Aksal Yavuz

Trabzonsporlular, Novak’ı kuşsütü ve üzüm kurusuyla beslemeliler!
Düşünün; böyle bir maça öyle bir gol yiyerek başlıyorsunuz ki sudan ucuz, zincirleme defans hatası…
Futbolu yazanlar Trabzonspor’un yediği bu golden haberi olsa, görse ya da; mezarında kemikleri sızlar! Dememiz o; Trabzonspor gibi bir takım böyle goller yememeli… Şakayla karışık ikinci golü yemiş olsalar, sen gel de ayıkla pirincin taşına! AEK’li oyuncular da pozisyona girmediler değil…
Hal böyle iken Novak girdi devreye… Sosa’nın atamadığı, daha doğrusu direğe nişanladığı penaltının mimarı Novak… Gecenin enlerinden Ekuban’ın attığı ilk golün pasını, futbol şansının yardımıyla da olsa topukla veren yine Novak…
Ekuban da alkışı hak edenlerin başında. İkinci golde havaya yükselişi, havayolları şirketlerine bir mesaj gibiydi sanki; adeta ‘rakibiniz benim’ der gibi! Anlayacağınız, Sosa penaltıyı gole çevirmiş olsa Trabzonspor fişi ilk yarı çekmiş, AEK’nin Trabzon seyahati geziden ibaret olacaktı… Yine de öyle oldu ya..
İkinci

İnsan eski günleri yâd etmek, birkaç saatliğine de olsa zaman tünelinde yolculuk yapmak ister bazen..

Bazıları çocukluk, bazıları okul, bazıları askerlik, bazıları yaşarken kıymetini bilmediği, kaybettikten sonra değer biçemediği arkadaşlarını, bazıları özler köyünün deresinde yosun tutmuş taşları…
Trabzonspor 2. Lig’de şampiyon olup 1. Lig’e çıktığı ve de ligleri kası kavurduğu yıllar, deniz kenarında kah minicik elleriyle, kah sapı yarıya kırık, ağzı yamuk-yumuk eski kürekle oynardı bugünün büyükleri…
Bazı günler sahilde karabatak taşlayarak, bazı günler dalgalı denizde tahta parçasıyla viya yaparak, bazı günler arkadaşlarıyla şakayla karışık kavga ederek geçirirdi…
Açlığını birkaç ekşi erikle veya üç-beş ham incirle giderirdi…

Susuzluğunu ağzını taktığı bir çeşmenin musluğundan kana kana su içerek giderirdi…

Cebini daha fazla gazoz kapağıyla doldurmak için sokak aralarında saatlerce misket oynadığı günleri unutması mümkün değil insanın…

Mahalle aralarınd

Oynayan için zordur ilk maçlar...
Taraftar için kucaklaşmadır, çünkü hasret vardır.
Özlemişiz futbolu, çimin kokusunu, hakemlerin düdüğünü, tribünlerin coşkusunu...
Sezon adının “Cemil Usta” olması ayrı bir mutlu etti Trabzonsporluları... Ligin de adı gibi ‘Dozer’ olması dileklerimizle...
İki takımı da kutlamak gerek... Sezon başı olmasına rağmen lige hazırmış görüntüsü verdiler, iyi mücadele ettiler, iyi oynadılar.
Karşılaşmanın kırılma anlarından başlayalım; 82’de Koita’nın kafa vuruşunu Uğurcan Çakır aynı güzellikte kurtarmasa; Trabzonspor, Trabzon’a eli boş dönerdi.. Aynı Uğurcan’ın 88’de İlhan’ın vuruşuna müsaade etmedi.
Bordo-mavili ekibin de 85. dakikada kaçırdığı bir pozisyon vardı ki; saç ve baş yolduran!

Trabzonsporlular ve de futbolseverler böyle bir film izlememişlerdir!

Ne ararsanız vardı filimde; sevinç, korku, endişeli bekleyiş ve tükeniş!

Trabzonsporlular adına çok güzel başlamıştı oysa.

Gecenin iyilerinden, sağ tarafı İstanbul-Trabzon havayolu gibi kullanan Pereira’nın kaptanı Sosa'nın paraşütle indirdiği topa kafayı yapıştıran Sörloth’ın enfes golü, o ana dek filmin  en güzel sahnelerinden biriydi..!

Devamının geleceğini, Trabzonspor’un farka gideceğini tahmin etti Trabzonsporlular…

Pozisyon bulmadı da değil bordo-mavililer! Abdülkadir Ömür’ün kaçırdığı bir pozisyon vardı ki; rakip defansın meşin yuvarlağı kaçırdığı, izleyenleri bulundukları yerde bir hoplatan bir de zıplatan! O pozisyonu atmış olsa Ömür, Trabzonspor fişi çekecek, kalan bölümler Trabzonsporlular adına düğün dernek olacaktı!

Sadece Ömür kaçırmadı, Nwakaeme ve Ekuban da golle tanışmış olsa; Trabzonspor rakibine havluyu erken attırabilirdi…

Futbol hakikaten ilginç bir oyun; dün gece atamayana atarlar gerçeğiyle bir kez da

Genelde bu aylar Hollanda’nın Ajax takımında uygulanan ‘TİPS’ eğitim sistemi düşer aklımıza…
Her transfer dönemi konuyu ele alır, yazar-konuşur ve de hatırlatırız…

***
Ajax’ın yüzlerce yetenek avcısının tespit ettiği ve yönetiminin ‘sisteme alınabilir’ kararı verdiği genç yetenekler bu sisteme alınıp eğitilirler.

***
TİPS’in ‘T’si teknik kelimeleri simgeler;

Allah, gariban kulunu sevindirmek istediğinde önce eşeğini kaybettirir sonra da buldururmuş!

Teşbihte hata olmaz… Dün Trabzonsporlular, Trabzonspor 2-0 mağlup düştüğünde, turun zora girdiğini, kurban bayramına da moralsiz gireceklerini düşünürlerken, Sosa’nın, Ekuban’a adrese teslim topu,  Ekuban, Sosa’nın ikramına havada, denizde karada alkışlanacak güzellikte filelere yollaması; tüm olumsuz düşünceleri sildi süpürdü, Trabzonsporlulara rövanş için enfes hayaller kurdurdu…

Ya Sörloth’in attığı gole ne demeli? O gol sonrası bordo-mavili camia bayramı erken yaşamaya başladı!

Evet, Uğurcan’ın golde hatası büyüktü. Futbol hatalar oyunu, hata olacaktır. Moralinin bozukluğu Trabzonspor gol ve goller atana dek hissedildi…  Çok fazla takılmaması gerekir, nazar boncuğu olsun deyip geçelim!

Sadece Uğurcan kötü başlamadı oysa hazır olmayan, zamana ihtiyacı olan Obi Mikel de oyunda kaldığı süre bordo-mavili takımın en zayıf halkasıydı mesela…

Sosa’dan tutun, Abdülkadir

52’nci doğum yıldönümünü Haliç/Sütlüce’de kutladı o’nu sevenler, o’ndan bir parça olduğunu düşünenler… Onlara kısaca “Fatih’in torunları,  Kanuni’nin doğduğu şehrin çocukları” da diyorlar…

“ Haliç’i kim yaktı diye soran olursa?” Trabzonspor’un çocukları yaktı dersiniz” diye de haber saldılar dünyanın dört bir yanına!
***
Pazar günü sıcak asfaltta yumurta pişiren cinstendi! 

Nem tavan yapmış… Yaprak kıpırdamıyor;  rüzgâr senelik izinde!

Yumurta pişiren sıcağa ve bunaltan neme rağmen binlerce Trabzonsporlu akın etti Sütlüce’ye…  

Yediden yetmişe herkes tarihi güne tanıklık etmek, horon tepmek, meşale yakmak, coşmak ve de coşturmak için oradaydı…

Nüfus kağıdına Trabzon yazmayan Trabzonsporluların da mutluluğu gözlerinden okunuyordu…

Araçların arka camlarına yapıştırılan oyuncak plastik eller, araç yol almaya başladığında bir sağa-bir sola aheste aheste sallandığı yıllar; Trabzonspor’un şampiyonluklara ambargo koyduğu, bordo-mavili oyuncuların şampiyonluk kutlamalarında Trabzonsporlulara el sallayan, tüm dünyaya selam yollayan takım arkadaşlarının önünde gururla ve de onurla yürüyenlerden biriydi namı-diğer “Dozer Cemil...”

O yıllar yayladan dönen kamyonların kasalarına çam dalları bağlanırdı, dalların ucundaki kozalaklar nazar boncuğu gibi parlardı…

O yıllar gelinlik çağındaki kızlarımızın el emeği, göz nuru çeyizlerini koyduğu sandık büyüklüğünde radyolar vardı… Radyolardan Nuri Sesigüzel ve Erkan Ocaklı’nın türküleri dinlenirdi…

Maçlar o radyolardan takip edilirdi, “ mikrofonlarımız Avni Aker’de” denildiğinde, radyo başında olan onlarca Trabzonsporlu ilk anda Trabzonspor’un gol attığını düşünürlerdi...

O yıllar akşamları evlerinde canı sıkılanlar soluğu en yakın komşusunda alırdı, bu zorunlu komşuluk sayesinde güçlü dostluklar kurulurdu; gece vakti el fenerini eline alanlar ve bir şişenin içindeki üstüpü parçasını tutuşturup karanlığı aydınlığa çevirenlerin dostluğunu anlatmaya kelimeler yetmez…

Telefonlar