar. Bu yeni cehennemin yaratıcıları herhalde istenilen bu taraftar ya da müşteriler değiller.
O halde Türkiye’deki özellikle bu aşamaya geldiğini düşünen ve burayı hedefleyen her kulübün önlerinde önemli bir ikilem duruyor. Tükettikçe kulübe gelir kazandıran yeni taraftarlar, müşteriler ve yenilenen tribünlerin genelde kale arkalarına yollanan ve takımlarını her koşulda destekleyen taraftarlar.
* * *
Yönetimler, maçları izlemeye gelen kitleyi anons sistemini kullanmak suretiyle takımlarını desteklemeye çağırıyorlar. Bu durumun taraftarlar üzerindeki en önemli handikapı ise tribünlerin rakip takım üzerindeki baskıyı kuramaması.
Trabzon’da izlediğim tribünler içinde sadece kale arkası tribünleri coşkulu bir biçimde takımlarını desteklemeye çalışıyorlardı. Onların önlerine çekilen kırılmaz cam perde ise seslerinin çıkışını etkiliyordu. Buna karşılık kapalı tribünde maç izleyen kitle, sanki sinema ya da tiyatro izler gibi karşılaşmayı takip etmekteydi.
Maraton tribünü ise belirli pozisyonlarda ayağa kalkıp, bağırmanın dışında sakin bir biçimde maçı izlemeyi sürdürdü.
Son olarak stadyumda çalınan müzikler üzerine de birkaç şey söylemek istiyorum. Gürültü kirliliğini artırmaktan öteye gitmeyen şarkıların neden seçildiğini anlamakta zorlanıyorum.
Çalınan kabile müziği eşliğinde ayine katılan taraftarlara, hemen arkadan dinletilen kurtlar vadisinin remix hali görülmeye değerdi. Bir ilginç anekdotta bir dakikalık saygı duruşu üzerine çalınan oyun havasıydı.
